5 januari 2021

Geloof, hoop & liefde – 4 Twee werelden

De volgende ochtend was ik als eerste wakker. Gisteravond waren we, moe van de enerverende dag, tegen elkaar aan in slaap gevallen. En nu kon ik het bijna niet geloven, maar ik lag hier toch echt naast hem in bed! De man waar ik van het één op andere moment voor was gevallen… De man met wie ik mijn leven wilde delen, met wie ik oud wilde worden. Verliefd keek ik op hem neer. Ik besloot alvast te gaan douchen en hem nog even te laten slapen.

Twintig minuten later stond ik poedelnaakt voor het raam naar buiten te staren. Intens gelukkig, met een brede lach op mijn gezicht, dwaalden mijn gedachten af naar de man die daar rustig slapend in bed lag. Mijn God, wat hield ik van hem! Hoe moest dit nu verder? Hoe ik mijn best ook deed, die vraag bleef telkens weer terug komen. Hij was mijn zielsverwant, ik kon me niet voorstellen dat ik ooit voor iemand anders hetzelfde zou voelen. Dit wilde ik nooit meer kwijt!

Ineens voelde ik twee armen om me heen.
“Goeiemorgen schat…” fluisterde hij in m’n oor.
Hij kuste me in m’n nek en drukte zijn warme lijf heerlijk tegen me aan. Als vanzelf duwde ik m’n billen naar achteren om zijn ochtenderectie in m’n bilspleet te vangen. Teder bewoog hij op en neer tussen mijn billen. Genietend kreunde ik… Zijn handen streelden mijn borst en zochten hun weg naar mijn half stijve piemel. Traag bewoog hij op en neer. In een mum van tijd stond mijn pik keihard overeind. Ik voelde mijn bilspleet glad worden van zijn voorvocht en hoorde hem zacht hijgen. Met mijn handen steunend op het raamkozijn ving ik zijn liefdevolle stoten op. Ik sloot mijn ogen, genoot van zijn hand die me traag aftrok. Zijn hijgen werd luider.
Opnieuw voelde ik de intense tinteling van een naderend orgasme. Kippenvel kroop langs de binnenkant van m’n benen omhoog. Mijn ademhaling werd zwaarder. Ik kneep mijn billen samen rond zijn kloppende pik die nog steeds tussen mijn billen op en neer schoof. Ik draaide mijn hoofd zo ver mogelijk om en keek hem diep in zijn ogen. Terwijl we elkaar strak aankeken, voerde hij het tempo van zijn stoten op. Zijn hand bewoog in hetzelfde ritme mee. Met zijn andere hand streelde hij mijn borst, kneep plagend in m’n tepels. Ik hield het niet meer, voelde mijn zaad omhoog stuwen. Ik deed mijn uiterste best om mezelf te ontspannen maar kon het niet langer tegenhouden. Met een rauwe kreet ontlaadde ik mezelf… Hij ving het op in zijn hand en wreef het genietend over mijn buik terwijl hij onverminderd tussen mijn billen bleef stoten. Grommend stootte hij een laatste maal naar voren…

Nog steeds keken we elkaar aan. Lachend… Hijgend hing hij tegen me aan, drukte me hard tegen de vensterbank. Onze lichamen bezweet en nat…
“Mijn God, Michael… wat doe je toch met me…” fluisterde hij hees.
Ik duwde hem wat naar achteren, draaide me zo goed en zo kwaad als dat ging om en trok hem tegen me aan. Nahijgend stonden we zo een tijdje. Zachtjes streelden we elkaar tot de rust in onze lijven weer een beetje terug gekeerd was. Alles bij elkaar had het nog geen vijf minuten geduurd…
“Blijft dit zo?” vroeg ik zuchtend.
Nicolas schoot in lach. “Alleen al als ik je zie, kom ik zowat klaar,” grinnikte hij.
Ik gaf hem een kus en wurmde me los uit zijn armen.
“Kom, douchen,” grinnikte ik.
Nog geen kwartier geleden had ik me ook al gedoucht…

