“Misschien kunnen we beter naar mijn slaapkamer gaan,” stelde ik voor.
“Daar zit in ieder geval een slot op de deur. Ik geloof dat ik liever niet heb dat Thomas ons zo aantreft,” grinnikte ik.
Nicolas schoot in de lach. “Je hebt gelijk schat. Ik moet er even aan wennen dat er een kind in huis is. Was hem straal vergeten… Sorry.”
“Nee, ik dan,” lachte ik terug. “Zodra je me aankijkt, lijkt het wel of de rest van de wereld niet meer bestaat. Ik was hem totaal vergeten. Ontaarde vader ben ik, hè?”
“Verliefde vader, bedoel je,” reageerde Nicolas terwijl hij me liefdevol aankeek en door mijn haar streek.
Ik smolt, opnieuw, kon hem gewoon niet weerstaan. En weer vonden onze lippen elkaar.
“Kom jongen, naar boven,” fluisterde ik hees toen ik onze kus even later verbrak. “We moeten onze kop er een beetje bij houden, schat. Ik wil echt niet dat Thomas dingen te zien krijgt die niet geschikt zijn voor kinderen.”
Nicolas knikte instemmend. Hij hees zichzelf en zijn broek weer omhoog en trok me mee naar boven. “Eerst douchen?” vroeg hij.
Ik knikte.

Eenmaal in de badkamer, draaide ik de deur op slot en trok Nicolas tegen me aan. Ik wilde hem zo graag… Mijn lippen kusten hem gretig, mijn tong drong zijn mond binnen. Wild, ongeduldig, vol passie… Ik kreunde, wist niet hoe snel ik zijn broek weer naar beneden moest trekken. Hijgend liet ik hem los. Gebiologeerd staarde ik naar zijn harde paal die ondeugend onder zijn shirt naar voren stak. Nog even… Verlangend likte ik langs mijn lippen. Een kort moment sloot ik mijn ogen en zuchtte. Snel trok ik mijn shirt over mijn hoofd, ritste mijn gulp los en trok in één beweging mijn broek en boxer uit.
Nicolas schopte zijn broek helemaal uit, trok zijn shirt over zijn hoofd, sloeg zijn armen om me heen en duwde zijn naakte lijf tegen me aan. “Michael,” fluisterde hij. Zijn vingers kriebelden in mijn nek, langs mijn rug, over mijn billen.
“Oh jongen,” zuchtte ik. “Ik verlang zo vreselijk naar je…”
“Kom, douchen,” fluisterde hij in mijn oor.
Hij pakte mijn hand, trok me mee onder de douche, keek me diep in mijn ogen en kuste me opnieuw. Zo teder, zo lief… Ik sloot mijn ogen, liet het over me heen komen en genoot. Zijn handen en lippen waren overal. Hij streelde mijn schouders en mijn rug, masseerde mijn billen. Hij kuste mijn hals, likte mijn tepels, beet er zachtjes in. Als in trance liet ik hem begaan. Ineens voelde ik een vinger door mijn bilspleet glijden. Een siddering ging door mijn hele lijf. Ik stootte mijn heupen naar voren. Hard drukten we tegen elkaar.
“Oh shit, wat is dit lekker,” fluisterde ik hees.
Ik kon haast niet wachten. Zijn heerlijke strakke lijf tegen me aan, zijn lippen op de mijne, onze tongen in elkaar verstrengeld… Ik wilde hem. Nu! God, wat hield ik van deze man! Langzaam begon hij me in te zepen, geen plekje sloeg hij over. Genietend liet ik hem begaan. Ik zuchtte diep…
“Geil mannetje van me,” fluisterde hij in mijn oor.
“Hmm,” kreunde ik.
“Jij kunt gewoon niet wachten hè? Jij wil het liefste hier ter plekke door mij genomen worden hè?” grinnikte hij zachtjes.
“Mm, mm,” bevestigde ik zijn veronderstelling.
Wat deed die man toch met me? Hij was zo lief, zo teder… Uit elk woord, elke beweging, elke blik, sprak zijn liefde voor mij. Ik zweefde…
“Maar je moet nog even wachten, schat. Nog even geduld en dan maak ik je helemaal gek! Gek van verlangen… gek van liefde,” hijgde hij zachtjes.
Ik kreunde, wreef mijn gezicht verlangend langs zijn wang. Mijn ademhaling ging traag en zwaar. “Jongen, wat hou ik van je,” zuchtte ik.

