Zaterdag 26 november 2011
David Lanz – Nocturne

Met de deken sloft Robin door de gang naar hun slaapkamer. Vaag achter zich hoort hij zijn broer en schoonzus het appartement verlaten. Met moeite lukt het hem om zich uit te kleden en daarna in bed te kruipen. Hoe graag hij ook nog met zijn broer zou willen praten, vandaag kan hij het niet meer opbrengen. Zijn teleurstelling is te groot, zijn woede is te groot. Er zouden woorden te horen zijn, die niemand wil uitspreken en waar iedereen achteraf spijt van heeft. Zijn broer en schoonzus zijn eindelijk teruggekomen van hun huwelijksreis en hadden nauwelijks belangstelling hoe het met hem en Alexander gaat. Misschien kunnen ze morgen met elkaar praten.

Desondanks geeft hij om zijn broer. Sinds hij ruim drie jaar geleden zijn broer heeft gevraagd of Sascha woonruimte voor hem had, is hij zijn broer trouw gebleven. Na het verlies van zijn vriendin, die Sascha met een andere man heeft bedrogen, heeft zijn broer een tijdlang in een roes geleefd. Totdat zijn broer zijn gravin op het witte paard tegenkwam in de werkplaats, waar hij aan Appollonia sleutelde. Astrid is door en door eerlijk, waardig en oprecht. De toewijding tussen de twee kent geen grenzen. Zij schenken elkaar zoveel plezier, liefde en warmte, dat hun hele omgeving van het geluk meegeniet. Astrid is opgebloeid. Sascha heeft weer plezier in het leven.

Zijn broer is bijna gestorven. Het leven van zijn broer heeft op de rand van geluk en ongeluk gezweefd. Wekenlang heeft hij samen met Astrid over zijn broer gewaakt in het ziekenhuis. Hij wil zijn broer verder zien leven, beschermen tegen nieuwe tegenslagen, met Astrid gelukkig zien worden. Het zou een gemene grap zijn, wanneer Sascha niet verder mocht leven. Zijn broer is weer ontwaakt uit zijn coma en op weg naar volledig herstel.

Robin wil en kan geen nee zeggen tegen zijn broer. De verantwoordelijkheid voor een bruiloft heeft hij op zich genomen en het is hem gelukt. Zijn broer en Astrid hebben kunnen genieten van een trouwdag, die alle dromen overtrof. Hij wil de sterke broer op de achtergrond zijn, zodat Sascha met zijn steun zijn doel bereikt. Sascha is nu getrouwd en zijn broer zal waarschijnlijk samen met Astrid een familie grootbrengen. Na alle teleurstellingen in zijn leven, verdient zijn broer een gelukkig leven, waarin dromen uitkomen. Is het goed om Sascha daarbij te helpen?

Een pijnscheut laat Robin zich omdraaien in zijn bed.

De toevallige ontmoeting met Wolfgang in Bohling’s heeft Robin moed gegeven weer te gaan sporten. Hij is bij zijn arts op bezoek geweest, omdat hij een einde wil aan de maanden buiten het speelveld. Een einde aan het kijken naar ongemotiveerde basketballers, die missen, waar hij direct zou scoren. Hij wil zelf weer trainen en gewoon een goede basketballer zijn. Hij wil meer dan alleen Robin Krone zijn, ook zijn eigen dromen en die van zijn vader realiseren. Hij wil iemand zijn, die anderen waarderen om zijn sportieve prestaties. Met het strenge regime van de arts stemt hij in, zolang het uitzicht biedt op een goede toekomst. In de beperkte lichaamsbeweging, de beperkte voeding, het bijhouden van een logboek kan hij zich vinden. Hij wil zich aan de voorschriften van de arts houden. Is het tijdsverspilling om het te proberen?

De eerste weken lukt het hem. Totdat zijn broer en Astrid in het ziekenhuis terechtkomen. De weken van lange dagen en korte nachten laten hem zijn dieet verwaarlozen. De slapeloze nachten laten hem zijn gezondheid verwaarlozen. Het bijhouden van het logboek met alle details brengt hij niet meer op. Hij vindt het niet belangrijk genoeg. Een aantal afspraken met zijn arts is hij niet nagekomen, hij is ze vergeten.

Drie dagen voor de bruiloft schrikt Robin wakker uit een droom. Hij heeft getraind voor een andere wedstrijd. Het resultaat kent hij al, voordat een eindsignaal heeft geklonken. Robin zal misschien een paar punten scoren. Uitgeput, als een schaduw van zichzelf, staat hij op het speelveld. Deze keer zal de wedstrijd zal eindigen in een verlies. Robin zal hulpeloos op het veld blijven liggen, verliezend van zichzelf, van zijn eigen lichaam. In zijn droom steekt het lot de armen op als teken van overwinning. Ineens realiseert Robin zich, wat er eigenlijk gebeurt.