Even later stroomde het warme water over ons heen. Ik wilde hem inzepen maar Nicolas duwde me breed grijnzend van zich af.
“Blijf uit m’n buurt jij,” lachte hij. “De plicht roept. Ik moet zo aan het werk en ik kan je niet weerstaan.”
“Zie maar dat je van me af komt,” reageerde ik plagend.
We stoeiden een beetje met elkaar tot Nicolas me ineens stevig vastpakte.
“Ok,” zei hij met pretlichtjes in zijn ogen. “Als je dan niet wilt luisteren, dan moet je maar voelen.”
Meteen drukte hij zijn mond op mijn lippen en duwde zijn tong naar binnen. Als vanzelf verdween de baldadige stemming en gaven we ons over aan een hartstochtelijke kus. Het weeë gevoel in m’n buik deed me verlangend kreunen. Zuchtend lieten we elkaar even later los. We keken elkaar aan en schoten in de lach. Beide hadden we alweer een stijve…
“Yep,” zei ik. “Dit blijft dus zo…”
Grinnikend draaide Nicolas de kraan dicht. “Ik moet nu echt gaan, Michael,” zei hij met een lichte teleurstelling in zijn stem. “Als jij je spullen nou eens uit het huisje haalt… Ik denk niet dat je daar de komende tijd nog veel zult zijn, denk je niet?”
In plaats van zijn vraag te beantwoorden, keek ik alleen maar dromerig toe hoe hij zich afdroogde.
“Je bent zo mooi… zo lekker…” zuchtte ik. “Ik kan je gewoon niet weerstaan. Maar je hebt gelijk. Jij moet werken.”
“Kom je me vandaag niet helpen dan?” vroeg hij gespeeld verontwaardigd.
“Ja zeg, ik kan niet aan de gang blijven. Ik ben hier op vakantie, weet je nog?” reageerde ik gevat, terwijl ik me ook afdroogde. “Ga jij maar lekker werken, ik haal mijn spullen hier naartoe en vermaak me wel.”

Ik had een plannetje bedacht. Terugdenkend aan de diepvriespizza van gisteren had ik besloten vandaag maar eens lekker voor hem te koken. Verse ingrediënten, met liefde bereid. Ik grinnikte.
“Weet je al wat je gaat doen vandaag?” vroeg hij nieuwsgierig.
“Ik wil de stad in. Beetje cultuur snuiven, misschien een museum bezoeken. Flink stuk lopen… Ik zie wel,” hield ik me op de vlakte.
“Loop straks maar even binnen bij de receptie. Daar liggen wel wat foldertjes. Kun je een beetje zien wat er in de buurt te doen is.”

Een half uurtje later was ik op weg naar mijn huisje. Ik grinnikte hardop. Wie had ooit kunnen denken dat ik daar maar één nacht door zou brengen? Ik niet in ieder geval. Vrolijk pakte ik even later m’n spullen weer in in m’n koffers, sleepte ze naar m’n autootje en reed naar de boerderij. Ik parkeerde mijn auto naast de boerderij en laadde mijn koffers uit. Snel nog even wat foldertjes pakken, Nicolas gedag zeggen en op, naar de stad.

In het oude centrum was een kleine markt waar ik met veel plezier m’n inkopen deed. Ik had bij Nicolas in de keuken bakblikken zien staan en dat had me op een idee gebracht, ik wilde verse lasagne maken. Dus kocht ik tomaten, verse spinazie, zalm, gehakt, parmezaanse kaas, bloem, eieren, roomkaas en verschillende kruiden. In de plaatselijke supermarkt haalde ik nog twee goeie flessen witte wijn. Tevreden met mijn aankopen, reed ik een paar uur later terug naar de boerderij. Van Nicolas ontbrak nog ieder spoor. De receptie was al gesloten, hij zou wel ergens op het terrein bezig zijn. Ik besloot alvast het deeg voor de lasagne te maken zodat dat voldoende tijd had om te rusten. Dat bood mij dan mooi de gelegenheid om ondertussen een stuk te gaan hardlopen, Nicolas zou wel thuis zijn tegen de tijd dat ik terugkwam.
Ondanks dat ik me prima vermaakte, miste ik hem. Vreemd, om zomaar ineens iemand heel erg te missen. Wat misschien nog wel vreemder was, was dat die iemand, terwijl ik hem pas kende, zo ontzettend vertrouwd voelde. Alsof ik hem altijd al had gekend…