Plotseling liet hij me los, draaide de kraan dicht, pakte een handdoek en begon me af te drogen. Niet in staat iets te doen, liet ik alles gewoon gebeuren. Ik kon niet meer denken. De enige sensatie die ik waarnam, was Nicolas. Zijn ogen, zijn handen, zijn lippen, zijn opwinding… Ik glimlachte, nog even en dan zou ik hem in mij voelen… Mijn pik wipte op bij de gedachte. Ik zag hem kijken.
Hij lachte. “Kom schat, hiernaast staat een heerlijk bed. Ik wil van je genieten,” fluisterde hij met schorre stem.
Snel droogde hij zichzelf af. Beiden sloegen we een handdoek om ons middel en liepen de badkamer uit.

“Even bij Thomas kijken, ik wil zeker weten dat hij slaapt,” fluisterde ik toen we langs de deur van zijn kamertje liepen..
Zachtjes deed ik de deur open. Met de armen stijf om elkaar heen keken we, beiden glimlachend, naar mijn rustig slapende zoon.
“Bijna net zo lief als zijn papa,” fluisterde Nicolas vertederd. Hij draaide zich naar me toe, sloeg zijn armen om me heen en kuste me opnieuw. “Ik wil je,” zei hij zachtjes hij toen hij me weer los liet.
Hij pakte mijn hand en trok me mee naar mijn slaapkamer.

“Toch maar op slot, je weet maar nooit of hij wakker wordt,” grijnsde ik terwijl ik me omdraaide om de deur afsloot.
“Nou heb ik wel lang genoeg gewacht,” grinnikte Nicolas. “Hier komen jij…”
Voor ik kon reageren had hij de handdoek van mijn middel getrokken en drukte zijn onderlijf tegen mijn billen. Als reactie duwde ik mijn billen naar achteren, net zoals ik die eerste ochtend had gedaan. Onmiddellijk voelde ik zijn erectie toenemen. Hij pakte mijn handen en zette ze naast mijn hoofd tegen de slaapkamerdeur. Hij sloeg zijn armen om mijn middel, pakte mijn half stijve piemel vast en stootte de zijne tussen mijn billen. Kreunend onderging ik zijn dwingende liefkozingen. Binnen een paar tellen was ik weer keihard…
“Je bent zo mooi,” fluisterde hij. Zijn lippen kusten mijn schouders. Terwijl zijn ene hand me zachtjes aftrok, streelde zijn andere hand mijn buik en schoof zijn erectie tussen mijn billen op en neer. Een ongekende sensatie nam bezit van me. Mezelf eraan overgevend, sloot ik mijn ogen.
“Jongen, wat is dit lekker,” hijgde ik schor van opwinding.
“Spreid je benen eens, schat,” fluisterde hij in mijn oor.
Gehoorzaam deed ik wat hij vroeg. Met beide handen pakte hij mijn heupen vast en trok me nog wat verder naar achteren. Opnieuw kuste hij mijn schouders om direct daarna, al kussend, langzaam langs mijn rug af te dalen. Ik wist wat hij van plan was en kreunde verlangend. Toch nog onverwacht voelde ik plotseling zijn tong tussen mijn billen. Tergend langzaam likte hij mijn bilspleet. Zijn warme, vochtige tong bleef rusten tegen mijn gaatje. Heel mijn lijf stond in één keer op scherp.
“Oowwhhh… fuck,” zuchtte ik genietend.
Ik hoorde hem zachtjes hijgen. Plotseling kwam hij overeind. “Ga eens op handen en knieën op het bed zitten, schat,” zei hij zachtjes.
Nerveus deed ik wat hij vroeg. Ik wilde hem zo graag, toch vond ik het doodeng. Wat als het helemaal niet lekker was? Dat ik me er veel meer van voorstelde dan het eigenlijk was? Of dat het vreselijk pijn deed? Mijn hart bonkte in mijn keel. Met een lichte paniek in mijn ogen keek ik over mijn schouder.
Nicolas zag het. “Rustig maar, jongen,” stelde hij me gerust. “Ik ben heel voorzichtig.” Zachtjes streelde hij mijn rug. “Ik hou van je, weet je nog?”
Ik knikte, gaf me over aan hem.

