4 januari 2021

Geloof, hoop & liefde – 3 Een tipje van de sluier

Zwijgend zaten we tegenover elkaar met ieder een halve pizza op ons bord. Ondanks dat het een diepvriespizza was, liet ik het me goed smaken. Wat een beetje zeelucht al niet met me deed! Onze voeten wreven zachtjes langs elkaar. Zo nu en dan keken we elkaar aan en lachten. Van buiten leek ik zo kalm maar van binnen woedde een storm aan emoties. Nooit had ik voor mogelijk gehouden dat ik zo veel voor iemand kon voelen. Gewoon, omdat hij was wie hij was, omdat hij bestond. Zou hij dat nou ook hebben? Voelde hij dit ook voor mij? Hij was een paar jaar ouder dan ik, had vast al een heleboel vriendjes gehad. Was hij net zo verliefd op mij als ik op hem? Of was ik voor hem gewoon een jongen waar hij een paar gezellige weken mee zou hebben?

Ineens kromp mijn hart samen en drong tot me door dat ik hier misschien wel veel meer in zag dan hij. Misschien had hij wel voortdurend vriendjes… Nee, dat kon niet. Ik had het toch gezien in zijn ogen? En hij had toch gezegd dat hij verliefd op me was? Of in ieder geval… dat hij dacht dat hij verliefd op me was. Een zucht ontsnapte aan mijn lippen.

“Hé! Waar zit jij met je gedachten?” Nicolas schopte zachtjes tegen m’n voet.
Ik keek hem peinzend aan en haalde mijn schouders op. “Weet niet,” zei ik een beetje stuurs.
Vragend trok hij een wenkbrauw op. “Weet je het zeker? ‘t Is net of je je ergens zorgen over maakt.”
“Misschien heb je wel gelijk,” bracht ik voorzichtig uit.
“Vertel jongen. Wat zit je dwars. Heb je spijt van vanmiddag?”
Ik aarzelde… Zou ik het hem vertellen?
Hij knikte me bemoedigend toe.
“Ik ben gewoon in de war,” begon ik voorzichtig. “Overdonderd. Snap je? Jij… ik… dit voelt zo intens… zo plotseling…” Ik slikte de brok in m’n keel weg. Shit, wat was dit moeilijk onder woorden te brengen. “Ik heb vanmiddag dingen met jou gedaan die ik nog nooit eerder met iemand heb gedaan. En ik ken je nauwelijks. Maar het voelde zo goed… Alsof het zo moest zijn.”
Nicolas knikte. “Ik snap wel wat je bedoelt. Weet je, wat vanmiddag tussen ons gebeurde, zoiets heb ik ook nog nooit meegemaakt.”
Verbaasd keek ik hem aan. “Hoe bedoel je? Jij hebt toch vast wel eerder een vriend gehad…”
“Jawel… maar dat was anders,” zei hij zacht.
Ik keek hem niet begrijpend aan.
“Op m’n zestiende leerde ik Alain kennen,” legde hij uit. “Ik was nieuwsgierig, wist al een tijdje dat ik op jongens viel en wilde wel eens weten hoe het zou zijn. Hij was nieuw bij ons op school en overduidelijk homo. Ik vond hem wel leuk, maar verliefd… Nee, dat was ik niet. Tenminste, niet zo als nu… Het was meer lichamelijk, willen weten hoe het voelt, snap je?”
Ik knikte. Die nieuwsgierigheid kende ik wel. Dat had ik bij Bart gehad. Maar verder dan wat vriendschappelijk stoeien was het nooit gekomen. Hij wist zelfs niet eens dat ik verliefd op hem was…
“Toen Alain ging studeren en ik bij m’n vader op het park ging werken, verwaterde het al snel,” ging Nicolas verder. “M’n vader was ziek, hij had me nodig. Dat was belangrijker.”
Heel even staarde hij in gedachten voor zich uit, toen herpakte hij zich.
“Een paar jaar later, mijn vader was een half jaar daarvoor overleden, leerde ik Sebastian kennen op een chat site. Hij was een stuk ouder dan ik maar dat maakte me niks uit. Ik kon goed met hem praten, voelde me bij hem op m’n gemak. Al snel spraken we af elkaar eens te ontmoeten. Van het één kwam het ander, maar uiteindelijk hield het geen stand.”
“Waarom liep het stuk?” vroeg ik nieuwsgierig. “Toch het leeftijdsverschil?”
