Het theewater kookt. Diede giet twee mokken vol, hangt er theezakjes in en gaat zitten. “Kun je wel wat vasthouden?”, vraagt hij.
“Rechts lukt wel, denk ik. Links mag niet. Kan ook niet, denk ik”, voegt Eddy eraan toe.
“Lekker handig”, merkt Diede op. Er schiet van alles door zijn hoofd maar hij wil het niet tegen hem zeggen, wil voorkomen dat hij zich nog rotter gaat voelen. Weer komt de vraag boven hoe Eddy zo stom heeft kunnen zijn… Zijn polsen doorsnijden! Waarom heeft hij niet gewoon pillen genomen of zoiets. Waarom heeft hij zichzelf zo beschadigd? Maar Diede stelt de vragen niet. Misschien later…

“Diede?” Eddy kijkt zijn broer aan. “Waarom kwam je niet eerder?”,
“Ik wist het niet… Mama belde pas gisteravond.”
“Echt?”, vraagt hij verbaasd.
“Blijft raar hè? Ik hoor d’r voor papa en mama gewoon niet meer bij.” Hij knippert eens flink met zijn ogen om zijn tranen de baas te blijven.
“Ik heb gevraagd waar je was. Waarom je niet kwam”, reageert Eddy.
“Toen moesten ze natuurlijk wel bellen”, antwoordt Diede.
Eddy knikt.
“Waarom wilde je eigenlijk dat ik kwam?”, gaat Diede verder. Met moeite houdt hij het trillen van zijn stem onder controle.

Ze hebben nooit veel met elkaar gehad, hij en Eddy. Hij vond hem verwend. Eigenlijk vond hij hem altijd maar lastig. Hoe vaak had hij niet op hem moeten passen toen ze nog klein waren? En meestal op momenten dat het hem niet uitkwam. Hoe vaak is hij niet boos geweest? Op al die dingen die Eddy wel mocht en hij niet.
En Eddy vond hem natuurlijk alleen maar vervelend… Snapt hij ook wel. Hij had ook altijd bonje met papa, zat altijd in de shit. Dat was vast ook niet leuk geweest voor Eddy. Maar nu? Nu zit Eddy zelf in de shit… En hoe!

“Omdat jij de enige bent bij wie ik terecht kan”, zegt Eddy zachtjes.
Diede knikt. Instinctief had hij dit al geweten vanaf het moment dat zijn moeder belde. Maar begrijpen doet hij het niet. Eddy heeft toch alles wat hij wil? Hij was degene die thuis altijd de grootste ellende had. Eddy toch niet? Hoe kon Eddy dan zo diep zitten dat hij geen uitweg meer zag?

***

“Hoi mam! Ik ben er weer!”, riep Eddy toen hij de deur achter zich dicht duwde.
“Hé jongens… rustig…”, lachte hij. Twee honden sprongen vrolijk blaffend tegen hem op. Hij zette zijn rugzak op de trap. “Kom ’s hier Beau”, riep hij terwijl hij door zijn knieën zakte. “Dag jongen…” Hij trok de chocolade kleurige Labrador naar zich toe en wreef hem over zijn kop. “Ja… jij ook Cindy…” Het kleine Jack Russelltje sprong opgewonden heen en weer. “Hebben jullie me zo gemist?”
“Dag jongen”, riep zijn moeder vanuit de keuken.
Eddy hees zichzelf overeind en liep naar haar toe. De honden volgden hem op de voet.
“Dag mam.” Hij gaf zijn moeder een kus.
“Fijn dat je er weer bent”, lachte ze.
Eddy trok een stoel naar achteren en ging zitten. “Wat eten we?”
“Soep met broodjes. Papa komt laat thuis. Hij heeft een extra koorrepetitie voor het korenfestival volgende week. En hoe laat jij thuis zou zijn, wist ik ook niet precies, dus ik dacht, laat ik maar wat makkelijks doen”, antwoordde ze. “Heb je het leuk gehad, jongen?” vroeg ze er direct achteraan.
“Vertel ik wel als papa thuis is, oké? Anders moet ik alles straks nog een keer vertellen”, reageerde Eddy. “Ik ga m’n spullen uitpakken en douchen. Die douches op zo’n camping, da’s maar behelpen”, lachte hij.

Terwijl hij de trap opliep, dacht hij na. Zou hij zijn ouders over Remco vertellen? Hij kende zijn vader, als die er achter zou komen dat hij Remco opzocht zonder dat hij het thuis ooit over hem had gehad, zou hij beslist denken dat hij iets te verbergen had. Want als je niks te verbergen hebt, hoef je er ook niet stiekem over te doen, zei zijn vader altijd. Maar ja, hij had nu natuurlijk wel wat te verbergen… Als dat uit zou komen, was het huis te klein…
Misschien kon hij zijn ouders maar beter hetzelfde verhaal vertellen als wat hij Hannah verteld had. Zolang hij er maar voor oppaste dat ze niet in de gaten kregen dat Remco meer voor hem was dan gewoon een nieuwe vriend, zou het wel goed gaan. Zijn vader vertrouwde hem, hij zou er niks achter zoeken.