Nicolas pakte het flesje glijmiddel dat ik eerder die dag gekocht had en spoot een flinke straal van het spul tussen mijn billen. Zijn rechterhand omvatte mijn ballen terwijl hij zijn duim tegen mijn kringspier duwde. Ik hield mijn adem in…. Zonder al te veel moeite gleed zijn duim naar binnen. Ik blies mijn adem uit…
Opgelucht stelde ik vast dat het geen vervelend gevoel was. Langzaam duwde hij zijn duim dieper naar binnen. Tegelijkertijd kneedde hij mijn ballen zachtjes in zijn hand. Onwillekeurig duwde ik mijn billen naar achter en kreunde. Dit voelde helemaal niet vervelend, sterker nog, dit voelde best lekker! Nicolas bewoog zijn duim voorzichtig heen en weer. Hij voerde de druk op mijn ballen op en duwde zijn duim nog wat dieper naar binnen. Heel in de verte kwam een onvoorstelbaar tintelend gevoel opzetten. Voor ik er erg in had, ontsnapte een diepe kreun aan mijn lippen.
“Wat voel jij heerlijk zacht van binnen… En zo lekker warm,” fluisterde hij terwijl hij met zijn andere hand over mijn onderrug wreef.
Hij trok zijn duim terug en liet mijn ballen los. Opnieuw spoot hij een flinke straal glijmiddel tussen mijn billen, direct gevolgd door zijn vingers die het spul uitsmeerden. Als vanzelf verdween één van zijn vingers in me. Ik kreunde opnieuw…
Zijn linkerhand pakte mijn, inmiddels keiharde, piemel vast en en bewoog langzaam op en neer. Zonder enige weerstand duwde hij tegelijkertijd een tweede vinger naar binnen, nog steeds soepel, zonder weerstand, zonder pijn. Alleen maar het intense gevoel van zijn strelende vingers diep in mij en zijn traag rukkende hand om mijn paal. Bloedgeil werd ik ervan! Ik durfde me gewoon geen voorstelling te maken van hoe het zou voelen als hij met zijn piemel in me zou komen.
“Meer,” hijgde ik verlangend.
Nicolas reageerde meteen door voorzichtig een derde vinger naar binnen te duwen. Heel even verkrampte ik, het duurde slechts een seconde en toen ontspande ik weer. Nog steeds geen pijn maar wel strak. Geduldig en vol liefde bewoog Nicolas zijn vingers in en uit me, rekte me langzaam op en maakte me soepel.
“Lekker schat?” vroeg hij zacht.
“Oh ja,” bracht ik genietend uit. Dit voelde geweldig! Ik duwde me zoveel mogelijk naar achteren om zijn vingers zo diep mogelijk in me te kunnen voelen en kreunde wellustig. “Neem me,” fluisterde ik terwijl ik hem over mijn schouder heen aankeek.
Nicolas trok zijn vingers terug, deed een condoom om en plaatste zijn eikel tegen mijn kringspier. “Weet je het heel zeker?” vroeg hij.
Ik keek hem alleen maar verlangend, bijna smekend aan. Een glimlach verscheen rond zijn mond toen hij zijn eikel voorzichtig een stukje in me duwde. Ik haalde diep adem, liet mijn hoofd naar beneden hangen en sloot mijn ogen. Langzaam duwde hij verder, stopte even om me aan het gevoel te laten wennen en gleed toen nog wat dieper in me.
Ineens werd ik overvallen door een waanzinnig intense tinteling in mijn buik. Kreunend zakte ik door mijn handen, steunde met mijn ellebogen op het bed, maakte mijn rug hol en duwde mijn billen zo ver mogelijk omhoog. Wat voelde dit waanzinnig! Mijn lief in mij…
“Als ik moet stoppen, moet je het zeggen, lieverd…”
Ik schudde hijgend m’n hoofd. “Niet stoppen, schat… Doorgaan,” bracht ik met moeite uit. “Zo lekker…”