Met Nicolas in m’n gedachten, vertrok ik naar het strand. Lekker langs de kustlijn lopen, daar had ik echt zin in. Het was lang geleden dat ik mezelf zo goed had gevoeld. Meestal zat mijn hoofd vol sombere gedachten, ging ik lopen om daar een beetje van af te komen… Nu niet. Nu voelde ik me blij. Gelukkig. Waarom zou ik nu ook nog somber zijn? Ik was niet meer alleen! Een warm gevoel stroomde door me heen. Nicolas hield van me… Hij had het me gezegd… Als het moest, ging hij zelfs met me mee naar Nederland! Ik grijnsde. Het zou nog wel flink wat commotie geven als ik ineens met hem aan kwam zetten. Had ik dat er wel voor over? Durfde ik dat?

Ik wist al een hele tijd dat ik ooit zou moeten vertellen dat ik homo was. Toch kwam het nu ineens wel akelig dichtbij… Hoe zouden mijn ouders op hem reageren? Zouden ze het begrijpen? Zouden ze het kunnen accepteren? Ik hoopte maar dat ze me niet lieten vallen. De wetenschap dat ik er, als dat zou dat gebeuren, niet alleen voor zou staan, stelde me gerust. Nicolas was bij me, samen met hem kon ik het wel aan. Want één ding wist ik heel zeker… Dat waar ik al zo lang naar verlangde, had ik bij hem gevonden.

En Thomas? Hoe zou Thomas het vinden? De schrik sloeg me om het hart. Wat, als Thomas het maar niks vond dat ik een vriend had? Kon ik het dan maken om toch met Nicolas door te gaan? Was dat niet een beetje erg egoïstisch van me? Mijn eigen geluk najagen ten koste van hem? Moest ik dan niet gewoon tevreden zijn met wat ik had? Een geweldige zoon, de liefste ouders die ik me maar kon wensen… Ik zuchtte eens diep. Ik kon nou wel blijven piekeren maar daar schoot ik natuurlijk helemaal niks mee op. Eerst maar eens afwachten of Nicolas het nog wel zag zitten als hij hoorde dat ik een kind had. Daarna zouden we wel zien hoe mijn ouders en mijn zoon het op zouden nemen.

En dan had je natuurlijk ook nog Annemarie’s ouders. Die gingen waarschijnlijk helemaal door het lint. Hun schoonzoon… homo. Ondenkbaar! Zouden ze zich af vragen of ik dat al geweten had toen Annemarie zwanger werd? Gelukkig zag ik mijn schoonouders niet zo vaak. Ik voelde me niet echt thuis bij hen, vond het nog steeds moeilijk ze onder ogen te komen. Want ik voelde me schuldig. Schuldig aan het overlijden van hun dochter. Ondanks dat haar vader meerdere keren tegen me gezegd had dat ik niks verkeerd had gedaan en dat ik altijd goed voor haar was geweest, wist ik dat het anders was. Ik wist dat ik haar gewoon gebruikt had om te kijken of mijn gevoelens voor jongens over zouden gaan. Had ik dat maar nooit gedaan… Dan was ze nooit zwanger geworden, had ze nu nog geleefd…

Dan was Thomas er ook niet geweest… Had ik dat gewild? Ik hoefde er geen seconde over na te denken… Absoluut niet! Thomas was alles voor me, hij was het enige goeie dat uit de hele ellende was voortgekomen. Voor geen goud wilde ik dat knulletje kwijt! Ik plofte neer op de eerste de beste grote steen die ik tegenkwam en besloot hem even te bellen. Een glimlach verscheen op m’n gezicht toen ik zijn stemmetje hoorde…