“Nee, dat maakte me echt niks uit… We stonden beiden gewoon heel anders in die relatie. Het grootste deel van onze tijd samen bestond voor mij uit verlangen naar iets dat er gewoon niet was. Toen ik ontdekte dat hij het ook nog eens niet zo nauw nam met trouw, heb ik er uiteindelijk een punt achter gezet.”
“Shit man, dat was flink balen, of niet?”
Nicolas haalde zijn schouders op. “Ach, het was beter zo. Het had geen toekomst. Ik bleef maar hopen dat hij hetzelfde voor mij zou gaan voelen als ik voor hem, als ik maar geduld had. Maar er gebeurde niks… helemaal niks.”
Ineens kijk hij me grijnzend aan. “Maar nu ken ik jou… Dit voelt heel anders. Bij jou twijfel ik geen moment. Ik weet gewoon dat jij en ik hetzelfde voelen…”
Hij keek me breed lachend aan.
“Ik heb nog nooit een vriend gehad,” begon ik aarzelend. “Wel één keer seks, maar dat was met een meisje.”
Ik lachte verlegen, was niet gewend over dit soort dingen met iemand te praten.
“Was je verliefd op haar?”
“Absoluut niet,” reageerde ik fel.
“Maar waarom heb je dan met haar gevreeën? Nieuwsgierigheid?”
Ik dacht na. Ik kon me er natuurlijk van afmaken door te zeggen dat ik toen nog niet wist dat ik homo was en verder m’n mond houden. Maar waarom zou ik er om liegen? Dat lag niet in mijn aard… Vooruit dan maar…
“Niemand weet het van mij,” zei ik zachtjes.
“Hoe bedoel je? Wat weet niemand van jou?”
Ik antwoordde niet, keek hem alleen maar strak aan.
“Bedoel je… Weet niemand dat je homo bent?” vroeg hij verbaasd.
Ik knikte.
Nicolas keek me ongelovig aan. “Meen je dat nou? Waarom niet? Was je van plan het je hele leven maar voor je te houden of zo?”
Hij vroeg het meer uit de gein maar had geen flauw idee hoe dicht hij bij de waarheid zat.
Ik knikte opnieuw. “Zoiets…” mompelde ik.
“Maar waarom, Michael?” Hij keek me niet begrijpend aan.
“Omdat het niet mocht,” zei ik zachtjes.
“Wat niet? Homo zijn niet? Van wie niet? Wie zei dat?”
“De Kerk… de dominee… school… eigenlijk iedereen…”
“Zeg jij nou dat je niemand durfde te vertellen dat je op jongens viel omdat de Kerk dat niet goed vond?” vroeg hij stomverbaasd.
Ik knikte. “Ik wilde geen homo zijn, was bang voor de consequenties. Snap je?”
“Nee. Ik snap er helemaal niks van. Wat voor consequenties? Man, we leven toch niet meer in de middeleeuwen?”
Ik zuchtte, snapte wel dat hij er niks van begreep. “Ik zal het je proberen uit te leggen,” begon ik.
“Doe eens een poging,” reageerde Nicolas met een licht spottende ondertoon in zijn stem.
“Oké. Bij ons in het dorp zijn de meeste mensen lid van dezelfde Kerk. Iedereen kent elkaar en iedereen let op elkaar. Over dingen als seksualiteit wordt niet gesproken. Als er al iets over wordt gezegd, is het hooguit dat God seks bedoeld heeft binnen het huwelijk. Ik dacht er verder niet over na, nam als vanzelfsprekend aan dat het zo was.”
Nicolas zei niks. Hij luisterde alleen maar.
“Tot ik op mijn achttiende, tijdens de zomervakantie, Bart leerde kennen. Toen veranderde ineens alles. Bart was een jaar jonger dan ik. We konden het heel goed met elkaar vinden, maar er was meer dan dat. Ik betrapte mezelf erop dat ik voortdurend aan hem dacht. Ik kon het niet laten stiekem naar hem te kijken als hij naast me lag te zonnen. Ik genoot van zijn gespierde billen, zijn strakke buik, de bobbel in zijn zwembroek… Ik kreeg enorme kriebels in m’n buik als we in het zwembad met elkaar stoeiden en had de grootste moeite om de neiging hem te kussen, te onderdrukken. ’s Avonds ging ik extra vroeg naar bed zodat ik lekker over hem kon fantaseren…”
Nicolas grinnikte.
“Zit me niet uit te lachen, jij!” reageerde ik prompt. Verdorie, zat hij nou de draak met me te steken?