Aangemoedigd door mijn gekreun, ging Nicolas verder. Hij streelde mijn rug, pakte mijn heupen vast, trok zich bijna helemaal terug en stootte toen in één keer diep in me.
Ik voelde zijn buik tegen mijn billen, wist dat hij helemaal in me zat. Diep in mijn buik… zo dichtbij me… zo intens… Ik kreunde opnieuw.
Liefdevol sloeg hij zijn armen om me heen en pakte mijn piemel weer vast.
Heel ver weg voelde ik het bekende getintel opkomen. Tergend langzaam maar zo intens…
Met lange halen stootte hij keer op keer in me. “Oh Michael,” hijgde hij zachtjes. “Dit is te lekker….”
Genietend ving ik zijn stoten op. De tintelingen werden intenser, namen bezit van mijn hele lijf. Hij voerde zijn tempo op, nam me vol overgave. Kreunend stootte ik in zijn hand.
“Fuck, jongen… Ik kan dit niet tegenhouden,” zuchtte hij.
“Kom maar schat, laat je maar gaan,” fluisterde ik buiten zinnen.
Hij hijgde zwaar, boog zich voorover en trok me stijf tegen zich aan. Grommend als een wild dier stootte hij een laatste maal naar voren. Ik hield het niet meer toen ik voelde hoe hij zich diep in mijn buik ontlaadde. Alle spieren in m’n lijf trokken samen, ik kromde mijn rug in een verwoede poging de controle over mijn lichaam terug te krijgen maar kon niet anders dan het gewoon laten gebeuren. Kippenvel kroop langs mijn benen omhoog toen mijn ballen samentrokken en ook mijn zaad met grote kracht naar buiten spoot…

Uitgeput liet ik me op het bed vallen, Nicolas hing zwaar over me heen. Mijn hoofd tolde, dit was onbeschrijfelijk, de meest intense ervaring die ik ooit mee had gemaakt! Hier waren geen woorden voor. Dit was liefde… en puur genot. Zielsgelukkig sloot ik mijn ogen en dankte God…
“Jezus Michael… Ik dacht dat ik dood ging!” hijgde Nicolas in mijn oor. “Zo lekker…”
Hij kwam iets omhoog, trok voorzichtig zijn slapper wordende piemel uit me en rolde van me af. Ik draaide me op mijn zij en kroop dicht tegen hem aan in zijn armen. Traag streelde hij mijn schouders.

“Toch nog maar even douchen, schat?” stelde ik een hele tijd later voor.
Samen liepen we voor de tweede keer die avond naar de badkamer…

“Papa…”
Heel in de verte hoorde ik Thomas’ stemmetje.
“Papa? Ben je wakker?”
“Hm hm,” mompelde ik, nog half slapend.
Gekriebel op mijn neus. “Ophouden Thomas…”
Ik duwde zijn handje uit mijn gezicht en trok voorzichtig een oog open. Thomas hing vlak boven mijn gezicht.
“Hoe laat is het?” zei ik meer tegen mezelf dan tegen Thomas. Ik draaide me een kwartslag om en pakte de wekker van het nachtkastje. “Shit Thomas, het is nog veel te vroeg, jongen. Ga nog maar even terug naar bed, of anders lekker spelen. Papa wil nog even slapen,” reageerde ik toen ik zag dat het nog maar net kwart over zes was geweest. “Toe schat, eventjes nog. Papa hoeft niet naar school en jij ook niet,” probeerde ik mijn zoon nog een keer zover te krijgen om me te laten slapen.
Duidelijk teleurgesteld bleef hij staan, zijn ogen strak gericht op de andere kant van mijn bed. Ik keek hem aan, volgde zijn blik. Ineens was ik klaarwakker. Nicolas! Hij was hier, lag naast me… Een waanzinnig warm gevoel stroomde door me heen.
“Kom maar dan,” zuchtte ik glimlachend terwijl ik het dekbed opsloeg.
Meteen kroop Thomas naast me in bed. Hij nestelde zich tegen me aan en stak tevreden zijn duim in zijn mond. Ik aaide over zijn bolletje.
“Wel een beetje zachtjes hè? Nicolas slaapt nog.” Glimlachend keek ik van mijn zoon naar de slapende man naast me. Van puur geluk knuffelde ik Thomas bijna plat. “Probeer nog maar even te slapen, jongen,” zei ik zachtjes.