Dat was vroeger met Diede wel anders geweest. Zijn vader had Diede nooit vertrouwd. Niet zo gek ook, als je bedacht wat Diede allemaal uitvrat. Hij gooide er met de pet naar op school, spijbelde veel. Diede had een vriendin bij wie hij stiekem bleef slapen, hij ging met verkeerde vrienden om, hij blowde, hij dronk en hij loog. Over alles loog hij… waar hij was, met wie hij omging, wat hij deed… Hij treiterde zijn vader het bloed onder de nagels vandaan! Diede was lui, had geen zin in studeren. Hij wilde lol maken, elk weekend uitgaan, zich flink bezatten en laat thuis komen. Het kon hem geen bal schelen als hij op z’n donder kreeg. Soms leek het wel alsof hij de spot met zijn vader dreef als hij met een arrogante blik in zijn ogen zijn zoveelste huisarrest in ontvangst nam.

Eddy was zo opgelucht geweest toen Diede na zijn eindexamen, waar hij uiteraard niet voor slaagde, het huis uitging. Eindelijk geen ruzies meer…
Hij was blij dat hijzelf geen problemen had. Op school ging alles goed, zijn ouders konden het prima vinden met zijn vrienden, hij gebruikte geen drugs, dronk zelfs niet eens een biertje. Hij hoefde nergens over te liegen of dingen voor zijn ouders verborgen te houden.
Tot nu toe dan… Want zijn ouders vertellen dat hij verliefd op Remco was, dat ging hij dus echt niet doen! Geen problemen creëren als het niet echt nodig was… Wat wisten Remco en hij nou van elkaar? Niks toch… Voor hetzelfde geld vonden ze elkaar over een tijdje helemaal niet leuk meer. Nee, geen slapende honden wakker maken… Over een maand ging hij toch op kamers, niemand die hem dan nog wat kon maken. Tot die tijd was Remco gewoon een nieuwe vriend.

Met zijn schouder duwde hij de deur van zijn kamer open, smeet zijn rugzak op de grond en plofte op zijn bed neer. Ongeduldig viste hij zijn telefoon uit zijn broekzak. Glimlachend bekeek hij Remco’s foto. Heel even streelde hij met zijn vinger over het scherm. Toen drukte hij zijn telefoon uit en legde hem op zijn bureau. Eerst douchen nu…

***

“Heb je het leuk gehad, jongen?”, vroeg Eddy’s vader terwijl hij een pistoletje in tweeën sneed.
“Hm hm”, knikte Eddy. In het kort vertelde hij wat ze zoal gedaan hadden. Dat ze elke avond tot diep in de nacht in de discotheek op de camping hadden rondgehangen, hield hij wijselijk voor zich. Hij wist hoe zijn vader over dat soort dingen dacht… Nee, hij beperkte zich tot de middagen op het strand, het zwemmen en het uit eten gaan. Enthousiast liet hij de foto’s zien die hij gemaakt had.

Hoe meer hij vertelde, hoe nerveuzer hij werd. Hij wilde over Remco vertellen maar durfde niet goed. Wat als zijn ouders in de gaten zouden hebben dat Remco meer was dan gewoon een nieuwe vriend? Maar ja, niks vertellen was helemaal een slecht idee. Dus trok hij de stoute schoenen aan en vertelde zijn ouders dat hij een lekke band had gehad toen hij op een avond alleen naar het strand was gefietst. Hij vertelde dat een jongen hem had geholpen en dat ze afgesproken hadden elkaar, als ze weer thuis waren, eens op te zoeken.

“Leuk voor je”, reageerde zijn moeder enthousiast, voor zijn vader iets kon zeggen.
Gesterkt door zijn moeder’s enthousiasme, ging hij verder. “Hij komt vrijdag weer thuis van Terschelling. Misschien spreken we in het weekend wel ergens af.”
“Geen sprake van”, antwoordde zijn vader beslist. “Je nodigt die jongen eerst maar eens hier uit. Ik wil weten met wie mijn zoon omgaat. Wat weet je nou van die knul? Hij kan wel een drugsdealer zijn…”
“Pap… doe niet zo raar! Waarom zou Remco een drugsdealer zijn?”, reageerde Eddy verontwaardigd.
“Je weet best wat ik bedoel, Eddy. Je kent die jongen helemaal niet. Ik wil hem eerst ontmoeten, dan zien we wel verder.”

Teleurgesteld keek Eddy zijn vader aan. Hij was er min of meer van uitgegaan dat zijn vader het wel goed zou vinden, maar blijkbaar vertrouwde hij het toch niet zomaar. Hij zag natuurlijk weer meteen Diede-taferelen voor zich. Verdorie, die eikel verpestte het zelfs nu nog voor hem…
Remco thuis uitnodigen, zag hij eigenlijk niet zo zitten. Hij wilde liever alleen met hem zijn, kijken of hij echt zo leuk was… En hij kende zijn vader, die zou alles van Remco willen weten, daar zat hij echt niet op te wachten… Misschien moest hij Remco eerst maar eens bellen, uitzoeken waar hij woonde, of het überhaupt wel kon. Hij zuchtte diep.