“Ik lach je niet uit, hoor. Ik zie het gewoon voor me, jij ’s avonds in bed, Bart in je kop…” Veelbetekenend haalde hij zijn wenkbrauwen op.
“Wil je het nog horen of eh…” vroeg ik lichtelijk geïrriteerd.
“Ja, ja, natuurlijk… sorry… Ik heb gewoon een levendige fantasie… Maar ga verder, ik luister…” Hij knikte me bemoedigend toe.
Ik pakte de draad weer op. “Eerst begreep ik niet wat er aan de hand was, maar al snel begon tot me door te dringen dat ik gewoon verliefd was. Op een jongen! Waarom werd ik in hemelsnaam op een jongen verliefd? Ik snapte er geen barst van. Niemand die ik kende, was verliefd op een jongen…Hoe kon het dan dat ik dat wel was?”
“Dat herken ik wel, zoiets had ik ook,” reageerde Nicolas nu heel serieus. “Mijn zus had het meteen door. Zij stelde me gerust, zei dat er heus wel meer jongens waren die op jongens verliefd werden.”
“Ik wou dat ik zo’n zus had gehad,” zuchtte ik. “Ik had niemand met wie ik erover kon praten. Ik heb zelfs Bart nooit verteld wat ik voor hem voelde, dat durfde ik niet. Maar door hem werd me wel ineens duidelijk waarom ik nooit verkering had.”
Nicolas knikte. “En toen?” wilde hij weten.
“Toen niks. Het leek me verstandig er voorlopig maar niks over te zeggen. Tegen niemand. Met mijn ouders praatte ik nooit over dit soort dingen, dus dat kwam nu ook niet in me op. Al mijn vrienden hadden verkering, die zouden er niks van begrijpen. Bovendien was ik best bang dat ze niet meer met me om zouden willen gaan. Met z’n zessen maakten we namelijk regelmatig lange toertochten op de fiets en het begon steeds meer tot me door te dringen dat ik daar zo van genoot door de aanblik van hun soepel bewegende spieren, hun glad geschoren benen en strakke billen die over het zadel heen en weer schoven… Als ze dat zouden weten, zouden ze me vast en zeker niet meer mee willen hebben. Dus genoot ik stiekem van mijn pas ontdekte gevoelens, door lekker over Bart te fantaseren. Wat ik er verder mee moest, wist ik niet. Ergens hoopte ik dat ik een keer een leuke jongen tegen zou komen die ook homo was. Tot die tijd was dit gewoon mijn geheim. Niet meer dan dat. Maar dat veranderde een paar maanden later.”
“Hoe bedoel je?”
“Nou… bij mij op school zat een jongen, Johan, die betrapt was toen hij met zijn vriend stond te zoenen. Daardoor werd homoseksualiteit ineens hét gespreksonderwerp van de dag. Zelfs in de lessen werd er aandacht aan besteed.”
“Goeie zaak toch?” merkte Nicolas op.
“Dat zou je misschien denken, maar dat was voor mij toch echt niet zo. Tot op dat moment had ik er zelf niet echt een probleem mee dat ik op jongens viel. Ergens had ik altijd wel geweten dat ik anders was. Ik herinner me zeker twee jongens, één op de lagere school en de andere in de brugklas, waar ik, achteraf gezien, verliefd op was. Alleen had ik toen geen idee wat het was. Door Bart viel alles, als het ware, op zijn plek. Maar toen het gedonder rondom Johan begon, veranderde dat razendsnel.
“Maar waarom dan? Voorlichting op school zou het toch juist makkelijker moeten maken?” vroeg Nicolas verbaasd.
Ik lachte. “Voorlichting wel, ja… Maar wij kregen geen voorlichting. Wij kregen tijdens de godsdienstles te horen wat God van homoseksualiteit vond en vooral waarom je je er niet mee mocht inlaten.”
“Nou word ik toch nieuwsgierig,” reageerde Nicolas. “Hoezo mocht je je er niet mee inlaten? Dachten ze bij jou op school dat het besmettelijk was, of zo?” Hij lachte schamper.
“Neuh… dat was het niet. Ze dachten ook niet dat het een ziekte was of dat het door je opvoeding kwam, of zo. Nee, volgens onze godsdienstleraar was homoseksualiteit, net zoals alle andere zonden, een rechtstreeks gevolg van de zondeval. Daardoor was God’s schepping beschadigd geraakt en waren zonden in de wereld gekomen.”
“Zondeval? Wat is dat?” vroeg Nicolas verbaasd.