Hij weet, dat het zijn hart is.

Het lukt hem niet meer.

Zijn hart lukt het niet meer.

De nacht met Alexander is lang en de discussie fel. Zijn hart vertelt hem bij elke slag, dat het ziek is. Ze praten over wat er gedaan moet worden. De kleine aanvallen zullen snel grotere aanvallen worden, totdat de ziekte hem volledig overneemt. Hij houdt met zijn hele hart van Alexander, maar hij beseft als geen ander, wat er op zijn schat afkomt. Zijn hart wordt zwakker, elke dag een beetje meer. Het vraagt uren vol natte ogen om Alexander ervan te overtuigen, dat het offer belangrijker is dan het lijden. Deze nacht vloeien meer tranen dan woorden klinken.

„Ik wil je niet kwijt!“
„We hebben geen keuze.“
„Maar waarom zo snel?“
„Omdat ik niet zeker weet, dat ze gelukkig zijn, wanneer ik wegkwijn in een ziekenhuisbed.“

Alexander klampt zich wanhopig vast aan hem.

„Ik wil niet verder leven zonder jou, dan sterft een deel van mij ook.“
„Je zal iemand anders vinden, waarmee je opnieuw gelukkig wordt. Iemand, die niet ziek is.“
„Nee!“

Alexander stemt met tegenzin in om hem te laten gaan, wanneer het zover is. Ze zijn intens verdrietig, dat ze deze beslissing al op zo’n jonge leeftijd moeten maken. Hoeveel nachten hebben ze sindsdien elkaar vastgehouden om met natte ogen in slaap te vallen uit angst, dat dit hun laatste nacht samen is? Waarom is de pijn extra pijnlijk, wanneer je probeert het goede te doen?

Met tranen in zijn ogen probeert hij zijn vriend te overtuigen, dat het geluk van anderen belangrijker is dan zijn geluk, dan zijn verwoeste leven. Het beste, wat hij nog kan doen, is de mensen in zijn leven een beetje geluk meegeven. Ze hoeven niet lang verdrietig te zijn, wanneer hij er niet meer is. Sascha heeft zijn Astrid, waarmee hij samen het verdriet kan verwerken. Angst overvalt hem, wanneer hij probeert na te gaan, hoe Wolfgang zal reageren.

Wolfgang kijkt naar hem op. Bij hun eerste, toevallige ontmoeting sprak hij Robin aan in zijn rol van basketballer. Voor Wolfgang was hij de held, die zijn kracht heeft bewezen tijdens de wedstrijd en na de gewonnen wedstrijd zijn moed heeft getoond door zijn relatie met Alexander bekend te maken. De waarheid ook in de sportwereld bekend maken is prestatie op zich, waarvoor hij heel veel respect heeft gekregen. De jongen wil, dat hij een held is voor andere jongens zoals zijzelf. Wolfgang wenst vurig, dat hij de broer is, die laat zien dat eerlijkheid samengaat met een carrière en een geregeld leven, dat de strijd tegen vooroordelen en bekrompenheid juist kracht oplevert.

Wolfgang’s moeder heeft geleden, voordat ze overleed. Wolfgang heeft hem verteld over hun laatste ontmoeting. Het was in de woorden van de jongen een grote leugen. Wolfgang heeft haar wijsgemaakt, dat ze er gezond uitzag. Zij heeft Wolfgang wijsgemaakt, dat ze in orde was. Allebei hebben ze gelogen bij hun afscheid met de belofte elkaar snel weer te zullen zien. Ze wisten beide, dat het de laatste keer was, dat ze elkaar zagen. Hij kan niet leven met zulke leugens. Het is beter, wanneer Wolfgang niets weet, dan aan een leugen vasthoudt.

De manier waarop Wolfgang naar hem opkijkt en over zijn moeder praat, vertelt hem en Alexander vooral iets anders. Wolfgang heeft een familie nodig. Zelf kunnen ze nu er niet meer voor hem zijn, zonder hem verdriet te doen, daarvoor zal Robin er te snel niet meer zijn. Ze willen de jongen een familie geven.