“Hé knul!” begon ik het gesprek toen Thomas aan de telefoon kwam.
“Papa!!!” juichte hij.
“Wow jongen, ben je blij dat ik bel? Mis je me zo erg?”
“Helemaal niet,” antwoordde hij stoer.
“Wat ben je aan het doen?” vroeg ik hem.
“Spelen.”
“Met je playmobil zeker?”
“Ik heb van oma nieuwe ridders gekregen.”
“Wow, leuk man!” reageerde ik enthousiast.
“Jij neemt ook playmobil voor me mee hè papa?”
Soms leek het wel alsof bij Thomas alles alleen maar om playmobil draaide. Toegeven, het was leuk speelgoed. Toen ik zelf klein was, was er nog niet zo veel te krijgen, maar tegenwoordig…
“Tuurlijk jongen. Papa neemt voor jou echte Franse playmobil mee.”
“Jaaa!!!!” brulde Thomas door de telefoon.
“Nou, papa gaat weer ophangen schat. Ik ga nog even lekker hardlopen. Morgen bel ik wel weer, ok?”
“Ja… doeg, papa.”

En toen had hij al weer opgehangen. Ik schoot in de lach. Om hem hoefde ik me in ieder geval geen zorgen te maken, hij was in goede handen. Wat dat betreft was ik blij dat Thomas al van jongs af aan veel tijd bij m’n ouders had doorgebracht. Voor hem waren opa en oma vertrouwde gezichten waarbij hij zich echt thuis voelde. Wat zou het fijn zijn als Thomas zich ook bij Nicolas zo op z’n gemak zou voelen. Ondanks dat ik geen idee had of er voor Nicolas en mij een toekomst mogelijk was, werd ik helemaal warm bij de gedachte dat we misschien wel met z’n drietjes verder zouden gaan. Hier of in Nederland, we zouden wel zien.

Weer kwam de vraag bij me op of ik hem niet moest vertellen dat Thomas bestond? Durfde ik dat risico te nemen? Stel nou dat hij het niet zag zitten om samen met mij een kind op te voeden… Stel je voor dat hij dan niet eens de moeite zou willen nemen me goed te leren kennen! Nee, het was verstandiger te wachten. Eerst een goeie band opbouwen.

Ik stond op en begon weer tempo te maken. Kop leeg maken… Nergens meer aan denken. Gewoon lekker lopen. Genieten van m’n verliefdheid op Nicolas… Blijven vertrouwen op God’s plan. Als Hij ons werkelijk voor elkaar bedoeld had, zou alles goed komen.

Een klein half uur later duwde ik de achterdeur van de boerderij open. Vanuit het kantoortje achter de receptie kwam een hoop gesteun en gekreun. Glimlachend hoorde ik het aan. Nicolas had duidelijk een broertje dood aan administratieve dingen. Dat paste ook wel bij het beeld dat ik van hem had. Hij was veel liever lekker buiten op het terrein bezig. Bomen snoeien, paden vegen, dat soort dingen. Of kleine reparaties in de huisjes uitvoeren, een praatje maken met de gasten.

Ik besloot hem nog maar even met rust te laten. Gisteren had ik in Nicolas’ badkamer een groot bubbelbad gezien. Zoiets had ik nou altijd al willen hebben maar in mijn kleine huisje was er geen plaats voor. Even lekker ontspannen in dat grote bad… Heerlijk! Al met al had ik toch nog bijna anderhalf uur gelopen. En dan dat geslenter op de markt… Genietend liet ik mijn naakte lijf even later in het warme water zakken en zette de bubbels aan. Wow… dit was echt lekker! Ik sloot mijn ogen. Nergens meer aan denken nu.