“Ja, laat maar. Dat ga ik nou niet uitleggen hoor. Waar het om gaat, is dat homoseksualiteit aangeboren is maar door God als gruwelijk wordt gezien. Hij heeft man en vrouw voor elkaar gemaakt, niet man en man of vrouw en vrouw. Als Christen heb je de taak om je uiterste best te doen zonder zonden te leven. Wat onze godsdienstleraar probeerde te zeggen, was dat homoseksualiteit een zonde was waaraan je niet mocht toegeven. Hij maakte ons duidelijk dat het voor Johan heel zwaar zou worden een verlangen dat zo sterk was, te weerstaan. Hij benadrukte dat wij hem daarbij moesten helpen, dat was onze Christenplicht.”
Nicolas’ mond zakte langzaam open.
“We moesten voor Johan bidden en er werd ons gevraagd hem in de gaten te houden. Met z’n allen konden we hem helpen niet voor de verleiding te zwichten.”
“Jezus Michael, wat een achterlijke ideeën!” flapte Nicolas er verontwaardigd uit.
“Tja, zo dacht men er binnen onze Kerk, en dus ook bij ons op school, nou eenmaal over. Voor mij was het echt de eerste keer dat ik dit hoorde. Tot op dat moment werd er gewoon nooit over gesproken, alsof het niet bestond. Niet op school, niet in de Kerk, niet thuis… Ik schrok me kapot, want ik realiseerde me dat dat, wat die godsdienstleraar vertelde, ook voor mij gold. Blijkbaar verlangde ik naar iets wat zondig was en wat niet mocht…”
“Tsss…” siste Nicolas tussen zijn tanden.
“Die zondag ging de dominee er in de Kerk ook nog eens op door,” vertelde ik verder. “Hij zei dat Johan het niet gemakkelijk zou krijgen de verleiding van het vlees te weerstaan en riep de gemeente op hem niet te veroordelen maar hem te steunen door voor hem te bidden. Dat zou hem helpen zijn gevoelens onder controle te houden.”
Nicolas schudde verbaasd met zijn hoofd. Ik ging gewoon verder met m’n verhaal.
“Ik moet je eerlijk zeggen dat het me geen bal kon schelen wat er op school of in de Kerk gezegd werd. Oké, misschien zou God het dan niet goed vinden. En wat dan nog? Ik deed er toch niemand kwaad mee?”
“Precies. Dat bedoel ik…” beaamde Nicolas.
“Maar het verhaal van Johan kreeg nog een vervolg. Nadat hij een week door zijn ouders van school thuis was gehouden, kwam hij weer terug. Aan alle kanten werd hij in de gaten gehouden. Iedereen deed zijn best te voorkomen dat hij contact met zijn vriend zou hebben. De ouders van zijn vriend waren niet van onze Kerk dus zat hij ook niet bij ons op school maar ging met de bus naar een school in de stad. Het duurde niet lang voordat Johan begon te spijbelen en stiekem zijn vriend opzocht. Huisarrest, preken van de dominee, niks hield hem tegen. Uiteindelijk werd Johan van school gehaald en op het vliegtuig naar familie in Canada gezet. Zogenaamd om tot rust te komen. Ik wist wel beter… Zo ver weg kon hij onmogelijk contact met zijn vriend hebben. Konden ze rustig op hem inpraten om hem op andere gedachten te brengen…”
“Dat meen je niet? Zijn die lui gek of zo? Je kunt iemand’s geaardheid toch niet zomaar veranderen?”
“Daar dachten zij heel anders over. Of misschien niet helemaal… Ze probeerden zijn geaardheid niet te veranderen. Ze wilden alleen maar dat hij er niks mee deed.”
“Komt voor mij op hetzelfde neer,” bromde Nicolas.
“Ik schrok in ieder geval behoorlijk van de hele situatie waarin Johan zich bevond en begon me zorgen te maken. Dachten mijn ouders er ook zo over? Ze gingen, net als ikzelf, trouw elke zondag naar de Kerk. Betekende dat, dat zij hetzelfde dachten als wat de dominee zei? Zouden zij me ook wegsturen als ze zouden weten dat ik net zoals Johan was? Zo onopvallend mogelijk probeerde ik meer informatie over homoseksualiteit en het Geloof te bemachtigen, maar wat ik ontdekte, stelde me niet gerust. In tegendeel. Ik geloof in God, ben er mee groot gebracht. Maar nooit had ik er bij stil gestaan dat God het me zo moeilijk zou kunnen maken. Bij ons thuis waren we niet zo streng, dacht ik. Ik kende dat wel anders bij vrienden. Toch werd ik bang. Stel dat mijn ouders het niet zouden accepteren, en die kans achtte ik erg groot, had ik dan, als ik verliefd zou worden, alleen nog maar de opties die Johan had? Of sterk zijn en er niet aan toegeven, of, als me dat niet lukte, weggestuurd worden?”