Ik sloot mijn ogen, maar het lukte me niet om weer in slaap te vallen. De wetenschap dat Nicolas hier naast me lag, hield me klaarwakker. Thomas daarentegen was binnen een paar minuten weer in dromenland. Ik dacht terug aan gisteren. Aan hoe mijn ouders gereageerd hadden toen ze Nicolas bij mij aantroffen en hoe Thomas gereageerd had toen ik hem vertelde wat Nicolas voor me betekende. Hoe gezellig het was geweest om met z’n drietjes boodschappen te doen en natuurlijk aan hoe waanzinnig het gisteravond geweest was! Ik werd er helemaal blij van! Nicolas had gelijk gehad, God wilde dit zo. Hij wilde dat ik gelukkig was. Dat wij gelukkig waren, met z’n drieën. Hij zou zorgen dat alles goed kwam, want Hij had ons bij elkaar gebracht. De rest zou vanzelf duidelijk worden.
In gedachten sprak ik opnieuw mijn dankbaarheid naar Hem uit.

Nicolas bewoog. Meteen werden mijn ogen zijn kant opgetrokken. Hij kreunde zachtjes, draaide wat rond en opende toen slaperig zijn ogen.
“Goeiemorgen, schat,” fluisterde ik, verliefd naar hem kijkend.
Hij keek me aan, zag Thomas naast me liggen en glimlachte. “Waar komt die nou ineens vandaan? Ik zou toch zweren dat hij gisteravond lekker in zijn eigen bedje lag,” grinnikte hij.
“Hij stond hier vanochtend al voor half zeven,” lachte ik.
“Jezus man, zijn jullie altijd zo vroeg wakker?”
Ik lachte opnieuw, bedacht me dat Nicolas tijdens mijn vakantie ’s ochtends met geen stok zijn bed uit te krijgen was. Als het even kon, bleef hij zo lang mogelijk liggen, stond vlak voor hij moest werken op, om zich dan vervolgens vreselijk te haasten om de receptie op tijd te openen.
“Yep. Normaal gesproken is het hier ’s ochtends een gekkenhuis. Ontbijt klaarmaken, douchen, aankleden, Thomas wegbrengen en dan zelf naar school,” verklaarde ik.
Hij zuchtte eens diep. “Zou niks voor mij zijn…”
“Ach, je went eraan.”
Nicolas draaide op zijn zij, aaide Thomas even over zijn koppie en keek me aan.
“Lekker geslapen, schat?” vroeg ik hem.
“Heerlijk. Wel een beetje kort,” grinnikte hij. “Maar zo heb ik wel meer tijd om van jullie te genieten.” Hij kwam overeind, boog over Thomas heen en drukte een kus op mijn lippen. “Wat gaan we doen vandaag?” wilde hij weten.
“Wat dacht je van inpakken? En mijn ouders vertellen dat wij morgen met jou meegaan? Ik hoop maar dat ze het niet te snel vinden gaan.”
“Ben je gek joh? Het is nog maar voor de vakantie. Ze snappen heus wel dat we bij elkaar willen zijn.”

Thomas rekte zich uit, openende zijn ogen en keek nieuwsgierig van mij naar Nicolas.
“Goeiemorgen, jongen,” lachte ik hem vrolijk toe.
“Bonjour Thomas,” wenste ook Nicolas hem een goeie morgen.
Een beetje verlegen drukte Thomas zich tegen me aan. Hij wist duidelijk nog niet wat hij hier mee aan moest.
“Kom maar zitten, schat,” stelde ik hem gerust. “Dan zetten we de TV aan. Mag jij samen met Nicolas tekenfilmpjes kijken, gaat papa koffie zetten, goed? Wil jij ook wat drinken?”
Heel bewust liet ik Nicolas en Thomas met z’n tweeën achter, konden ze een beetje aan elkaar wennen…

Glunderend keek Nicolas me aan toen ik tien minuten later met twee bakken koffie en een beker Fristi de slaapkamer weer inliep. Thomas had zich lekker tegen hem aan genesteld en keek naar de TV. De aanblik van mijn zoon zo dicht tegen hem aan, maakte me helemaal week…
“Schuif eens op, schat,” zei ik met een brok in mijn keel. Aan zijn kant van het bed kroop ik weer onder het dekbed. Ik sloeg een arm om hem heen en trok hem dicht tegen me aan. Onmiddellijk voelde ik zijn hand tussen mijn benen schuiven.
Zachtjes streelde ik zijn schouder, af en toe aaide ik Thomas, die nog steeds lekker in het holletje van zijn arm lag, over zijn haar. Ik voelde me zielsgelukkig… De twee liefste mensen van de wereld, samen in mijn bed. Wie had dat ooit kunnen denken!