“Hé, ik vroeg je wat”, zei zijn moeder.
Eddy keek op. “Watte?”
“Help je even met afwassen?”, herhaalde ze.
Eddy knikte. Hij schoof zijn stoel naar achteren en begon de tafel af te ruimen.

“Mam”, zei hij schoorvoetend toen hij met zijn moeder in de keuken stond. “Kun jij papa niet overhalen dat ik met Remco ergens naartoe mag?”
“Jongen, je kent je vader. Als hij hem eerst wil ontmoeten, krijgt niemand dat uit zijn hoofd.” Ze keek haar zoon peinzend aan. “Misschien heeft hij ook wel een beetje gelijk. Je kent die jongen helemaal niet, Eddy. En je hoort tegenwoordig zulke rare verhalen…”
Eddy zuchtte teleurgesteld, dit had geen zin.
“Hé! Kop op, jongen. Waarom vraag je niet gewoon of hij hier komt? Papa is zondag de hele dag met het koor weg en komt pas ’s avond weer thuis.”
Ze had wel in de gaten waar de schoen wrong. Ze kende haar man, hij zou Remco zo ongeveer aan een kruisverhoor onderwerpen om zeker te weten dat die jongen geen verkeerde invloed op Eddy zou hebben en daar zat Eddy vast niet op te wachten. Die wilde natuurlijk liever met zijn nieuwe vriend alleen zijn.
Eddy’s ogen lichtten op. Zijn vader zou overdag niet thuis zijn… Dat veranderde de zaak! Met een beetje goeie wil zou Remco zijn vader maar even ontmoeten…
“Oké, ik zal het hem vragen”, reageerde Eddy, ineens weer vrolijk.
Na de afwas lijnde hij de beide honden aan. “Even Beau en Cindy uitlaten, mam. Tot zo!”

Terwijl de honden lekker rondrenden, zocht Eddy een rustig plekje om Remco te bellen.
“Hoi…”, nam Remco op.
“Hey…”, reageerde Eddy.
Er viel een stilte, geen van beiden wist iets te zeggen.
“Goeie reis gehad?”, vroeg Remco uiteindelijk maar.
“Prima”, antwoordde Eddy.
Opnieuw was het stil.
“Waar woo…”, begonnen ze tegelijkertijd. Prompt schoten ze in de lach.
“Jij eerst”, hikte Eddy. Hij hoorde Remco aan de andere kant van de lijn grinniken.
“Waar woon jij eigenlijk?” vroeg Remco.
Ze wisselden adressen uit en stelden vast dat het te doen was. Iets meer dan honderd kilometer, goeie trein- en busverbinding, bovendien had Remco een auto.

“Zullen we een keertje afspreken?” vroeg Remco. “Gewoon, gezellig samen iets leuks doen.”
“M’n moeder vroeg of je zondag bij ons komt…”, reageerde Eddy.
“Gaat dat niet een beetje erg snel?”, aarzelde Remco. “We kennen elkaar net…”
“Ze weten niet dat ik homo ben”, antwoordde Eddy vlug. “Ik heb gewoon gezegd dat je me geholpen hebt met een lekke band en dat we elkaar eens wilden opzoeken…”
“Oh… oké.” Er klonk verbazing door in Remco’s stem.
“Kom je hierheen dan?”, vroeg Eddy gespannen.
Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. “Goed dan”, antwoordde Remco uiteindelijk. “Misschien kunnen we wel gaan vliegeren”, stelde hij voor.
“Ik heb nog nooit gevliegerd”, bekende Eddy. Alsof hem dat iets uitmaakte! Natuurlijk wilde hij vliegeren met Remco!
“Geeft niks, Ik leer het je wel”, stelde Remco hem gerust. “Zo moeilijk is het niet.”
“Ok, leuk dan!”, reageerde Eddy enthousiast.
“Hoe laat zal ik bij je zijn?” vroeg Remco.

***

Met opgetrokken knieën zat hij op de rand van de zandbak in het speeltuintje op de camping. Zijn telefoon hield hij nog steeds in zijn hand. Nog een paar dagen, dan zou hij hem weer zien. Het bleef maar een raar idee. Zomaar ineens was hij verliefd. Op een jongen die hij nauwelijks kende. Wel een hele leuke jongen… Glimlachend staarde hij voor zich uit.
“Hé, dromer!” Wim’s stem bracht hem terug naar de werkelijkheid. “Ga je nog mee naar Midsland of blijf je hier de hele avond zitten zwijmelen?”, grinnikte hij.
Remco kwam overeind. “We hebben afgesproken voor zondag”, zei hij grijnzend.
“Leuk, man.” Wim klopte zijn broer op zijn rug. “Maar nou gaan we. Kom, meekomen jij!”
Met lichte tegenzin liep hij zijn broertje achterna. Het liefste kroop hij lekker in zijn tent. Nadenken… Beetje fantaseren over Eddy…