“Hmm, klinkt alsof je klem gezet werd…”
“Zo voelde het ook. Ik had maar twee mogelijkheden en beide bevielen me niet. Langzamerhand begon ik me af te vragen of ik wel echt zeker wist dat ik homo was. Ik had nog nooit wat met een meisje gehad dus hoe kon ik nou weten dat ik alleen maar op jongens viel? Het leek mij toen in ieder geval een goed idee om dat eens uit te zoeken. Misschien zou wel blijken dat ik het helemaal verkeerd had. Misschien zouden mijn gevoelens voor jongens wel vanzelf over gaan als ik verkering met een meisje had… Dan was het hele probleem opgelost.”
“Oh Michael, nee hè? Heb jij daarom een keer seks met een meisje gehad?”
Ik knikte.
“En? hielp het?” vroeg Nicolas spottend.
“Niet echt,” grinnikte ik. “Vanaf het moment dat ik Annemarie, zo heette ze, kuste, wist ik dat het niet klopte. Het was weliswaar Annemarie die onder me lag, maar het was Bart met wie ik vrijde. Vanaf het eerste moment was hij in m’n gedachten. Het waren zijn lippen die ik kuste, zijn lichaam dat ik streelde, zijn handen die ik voelde… In paniek realiseerde ik me dat het echt zo was. Ik was wel degelijk homo! Zelfs zo’n leuke meid als Annemarie kon daar niks aan veranderen. De schrik sloeg me om het hart! Ik had een probleem… En hoe! Als ik ooit verliefd zou worden, zou iedereen van me verwachten dat ik ertegen zou vechten. En als me dat niet zou lukken, zouden ze me wegsturen. Dan maar liever zorgen dat ik niet verliefd werd en God vragen me daarbij te helpen. Niet omdat ik er van overtuigd was dat Hij het niet goed vond, maar om te voorkomen dat ik erdoor in de problemen zou komen. Jarenlang ben ik er zo voor weggelopen, zocht ik het niet op. Ik stortte me op m’n studie, maar hoe langer het duurde, hoe ongelukkiger ik me voelde.”
“Oh jongen toch… Dat kan toch ook niet anders? Je kunt toch niet je hele leven lang je gevoelens onderdrukken? Dan kun je er net zo goed meteen een eind aan maken…”
“Dat heb ik ook een keer bijna gedaan…”
Tranen stonden ondertussen in mijn ogen. Ik zuchtte, dacht terug aan al die keren dat ik me doodongelukkig voelde. Thomas was op die momenten telkens weer de enige reden geweest om door te gaan. Ik kon hem toch niet in de steek laten?
Troostend legde Nicolas een hand op m’n arm. “Hé, dat is nu toch allemaal verleden tijd? Je bent nu volwassen, woont niet meer bij je ouders. Nu kun je toch doen en laten wat je wilt?”
Ik knikte, lachte door m’n tranen. “Gelukkig wel. Ik vraag God ook al een hele tijd niet meer me te helpen niet verliefd te worden. De laatste tijd vraag ik Hem eigenlijk alleen nog maar om iemand waarmee ik m’n leven in liefde mag delen. Ik geloof namelijk zelf helemaal niet dat God iets tegen homoseksualiteit heeft. Hoe zou God liefde tussen twee mensen nou niet goed kunnen vinden? Dat is toch juist prachtig? Jammer alleen dat de mensen bij ons in het dorp daar anders over denken. Ik weet niet eens zeker hoe mijn eigen ouders er tegenaan kijken want ik heb er nooit met ze over gesproken. Er was geen reden…”
“En nu?” vroeg Nicolas. Afwachtend keek hij me aan.
“Nu is alles anders,” lachte ik.
Een glimlach gleed over zijn gezicht. Ik smolt toen zijn stralend blauwe ogen me aankeken.
“Weet je,” begon ik voorzichtig, niet goed wetend hoe hij hierop zou reageren. “Als ik heel eerlijk ben, heb ik het gevoel dat God jou en mij voor elkaar bedoeld heeft. Het voelt gewoon zo goed, alsof Hij het zo wil… Alsof Hij mijn gebeden verhoord heeft. Ik ben er heilig van overtuigd dat God een plan heeft met iedereen. En in dat plan horen jij en ik bij elkaar.”