“Thomas,” zei ik ineens. “Weet je nog dat je gisteren vroeg of wij niet bij Nicolas op vakantie konden gaan?”
Thomas knikte. Verwachtingsvol keek hij me aan.
“Papa heeft dat met Nicolas besproken en Nicolas vond het een heel goed idee van jou.”
“Yes!” brulde Thomas opgewonden. Hij schoot overeind, danste op het bed van blijdschap.
Nicolas en ik lagen helemaal dubbel om hem.
“Gaan we nu meteen, papa?” riep hij opgewonden.
“Rustig jongen. We moeten eerst nog spullen inpakken,” maande ik hem tot kalmte. “En dan gaan we opa en oma vertellen dat we op vakantie gaan. Nog één nachtje slapen, dan vertrekken we morgen, goed?”
Een beetje teleurgesteld stond Thomas ineens stil. “Ik wil nu,” zei hij verontwaardigd.
“Ik wil ook wel eens wat,” reageerde ik. “Maar je kunt nou eenmaal niet altijd alles krijgen wat je wil, jongen. Gewoon nog even geduld hebben. Ga anders alvast bedenken wat je mee wilt nemen. We blijven de hele zomervakantie, dus je mag ook speelgoed meenemen.”
Op een idee gebracht, stoof Thomas naar beneden. Van de gelegenheid gebruikmakend, kroop ik meteen over Nicolas heen naar mijn eigen kant van het bed, ik lag nu eenmaal het liefste rechts. Het enige punt was dat Nicolas me geen kans gaf. Hij sloeg onmiddellijk zijn armen om me heen, trok me bovenop zich en kuste me. Ik gaf me over, wat kon ik anders?

Een paar uur later, Thomas had in de tussentijd zo ongeveer al zijn playmobil bij elkaar gezocht en in een koffer gestopt, belden we bij mijn ouders aan.
“Jongens,” zei mijn moeder, verbaasd ons te zien. “Wat brengt jullie hier? Moeten jullie niet gezellig met z’n drietje op pad?”
“Morgen,” antwoordde ik.
“We gaan op vakantie, oma!” riep Thomas meteen enthousiast. “Naar Nicolas’ huis,” voegde hij eraan toe.
Verbaasd keek mijn moeder me aan.
Ik knikte. “Hij heeft gelijk, mam,” bevestigde ik wat mijn zoon zojuist had verkondigd.
Terwijl we achter mijn moeder aan naar binnen liepen, begon ik haar te vertellen wat we van plan waren.
“Wacht, dan roep ik papa ook even,” zei ze voor ik verder kon gaan.

“Opa! We gaan op vakantie!” brulde Thomas enthousiast toen hij mijn vader zag.
“Dat is leuk jongen,” reageerde mijn vader, hem even door zijn haar strijkend.
“Bij de zee, opa,” ging Thomas verder. “En dan ga ik zwemmen, met papa en Nicolas!” Hij was door het dolle heen.
Lachend keken we toe hoe hij op en neer stond te springen van opwinding.
“Kom maar Thomas, dan pakt oma de verf. Kun je een mooie verftekening maken van de zee,” zei mijn moeder terwijl ze Thomas’ handje pakte. Ze nam hem mee, installeerde hem aan zijn tafeltje achter in de kamer en gaf hem een paar grote vellen papier en verf. “Ga je lief spelen, jongen? Opa en oma willen even met papa en Nicolas praten.”
Thomas knikte. Hij was al druk bezig de eerste klodders verf op het papier te smeren.