Heel licht voel ik iets langs m’n schouders strijken. Als vanzelf verscheen er een glimlach rond mijn mond. Nicolas… Ik kreunde zachtjes. Zijn hand gleed over mijn arm. Ik kreunde opnieuw. Ineens voelde ik zijn lippen op m’n mond. Zijn tong zocht zich een weg naar binnen. Ik liet hem toe, sloeg mijn armen om zijn nek en trok hem onverwacht met een hoop gespetter in één keer bij me in bad.
“Mij een beetje stiekem besluipen hè?” Grinnikend streek ik door zijn haren. Eén blik in die prachtige blauwe ogen van hem en ik was weer helemaal in de zevende hemel. Verliefd keek ik hem aan. Alles zou goed komen. Ik wist het gewoon…
“Je lag zo lekker te slapen… Ik was benieuwd hoe lang het zou duren voor je iets in de gaten kreeg.”
Hij grinnikte. Met z’n kleren aan lag hij half op me. “Misschien kan ik me maar beter ook even uitkleden,” merkte hij droog op.
”Misschien kun je dat maar beter even doen, ja,” bevestigde ik even droog zijn constatering.
Met de nodige moeite klauterde Nicolas overeind. Hij bleef in het bad staan en keek me uitdagend aan.
“Heb je me een beetje gemist?” vroeg hij met een zwoele stem terwijl hij zijn natte shirt strak rond zijn borst trok.
Zijn harde tepels schenen door de natte stof heen. Uitdagend likte hij langs zijn lippen. Hij hield mijn blik in zijn ogen gevangen.
“Fuck, jongen…” kreunde ik verlangend.
Wat zag hij er lekker uit zo! Of ik hem gemist had? Had ik nog iets anders gedaan dan vandaag?
“Elke minuut…” zuchtte ik.
“Zal ik jou eens laten zien hoe erg ik jou gemist hebt…?” Draaiend met zijn heupen, z’n billen achteruit duwend en mij voortdurend strak aankijkend, begon hij zich traag van zijn kletsnatte kleren te ontdoen. Eerst zijn shirt… Ademloos volgde ik zijn bewegingen. Net als gisteren op het strand, toen hij zich tergend langzaam van zijn shirt ontdeed, was het ook nu onmogelijk mijn blik van hem af te wenden. Hier kreeg ik nooit genoeg van, dat wist ik nou al! Zijn tepels priemden vooruit, zijn buik glom van het water. Onwillekeurig draaide ik met m’n heupen en kreunde. God, wat verlangde ik naar hem!
“Ik wil jou, jongen,” fluisterde ik hees van opwinding terwijl ik mijn hand naar hem uitstrekte.
Hij pakte m’n hand vast en liet zich door mij op z’n knieën trekken. Door de natte stof van zijn spijkerbroek was zijn opwinding duidelijk zichtbaar. Terwijl hij me opnieuw diep in m’n ogen keek, boog hij zich over me heen. Op het moment dat zijn lippen de mijne raakten, werd ik overspoeld door intense liefde… Zijn liefde… voor mij… Ik kreunde.

Gretig zoog ik zijn tong naar binnen. Ik wilde hem proeven… Nu… Altijd… Dit wilde ik nooit meer kwijt! Ik verloor mezelf helemaal in het zalige gevoel van zijn lippen op de mijne, onze tongen die traag rondjes draaiden rond elkaar, de smaak van zijn mond… Mezelf helemaal overgevend aan dit gelukzalige gevoel legde ik mijn handen op zijn billen en trok hem dicht tegen me aan. De ruwe stof van zijn spijkerbroek drukte hard tegen mijn kruis. Kreunend kronkelden we tegen elkaar aan. Mijn handen gleden strelend over zijn rug naar de rand van zijn broek en probeerden een opening naar binnen te vinden. Maar de natte, ruwe stof van zijn broek maakte dat onmogelijk. Nicolas verbrak onze kus, kwam een stukje overeind en glimlachte naar me.
“Zal ik me eerst maar even verder uitkleden,” vroeg hij met een ondeugende twinkeling in zijn ogen.
Meteen begon hij zijn broek los te maken. Ik zuchtte, mijn blik nog maar gericht op één punt… Verleidelijk schoof hij zijn broek een stukje naar beneden. Het topje van zijn eikel kwam net boven de rand van zijn boxer uit.
“Kom op man… Laat me niet zo lang wachten… Ik verlang zo naar je,” fluisterde ik ongeduldig. “Uit met dat ding… Ik wil je zien, ik wil je tegen me aan voelen…”
Terwijl ik dat zei, legde ik mijn hand stevig op zijn gezwollen kruis. In een reflex stootte hij zijn bekken naar voren en kreunde diep.
“Jouw naakte lijf tegen het mijne…,” ging ik verder.
“Sorry jongen, ik moet echt even overeind gaan staan. Zo krijg ik dat ding nooit uit…” Hij klauterde overeind, schoof met de nodige moeite zijn kletsnatte broek van zijn billen en ging op de rand van het bad zitten.
Geamuseerd keek ik toe bij zijn pogingen om zijn natte broek van z’n benen te schuiven en tegelijkertijd niet onderuit te gaan.
“Zal ik je even helpen?” vroeg ik met een licht spottende ondertoon in mijn stem.
Zonder zijn antwoord af te wachten, schoof ik naar voren totdat ik vlak voor hem zat. Mijn hart bonkte in m’n keel. Verlangend likte ik met mijn tong langs mijn lippen. Ik wilde hem, verlangde ernaar hem opnieuw te proeven. Glimlachend dacht ik terug aan gisteravond. Voor de allereerste keer had ik hem in m’n mond genomen. Vreemd, maar zo lekker…
Langzaam bewoog ik m’n hoofd naar hem toe. Nog steeds een beetje onwennig likte ik speels met mijn tong langs het topje van zijn eikel. Boven me hoorde ik hem zachtjes kreunen. Ik glimlachte, blijkbaar vond hij het wel lekker wat ik deed. Ik pakte ik de rand van zijn broek vast en trok eraan. Met de nodige moeite lukte het me het de natte stof naar beneden te schuiven. Eindelijk zat hij helemaal ontdaan van kleren voor me. Ik pakte zijn heupen vast en trok hem dichter naar me toe.

