Donderdag 1 december 2011
Coldplay – Talk

Alexander kijkt naar Sascha, die een koffiebeker tussen zijn handen houdt en zwijgt. Is het een vergissing om Dagmar erbij te hebben? Ze heeft hem voorgehouden, dat ze alleen samen Sascha het verhaal kunnen vertellen. Op deze manier krijgt Sascha beter inzicht in de ernst van de situatie rond zijn broer. Misschien kan hij hun vermoedens zelfs bevestigen.

Het is goed dat Dagmar nu naast hem zit. Alexander en Dagmar kijken elkaar even aan. Ze hebben alletwee een beduchte blik in hun ogen en wachten glimlachend op Sascha. Robin’s minnaar, weet dat Dagmar nu niet de stilte kan doorbreken. Het is geen makkelijk onderwerp. Hij kan zijn vermoedens er niet zomaar uit flappen.

Eigenlijk had hij dit gesprek met Dagmar moeten repeteren, zodat ze nu meer ontspannen over het emotionele terrein kunnen wandelen. Al blijft het de vraag hoe Sascha zal reageren. Het trio blijft rustig aan tafel zitten, terwijl buiten de wind in kracht toeneemt. Alexander ervaart het geluid van de wind als een aanmoediging om te vertellen, wat er op zijn geweten drukt. Sascha doorbreekt de stilte.

„We hebben veel om over te praten.“

Alexander knikt wat onzeker.

„Ik denk, dat we het beste kunnen beginnen met SansFrontière.“

Hij stelt het voor in de hoop, dat een licht gesprek over de bar de rest makkelijker maakt en Sascha stemt toe. Alexander is opgelucht over deze emotionele adempauze, maar teleurgesteld in zichzelf. Het ontbreekt hem nog aan voldoende de moed om te vertellen, wat verteld moet worden.

Ideaal is anders, maar misschien is het beter om over de minder pijnlijke kwesties te praten. Als ze eerst over Robin beginnen, dan komen ze nooit meer toe aan SansFrontière. Als ze het niet eens zijn over SansFrontière, vergroot dat de spanningen tussen hen. Sascha zet zijn koffie opzij en leunt op tafel.

„Voor mijn ongeluk heb ik al gemerkt, hoeveel SansFrontière voor je betekent. Ik weet, dat het een droom voor je is. Het is niet moeilijk om dat te zien … Het is ook eenvoudig om te zien, dat het mijn droom niet meer is. Het betekent niet, dat ik je in de steek wil laten. We weten alletwee, hoe de omzet is gegroeid door je inzet.“

Alexander waardeert het, dat Sascha zowel de huidige praktijk erkent als benadrukt, wie ervoor verantwoordelijk is.

„Je hebt ook duidelijk gemaakt, hoe zwaar het is voor een persoon om alles te regelen. Als je ook op elk klein detail wilt blijven letten, dan hebben we ondersteuning voor je nodig. We hebben iemand nodig, die de dagelijkse leiding van je overneemt, zodat jij je handen vrij krijgt voor alle extra’s. Dat lukt alleen, als jij leert te delegeren.“
„Ik kan prima delegeren!“

Alexander schiet in de verdediging. Sascha schudt even zijn hoofd. Met een nadenkend gezicht blijft zijn zakenpartner lang stil, voordat hij verder praat.

„Neem het van mij aan, je delegeert niet genoeg. Je probeert zoveel mogelijk alles zelf te doen en dan pas vraag je een ander. Dat is een van de redenen, waarom je de afgelopen tijd jezelf voorbij bent gelopen. SansFrontière is je kind en je hebt moeite om de mensen, die je helpen, te vertrouwen. Je hebt te weinig vertrouwen in mij om mij je te laten helpen.“

Sascha kijkt indringend naar Alexander, die prompt naar zijn ontbijtbord kijkt en een hap van zijn broodje neemt.

„Ik ben daar niet boos over. Ik heb er gebruik van gemaakt, ik heb de sportwagen gerestaureerd en daarbij Astrid ontmoet. Gelukkig is het laatste goed uitgepakt voor mij.“

Sascha bromt met een morbide blik. De liefde voor auto’s is iets uit Sascha’s verleden. Hij moest het eerder opgeven na een ander incident. Volgens Robin is de restauratie van een oude wagen een manier geweest, waarmee zijn broer zichzelf uit de neerwaartse spiraal heeft gehaald na het mislukken van zijn vorige relatie. Sascha heeft zo zichzelf weer teruggevonden.

Alexander kent Sascha niet lang genoeg om te weten of Robin gelijk heeft, maar hij heeft hem wel zien opbloeien tijdens de maanden van geduldig werken in de werkplaats. Sascha heeft Appollonia met net zoveel aandacht gerestaureerd als Alexander aan SansFrontière heeft besteed. Sascha heeft op dezelfde genoten van zijn werk als Alexander nu geniet van het succes van de bar. Zijn zakenpartner gaat verder.

„Ik stel voor, dat we Laura de promotie geven die ze verdient. Ze weet, hoe ze alles moet aanpakken. Ze kent de bar net zo goed als jij. Ze is toegewijd en jij vertrouwt haar meer dan mij.“

Alexander stopt met kauwen maar blijft naar zijn bord kijken. Sascha vertelt hem de waarheid.