“Jeetje Michael, ik sta er van te kijken dat jij zo gelovig bent. Je gaat toch niet proberen me te bekeren hè?” vroeg Nicolas met een licht serieuze ondertoon in zijn stem.
“Bekeren tot wat? Ik hoor niet bij een Kerk. En homo ben je al,” grinnikte ik.
Nicolas schoot ook in de lach. “Da’s waar… Maar wat ga je nu doen als je weer thuis bent? Ga je het je ouders vertellen? Of blijf je gewoon op de oude voet doorgaan?” Gespannen keek hij me aan.
Ik haalde m’n schouders op. “Ligt eraan… Of we elkaar na mijn vakantie willen blijven zien.”
Zenuwen gierden door m’n keel. Hoe zou hij hierop reageren? Was hij echt serieus toen hij zei dat hij verliefd op me was? Wilde hij dat ik meer was dan alleen een vakantievriendje?
“Moet je dat nog vragen?” vroeg hij zacht. “Vanmiddag was zo onvoorstelbaar. Ik heb dan wel twee keer een vriend gehad, maar zoals vanmiddag… Man, dat voelde zo goed… Waanzinnig! Denk je nou echt dat ik dat over twee weken zomaar op geef omdat jij toevallig in Nederland woont? Geen haar op m’n hoofd,” beantwoordde hij zijn eigen vraag.
Ik pakte zijn handen die, naast zijn inmiddels lege bord, op tafel lagen, vast en keek hem diep in zijn ogen. “Dus dat had jij ook?” Mijn hart ging te keer als een idioot.
“Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt,” antwoordde hij.
“Maar hoe moet dat dan straks als ik weer thuis ben? Jij hier, ik duizend kilometer verderop… Hoe kunnen we dan…” piepte ik.
Nicolas liet me niet uitpraten. “Lieve schat, als het niet anders kan, ga ik gewoon met je mee naar Nederland. Ik laat je echt niet zomaar gaan.”
Hij zei het alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Dat was het misschien ook wel, behalve dan dat ik thuis Thomas had. En dat maakte de situatie een stuk lastiger. Moest ik hem dat niet gewoon vertellen? Opnieuw begon ik te piekeren.
“Hé! Niet weer piekeren hè? We vinden echt wel een oplossing. Zullen we afspreken dat we het er nu niet meer over hebben? Als we aan het eind van jouw vakantie nog steeds samen willen zijn, kunnen we altijd nog beslissen hoe we dat gaan aanpakken, oké?”
Ik knikte… Ergens had hij wel gelijk. Het was toch eigenlijk van den zotte dat ik me nu al druk zat te maken over een toekomst samen. We kenden elkaar potverdorie net twee dagen! Eerst maar eens kijken of we over twee weken nog dezelfde gevoelens voor elkaar zouden hebben. Dan was het nog vroeg genoeg om hem over Thomas te vertellen. Diep in m’n hart hoopte ik dat hij Thomas zou accepteren. Ik moest er niet aan denken dat ik Nicolas op zou moeten geven vanwege Thomas. De gedachte daaraan bezorgde me een flinke knoop in m’n maag. Ineens drong tot me door dat ik vertrouwen moest hebben. Als dit was wat God voor mij voor ogen had, zou het allemaal wel goed komen. Een voorzichtig lachje brak door op m’n gezicht.

“Ander onderwerp,” onderbrak Nicolas mijn gedachten. “Wat wil je? Vannacht hier slapen of gaat je dat te snel?” Gespannen keek hij me aan.
“Te snel? Man, hier wacht ik al jaren op! Ik wil nu nog maar één ding… Jou… Jou zien, jou voelen, jou ruiken, jou proeven. Ik wil gewoon alleen maar genieten van jou,” glimlachte ik.
Ik kreeg er een rooie kop van. Zo direct was ik normaal nooit. Maar het was waar, ik wilde niks liever dan bij hem zijn, bij hem blijven en hem dicht tegen me aan voelen.
“Fuck Michael, ik wordt helemaal week van je,” fluisterde Nicolas zachtjes.
Hij stond op, liet mijn handen niet los, trok me omhoog en naar zich toe. Hij keek me diep in m’n ogen en kuste me voorzichtig. Een golf van liefde overspoelde me. Ik kreunde zacht… Hij ook… We vonden elkaar opnieuw in een intense kus. Minuten later pas lieten we elkaar eindelijk los. Nicolas streelde mijn haar. Ik keek hem alleen maar aan, liet hem begaan.