Hij legde zijn handen achter m’n hoofd en duwde zijn eikel zachtjes tegen mijn lippen. Als vanzelf opende ik mijn mond en liet hem toe. Opnieuw gleed mijn tong langs zijn eikel. Ik likte langs het randje aan de onderkant en schoof mijn lippen verder over hem heen. Hij gromde zacht, elke keer als mijn warme vlees hem omsloot. Hij voerde het tempo op. Ik kreunde, vond het heerlijk zoals hij me in m’n mond nam. Boven me hoorde ik Nicolas hijgen. Zijn ademhaling ging zwaar. Ik voelde hoe zijn spieren zich aanspanden, wist dat hij er bijna was.… Ik was er klaar voor, wilde hem proeven… Nicolas kromde zijn rug en stootte een bijna dierlijke kreet uit, gevolgd door een laatste krachtige stoot in mijn keel. Hevig schokkend ontlaadde hij zichzelf in mij… Kreunend liet hij het over zich heen komen. Warme stralen vulden mijn mond. Zijn handen woelden door mijn haar.

Ik kwam overeind, keek hem met een gelukzalige glimlach rond m’n mond aan en kuste hem lang en vol liefde.
“Kom lekker in het water, jongen,” fluisterde ik toen ik hem weer losliet. “Je bent hartstikke koud…”
Hij liet zich in het water glijden en nam tegenover me plaats. Met een gelukzalige grijns op zijn gezicht keek hij me aan. “Waar was je toch al die tijd?” zuchtte hij terwijl hij met zijn voeten langs m’n heupen streelde. “Ik weet gewoon niet hoe ik onder woorden moet brengen wat ik voor je voel. Je maakt me helemaal gek, jongen. Ik hoef maar aan je te denken en dan krijg ik al weer een stijve…”
“Dat ken ik,” grinnikte ik.
Hij zuchtte opnieuw en keek me verliefd aan.
Ik kroop naar hem toe en kuste hem opnieuw. Kreunend. Ik verlangde zo naar hem. Nicolas had het in de gaten. Hij draaide me in één beweging om en trok me tussen zijn benen. Achterover leunde ik tegen hem aan, legde mijn hoofd op zijn borst en zocht zijn ogen. Die stralende ogen waarin ik mezelf helemaal verloor. Hij kust me opnieuw. Teder zocht zijn tong de mijne. Zijn handen streelden mijn borst, liefdevol kneep hij in m’n tepels. Heerlijk, zoals hij dat deed. Zijn handen gleden over mijn buik omlaag. Glad van het badschuim omvatte één hand mijn kloppende paal. Traag trok hij me af. Zijn andere hand bleef me strelen, m’n borst, m’n buik… Zo nu en dan kneep hij opnieuw in m’n tepels. Ik zuchtte. Ondanks dat hijzelf net klaargekomen was, drukte zijn pik hard tegen m’n onderrug. Genietend wreef ik er tegenaan. Nicolas was overal. Zijn lijf tegen mijn rug, zijn handen op m’n buik, op m’n borst en rond mijn piemel, zijn benen tegen mijn benen… Het voelde bijna alsof ik een deel van hem was. Kreunend onderging ik zijn liefkozingen. Mijn hele lijf leek wel onder stroom te staan. En toen ineens, zomaar, vanuit het niets, kwam ik klaar. Zo ontspannen, zo waanzinnig… Ik werd helemaal licht in m’n hoofd. Alles deed mee. Elke vezel in m’n lichaam… Ik werd gewoon helemaal vervuld van liefde… voor hem. Zuchtend en zwaar ademend liet ik het over me heen komen. Intens gelukkig hing ik tegen hem aan.
Nicolas streelde me onophoudelijk. Hij kuste m’n nek. “Ik heb je lief,” fluisterde hij in m’n oor.
Loom draaide ik me om en kuste hem opnieuw.