„Jij en Laura werken goed samen. Sinds jij erbij bent gekomen, is ze gegroeid. Je hebt een goede invloed op haar.“

Hij kijkt Sascha aan.

„Ik dacht niet, dat je het had opgemerkt.“
„We hebben tegenwoordig minder nieuwe glazen nodig en minder klachten van gasten. Dat betekent, dat Laura goed en ontspannen haar werk doet. Als dat geen teken van verbetering is, dan weet ik niet wat wel. In tegenstelling tot wat anderen denken, ben ik niet blind.“

Sascha grijnst. Alexander wil niet met Sascha twisten over zijn vermogen om dingen te zien. Robin’s verslechterende gezondheid heeft Sascha in elk geval niet opgemerkt. Maar hij wil vandaag bruggen bouwen en in plaats van ze opblazen.

„Denk je, dat ze de bar kan beheren?“
„Vertrouw je haar?“

Sascha geeft retorisch antwoord. Zijn toon verraadt zijn ingehouden ergernis over Alexander’s vraag. Alexander knikt. Van de vier die bij SansFrontière werken, inclusief Sascha, is Laura de enige, die hij volledig vertrouwt. Ze is altijd de eerste, die uit zichzelf aanbiedt om iets te doen. Het tekent haar toewijding of misschien ambitie. Is het ambitie? Wil ze meer uit haar baan halen of ziet ze het als vriendendienst?

„Heb je hier met haar over gesproken?“

Sascha haalt zijn schouders op.

„Nee. Ik heb haar geobserveerd. Ze anticipeert op jou, meestal weet ze al, wat je nodig hebt, voordat jij haar kunt vragen.“

Alexander glimlacht voorzichtig naar zijn partner. Hij heeft deze manier van observeren niet eerder bij Sascha ontdekt. Zijn glimlach verdwijnt. Als hij deze triviale dingen wel ziet, waarom heeft hij de zichtbare tekenen van Robin’s achteruitgang niet gezien? Zijn partner leunt voorover en spreekt op een samenzweerderige toon.

„Ze verandert ook dingen, zonder dat je het weet. Ik heb je nog nooit iets zien terugzetten.“
„Zoals?“

Sascha grinnikt.

„Ik ga haar geheimen niet vertellen, maar haar aanpassingen zijn goed. Anna heeft geprobeerd mee te komen in dat spel, maar ze heeft nog niet ontdekt, hoe het precies werkt.“
„Ik heb het nauwelijks opgemerkt.“

Sascha corrigeert hem.

„Je beseft het niet. Dat bewijst wel, dat ze goed is in het werk en ze kent je goed genoeg om te weten, wanneer er iets gedaan moet worden.“
„Kan ze het aan?“

Sascha zucht en kijkt hem aan. Alexander wordt zich bewust, dat hij precies doet waar Sascha hem eerder van beschuldigde. Hij overdenkt de situatie in plaats van zijn partner of zijn werkneemster te vertrouwen.

„Natuurlijk kan ze dat. Dankzij haar was het voor mij mogelijk om zoveel tijd buiten SansFrontière door te brengen … Kijk, als je je er beter bij voelt, dan doen we het als proef. Gaat het goed, dan houdt ze de baan. Als het niet lukt, dan kunnen we een andere oplossing verzinnen.“

Sascha’s voorstel is redelijk.

„Nog iets anders. Ik vind het prima om Roland, haar vriend, een contract aan te bieden. We hebben een hetero achter de bar nodig om te flirten met de vrouwen.“
„Je huwelijk heeft je veranderd. Je geeft precies het enige op, waar je echt goed in bent. Je flirtdiploma is niet meer geldig.“

Dagmar maakt een grap, terwijl ze een ander broodje uit de zak haalt. Alexander is al bijna vergeten, dat ze er is. Sascha glimlacht sarcastisch naar haar, Alexander geeft toe.

„Ik denk, dat dit goede ideeën zijn.“
„Dank je.“

Sascha lijkt het compliment te waarderen door middel van een korte grijns. Alexander weet een glimlach op te brengen, maar de broer van zijn vriend wordt ineens serieus.

„We hebben de versterking beneden nodig, omdat mijn eigenwijze broer hierboven veel hulp nodig zal hebben. Je hebt je tijd nodig om hem te helpen. Astrid en ik zullen hier zijn om te helpen. Ik weet niet, hoelang jij kunt blijven, Dagmar, ook jouw hulp is meer dan welkom. Maar afgezien daarvan, we zijn momenteel allemaal wandelende patiënten. Jij, ik, mijn vrouw, mijn broer, we hebben allemaal rust nodig.“

Dagmar reageert kalm.

„Ik weet zelf nog niet, hoe lang ik blijf. Ik ben er nu en ik heb de tijd.“

Het serieuze gezicht van de man aan de andere kant van de tafel laat Alexander weer terugkeren naar de eigenlijke reden van dit bezoek. SansFrontière is een afleidingsmanoeuvre. Het gaat erom Sascha bij te praten over Robin’s gezondheid.

„Alsjeblieft, kunnen we er nu over praten, Alexander? Kun je me vertellen, wat er met mijn broer aan de hand is? Ik wil alles weten.“

Alexander’s droevige ogen kruisen Sascha’s onderzoekende ogen. Hij voelt Dagmar’s hand zijn hand vastpakken en licht drukken bij wijze van stille steun.