“Kom,” was het enige wat hij zei.
Hij trok me mee naar zijn slaapkamer. Langzaam kleedde hij me uit, eerst m’n t-shirt. Hij kuste mijn borst, beet zachtjes in m’n tepels. Kreunend kroelden mijn handen door zijn wilde haarbos. Zijn handen streelden mijn rug, gleden naar beneden tot aan de rand van m’n broek. Een rilling ging door me heen.
“Je bent zo lekker zacht,” fluisterde hij.
Terwijl hij me strak aankeek, knoopte hij in één beweging m’n gulp los. Ik liet hem gewillig begaan toen ik zijn hand in m’n broek voelde glijden.
“Oh Nicolas,” kreunde ik zacht. Mijn opwinding was onmiskenbaar. Mijn God, wat voelde dit hemels! Ik verlangde naar hem. Legde mijn handen in zijn nek, trok hem naar me toe en drukte een kus op zijn mond. Als vanzelf gleed mijn tong tussen zijn lippen en vond de zijne. Langzaam schoof hij mijn broek naar beneden tot ik met mijn broek op mijn enkels bijna naakt voor hem stond. Hij verbrak onze kus, lachte verliefd…
“Ik verlang zo naar je…” fluisterde hij.
Mijn handen streelden zijn schouders. Ik wilde hem… Kon er geen weerstand aan bieden. Wilde dat ook niet. Dit was te sterk… Tergend langzaam schoven zijn handen mijn zwembroek naar beneden. Opwinding gierde door mijn lijf. Zijn ogen lieten de mijne geen moment los. Ik zag zijn verlangende blik, hoorde hem zachtjes hijgen.
“Wat ben je mooi,” zuchtte hij toen hij mijn glad geschoren kruis voor het eerst aanschouwde.
Een siddering ging door me heen toen hij me voor de allereerste keer vastpakte. Mijn hart bonkte in m’n keel en een verlangende kreun ontsnapte aan mijn lippen. Dit voelde zo goed… Met moeite mijn ademhaling onder controle houdend, genoot ik van zijn aanraking. Zijn handen waren overal…
“Ohhh…” stootte ik onwillekeurig uit.
Kreunend onderging ik zijn liefkozingen, mijn spieren tot het uiterste gespannen. Niets op de wereld was intenser dan dit.
“Ik hou van je,” fluisterde ik ineens. Het kwam eruit voor ik er erg in had. En het was waar. Ik hield van hem. Met heel mijn hart, met elke vezel in mijn lichaam. Nicolas keek me opnieuw aan. Uit zijn ogen spraken dezelfde woorden als die ik zojuist tegen hem gezegd had. Hij kuste me. Opnieuw. Onze tongen draaiden rond elkaar. Gretig. Verlangend. Mijn handen gleden onder zijn shirt, streelden zijn rug. Ik duwde zijn shirt omhoog, wilde zijn naakte borst tegen me aan voelen. Hij liet me los om het me mogelijk te maken zijn shirt uit te trekken. Slechts een fractie van een seconde verbraken we onze kus om elkaar direct daarna opnieuw ongeduldig vast te grijpen. We streelden elkaar. Rillingen liepen over m’n rug. God, wat wond deze man mij op! Kreunend wreven we onze lichamen tegen elkaar aan. Als vanzelf gleden mijn handen over zijn rug naar beneden. Met één hand probeerde ik zijn broek los te maken maar hij hield me tegen.
“Straks, lieverd,” fluisterde hij. “Eerst wil ik jou.”
Nicolas zakte door zijn knieën, liet zijn handen strelend langs mijn lichaam gaan. Ik keek op hem neer, mijn handen woelden door zijn haar. Langzaam zag ik hoe zijn hoofd dichterbij kwam.