“Wordt het niet eens tijd dat we wat gaan eten?” vroeg Nicolas een hele tijd later.
Het badwater begon langzamerhand behoorlijk koud te worden.
“Zal ik nog maar eens een pizza in de oven gooien?” ging hij verder.
Ineens schoot me weer te binnen dat ik voor hem wilde koken. Ik schoot rechtop. “Nee, vandaag zorg ik voor het eten.”
Verbaasd keek hij me aan. “Weet jij dan hoe een oven werkt?” grinnikte hij plagend.
“Ach, hoe moeilijk kan dat zijn,” antwoordde ik geamuseerd.
In stilte lachte ik. Hij zou er nog wel achter komen dat ik aardig m’n weg wist te vinden in de keuken.

We droogden ons af en liepen naakt de trap af naar beneden. In de keuken deed ik een schort voor en pakte alle ingrediënten die ik gekocht had uit de koelkast.
Verbaasd keek Nicolas toe. “Jij gaat echt koken?”
“Mm mm… Ik dacht, ik moest je maar eens laten proeven hoe een vers Italiaans gerecht smaakt. Als je dit hebt gehad, wil jij nooit meer diepvries pizza.”
“Ik ben benieuwd,” lachte hij.
Nieuwsgierig keek hij toe hoe ik de tomaten pelde en in stukjes sneed en verse tomatensaus begon te maken. Terwijl de tomaten zachtjes pruttelden, kruidde ik het gehakt en sneed de zalm in kleine stukjes. De spinazie liet ik een paar minuten koken zodat het net bijtgaar was. In alle rust maakte ik een heerlijke saus van roomkaas en verse kruiden.
“Mmmm, ik begin er honger van te krijgen. Ruikt goed zeg!” merkte hij op.
Hij stond achter me, sloeg zijn armen om me heen en keek over m’n schouder toe hoe ik in de saus stond te roeren.
“Dit is beslist niet de eerste keer dat je staat te koken,” merkte hij op.
“Klopt. Thuis kook ik zo’n beetje iedere dag. Niet uitgebreid hoor, maar wel altijd vers.”
Nicolas kuste me in m’n nek en drukte zich stevig tegen me aan. Zijn handen verdwenen onder het schort en streelden mijn borst.
“Weg jij. Zo kan ik niet koken.” Grinnikend duwde ik hem van me af.
“Maar je bent zo onweerstaanbaar…,” mompelde hij terwijl hij teleurgesteld afdroop.
“Jemig, Nicolas, gedraag je een beetje… Twee dagen geleden kende je me nog niet eens!” plaagde ik.
“Ik weet het!” Gespeeld wanhopig hief hij zijn handen omhoog. “Ik kan het niet helpen… Je hebt me gewoon betoverd…” Met een enorme grijns op zijn gezicht keek hij me aan.
“Dek jij de tafel nou maar. Doe je tenminste iets nuttigs.” Lachend begon ik de lasagne bladeren in de bakblikken te drukken en vulde de helft met tomatensaus, gehakt en parmezaanse kaas en de andere helft met spinazie, zalm en kruidenkaas. “Zo, nu nog twintig minuten in de oven en dan kunnen we eten.”