Robin moet de jongen wegduwen. Alexander’s ouders zijn de beste familie, die de jongen zou kunnen hebben. Ze kunnen Wolfgang in hun armen drijven door hem van hen af te stoten. In Lingen zullen de Kaisers meer van hem gaan houden. Wolfgang zal ze als ouders in plaats van als verzorgers gaan zien. Hij zal Wolfgang kwetsen met zijn afwijzing, maar met de liefde van Max en Henriette komt de jongen er overheen. Wolfgang zal gelukkig zijn. Ze zullen de jongen niet teleurstellen. Ze zullen Wolfgang niet in de steek laten. Ze zullen de jongen niet teleurstellen op de manier, zoals hij dat zal doen. Ook al hebben ze geen andere keus.

Alexander zal zijn familie opofferen om Wolfgang gelukkig te maken. Dat maakt hem extra verdrietig. Hij weet, dat Alexander alleen komt te staan en hoopt, dat ze elkaar op een dag weer tegenkomen, dat ze elkaar nog kunnen vergeven. Misschien vindt Wolfgang een manier om hem te vergeven. Tegelijk weet hij, dat Alexander op een dag weer gelukkig zal worden. Op de dag dat Alexanders tranen opdrogen en hij niet meer om hem hoeft te rouwen. Alexander zal iemand anders vinden om van te houden en met diegene zal Alexander nieuw geluk vinden. Diegene zal gezond zijn en zal Alexander jarenlang gelukkig maken. Diegene zal Alexander beloven samen met hem oud te worden. Die man of vrouw kan Alexander iets beloven, wat hij niet kan. In stilte hoopt hij dat Dagmar en Alexander elkaar gelukkig kunnen maken.

Een nieuwe pijnscheut laat Robin zich weer omdraaien in zijn bed. Hij wil niet nadenken over de dood en over de wereld, die zonder hem verder gaat. Tijdens de moeilijke dagen in het ziekenhuis afgelopen zomer is hij gaan reflecteren, over zijn leven na gaan denken. Nadat hij voor het eerst een diagnose kreeg, heeft hij geprobeerd om zich de beste manier om te sterven voor te stellen. In je slaap. Dan weet je niet, dat het einde om de hoek op de loer ligt. Met deze gedachte valt hij nu in slaap en droomt opnieuw van een basketbalwedstrijd. Alle tegenstanders hebben dezelfde kleur in hun gezicht. Grijs. Ze schreeuwen.

„Robin?“
„Je laat Robin ook slapen!“

Weer schrikt hij wakker uit zijn droom. Het duurt even, voordat hij zich realiseert, waar de stemmen vandaan komen. Zo snel hij kan, gaat hij naar de woonkamer om Alexander te helpen. Zo te horen, heeft zijn schat zijn hulp nodig. Terwijl Wolfgang nu hem beschuldigt van liegen, verraad, in de steek laten, voelt hij zich steeds meer schuldig worden. De beslissing kwetst de jongen en hij beseft dit. Ondanks het gevoel van hypocrisie, is het een goede beslissing.

Vandaag is Wolfgang’s minachting niet te vergelijken met de teleurstelling, die de jongen etaleerde tijdens die noodlottige eerste ontmoeting. Hij geeft Wolfgang het gevoel, dat hij niet van de jongen houdt. Het bespaart Wolfgang een andere pijn, de veel pijnlijker waarheid. De beslissing is genomen om te voorkomen, dat de jongen zich schuldig gaat voelen over wat er op hem afkomt.

Robin weet dat hij stervende is.

Robin wil niet sterven.

Robin weet dat hij snel zal sterven.

Zijn ogen worden vochtig terwijl Wolfgang hem blijft beschuldigen.

Hij houdt zijn adem in bij een van Wolfgang’s laatste uitspraken.

‘Ik denk niet dat dit familie idee gaat werken.’

Het doet enorm veel pijn om deze woorden te horen van deze jongen.

Hij weet dat hij voor het laatst in de ogen van de jongen heeft gekeken en het verwoest hem ergens diep van binnen.

De pijn treft hem als een bliksem.

Zo graag afscheid willen nemen en geen afscheid kunnen nemen.

Hij wil niet dat Wolfgang lijdt.

Wolfgang willen vertellen dat hij van de jongen houdt.

Hij wil zo graag Wolfgang al het goede en al het geluk in zijn leven toewensen.

Misschien reist Wolfgang op een dag de wereld over zoals de jongen zichzelf heeft beloofd.

De laatste woorden van Wolfgang hebben hem met trots vervuld.

‘Ik moet aan mijzelf denken.’

Daarna is Wolfgang verdwenen.

Wolfgang kwam per ongeluk zijn leven binnen als jongen en verlaat het nu resoluut als man.