“Mijn God, Nicolas,” fluisterde ik hees toen het puntje van zijn tong voorzichtig mijn eikel beroerde. Met moeite hield ik mezelf overeind. Wat een waanzinnig gevoel was dit! Happend naar adem onderging ik de zachte liefkozingen van zijn tong en zijn lippen. Als in trance sloot in mijn ogen, nog slechts tot één ding in staat… Mijn handen klauwden in zijn haar. Kreunend gaf ik me over aan de ongekende sensatie die door me heen trok. Zwaar hijgend deed ik m’n uiterste best zo lang mogelijk van dit gevoel te genieten. Diep van binnen voelde ik de spanning in opbouwen. Steeds intenser werd het gevoel. Zijn handen grepen mijn billen vast en trokken me naar zich toe, diep in zijn mond. Ik spande mijn billen aan, kromde mijn rug. Waanzinnige opwinding schoot vanuit m’n kruis door m’n hele lijf. Hijgend van genot gaf ik me over aan dit zalige gevoel… Dit was niet tegen te houden…
“Oh Nicolas…” kreunde ik. “Ik hou dit niet lang meer vol… Ik…”
En toen explodeerde ik! Grote golven van genot stroomden door m’n hele lichaam en stuwden mijn zaad naar buiten. Wild schokkend gaf ik me over aan dit overweldigende gevoel en ontlaadde me diep in zijn keel. Het leek alsof er geen einde aan kwam… Zwaar hijgend viel ik slap over hem heen en bleef zo hangen.

“Dorst…” bracht ik even later met moeite hijgend uit. M’n keel leek wel schuurpapier.
Nicolas liet me los en duwde me zachtjes op zijn bed. “Wacht, ik haal wat water voor je,” zei hij zorgzaam.
Dromerig keek ik hem na terwijl hij zijn slaapkamer uitliep. Mijn ogen verlangend gericht op de bobbel in zijn broek. Ik wilde hem, wilde hem net zo laten genieten als hij mij zojuist had gedaan.
“Kijk eens, schat,” zei hij glimlachend en reikte me een glas aan terwijl hij naast me op zijn bed ging zitten.
Alsof ik uitgedroogd was, klokte ik het water gulzig naar binnen. Verliefd keek hij op me neer, streelde teder mijn wang. Hij nam het lege glas weer van me aan en zette het op het kastje naast zijn bed. Ik trok hem naar me toe, nam hem in mijn armen en kuste hem. Vaag proefde ik de smaak van mijn eigen zaad. Verlangend naar hem streelden mijn handen zijn rug. Ik verbrak onze kus en draaide me half over hem heen.
“Nu wil ik jou…” fluisterde ik terwijl ik diep in z’n ogen keek.
Als een volleerd minnaar bedekte ik zijn hele lichaam met kussen. Mijn handen streelden hem overal. Ongeduldige maakte ik zijn broek los. Hij wipte zijn billen omhoog om het me makkelijker te maken zijn broek naar beneden te schuiven. Ik legde een hand op zijn kruis en kneep zachtjes. Nicolas kreunde. Genietend bewoog hij zijn heupen op en neer. Nieuwsgierig schoof ik zijn zwembroek naar beneden, mijn adem inhoudend van spanning. Ondanks dat ik nog nooit een man gepijpt had, voelde ik een onweerstaanbaar verlangen hem in mijn mond te nemen. Teder, precies zoals hij ook bij mij had gedaan, likte ik met mijn tong over het topje van zijn eikel. Een siddering ging door hem heen. Kreunend moedigde hij me aan om door te gaan. Elke keer als mijn tong zijn eikel streelde, wipte zijn pik een stukje omhoog. Ik genoot… Langzaam draaide ik met m’n tong rondjes rond de onderkant van zijn eikel. Nicolas duwde zijn billen omhoog en zuchtte diep. Mijn handen streelden zijn buik. Zijn geur, zijn harde paal, de smaak van zijn voorvocht… het maakte me helemaal gek! Nicolas kreunde genietend en woelde met zijn handen door mijn haar… Aangemoedigd door zijn gekreun nam ik hem diep in mijn mond, mijn tong strelend rond zijn eikel draaiend.
“Zo lekker…,” kreunde Nicolas.
In een rustig tempo duwde hij zijn paal in mijn mond op en neer. Langzaam werd zijn kreunen intenser, werden zijn stoten feller. Met één hand omvatte ik zijn ballen en masseerde ze zachtjes, precies zoals ik dat ook altijd bij mezelf deed. Mijn andere hand schoof door zijn bilspleet. Mijn tong flitste nu als een razende heen en weer. Ik wilde hem proeven, hem in mijn mond voelen spuiten. Ik wilde zijn zaad, ik wilde een beetje van hem in mij… Ik kreunde… Mijn God wat was dit lekker…
Ineens begon zijn hele lijf te schokken. Een laatste keer stootte hij naar voren en toen vulden dikke stralen warm vocht mijn mond…
Hijgend lag lag tegen me aan, zachtjes mijn rug strelend.
“Ik hou van je,” hoorde ik hem heel zacht mompelen.