“Ik dacht dat Nicolas vrijdag weer moest werken,” begon mijn moeder nadat we ons in de kamer hadden geïnstalleerd.
“Dat klopt. Maar dat geeft niks hoor, we kunnen elkaar vaak zat zien,” reageerde ik. “En als hij moet werken, trekken Thomas en ik er gewoon gezellig met z’n tweetjes op uit.”
“Ik neem gewoon zo veel mogelijk vrij,” vulde Nicolas aan.
“Krijg je daar geen problemen mee?” vroeg mijn moeder bezorgd. “Je hebt net vakantie gehad. Ik kan me zo voorstellen dat jouw baas het je niet in dank afneemt als je meteen weer vrij wilt.”
Ik keek haar verbaasd aan. Ineens drong het tot me door en schoot ik in de lach. “Ik denk niet dat dat zo’n probleem is, mam. Volgens mij denken jullie dat Nicolas, net als ik, op vakantie was toen we elkaar leerden kennen, of niet?”
Mijn ouders knikten.
“Was dat niet zo dan?” vroeg mijn vader.
“Welnee, Nicolas was aan het werk toen ik hem leerde kennen. Dat vakantiepark waar jullie me naar toe stuurden, dat is van hem. Hij is de eigenaar.”
“Zo,” reageerde mijn vader vol ontzag. “Dus jij bent grootgrondbezitter! Dat heb je mooi voor elkaar, jongen. Zo oud ben jij toch nog niet? En dan al eigenaar van een vakantiepark… Ik ben onder de indruk.”
Ik grinnikte. Typisch mijn vader. Als je maar wat bereikte in het leven. Daarom had hij er indertijd ook op gestaan dat ik toch ging studeren.
“Ach,” reageerde Nicolas laconiek, “ik heb het ook maar geërfd hoor.”
Hij vertelde mijn vader hoe zijn vader het park was begonnen en legde uit dat hij het verder opgebouwd had nadat zijn vader was overleden. Hij eindigde met te vertellen dat hijzelf in de oude boerderij van zijn grootouders woonde.

“Dus,” nam ik het weer over, “Nicolas is eigen baas. Hij kan extra vakantiekrachten inhuren zodat hij tijd voor Thomas en mij vrij kan maken. Er zijn altijd wel jongens te vinden die een centje bij willen verdienen in de vakantieperiode.”
“Tja, dan is het natuurlijk wel een mooie oplossing,” reageerde mijn vader. “Hoe lang zijn jullie van plan te blijven?”
“Om te beginnen eerst maar eens de hele zomervakantie,” grijnsde ik. “Daarna zien we wel verder.”
“Komen jullie nog wel terug?” vroeg mijn moeder ineens. “Ik kan me zo voorstellen dat het erg verleidelijk is om in Bretagne te blijven.”
“Zou je dat erg vinden, mam?” Een beetje ongerust keek ik haar aan. De gedachte om daar te blijven was ook al in mij opgekomen. Als Thomas het tenminste wilde…
“Ik moet wel even aan het idee wennen jongen, het gaat allemaal zo snel ineens. Maar wie ben ik om je tegen te houden? Volg je hart, dat heb ik ook gedaan.,” lachte ze. “Als jullie echt met elkaar verder willen, zullen papa en ik je niet tegenhouden, hoor.”
“Laten we niet op de zaken vooruit lopen,” merkte mijn vader bedachtzaam op. “Kijk eerst maar eens hoe het gaat als jullie langere tijd samen zijn en hoe Thomas het vindt. Ik snap best dat het hem nu allemaal leuk en spannend lijkt, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat ook zo blijft.”
“Precies, eerst maar eens kijken hoe het gaat als we de hele zomervakantie bij Nicolas zijn,” reageerde ik.

“Weet je,” begon mijn moeder aarzelend, “ergens voel ik gewoon dat jou geluk in mijn vaderland ligt. Ik kan niet precies zeggen waarom, maar het voelt gewoon zo. En Nicolas en jij… en Thomas natuurlijk ook… Ik weet niet… Pap en ik kennen Nicolas natuurlijk helemaal niet, maar het voelt goed.”
Met een enorme grijns op mijn kop keek ik haar aan. “Thanks mam, dat gevoel heb ik ook. Ik vertrouw er gewoon op dat God het beste met ons voor heeft. Hij zal ons leiden en ons laten merken wat we moeten doen. Hij heeft ons per slot van rekening ook bij elkaar gebracht.”
Verwonderd keek mijn moeder me aan. “Wat bedoel je?”
“Precies wat ik zeg,” antwoordde ik. “Ik dacht dat niemand iets met me te maken wilde hebben als ze zouden weten dat ik homo ben. Ik voelde me eenzaam, kon er met niemand over praten, behalve met God. Jarenlang heb ik Hem gevraagd me te helpen het vol te houden er niet aan toe te geven. Ik wilde sterk zijn, een goeie papa zijn voor Thomas, meer niet. Maar ik miste iets, mam. En het werd steeds erger…”
De herinnering aan die tijd deed me meer dan ik had gedacht. Ik kreeg er een brok van in mijn keel.

“Ik miste een arm om me heen, iemand om bij thuis te komen,” ging ik verder. “Ik wilde gewoon iemand om mijn leven mee te delen en ik wist ondertussen honderd procent zeker dat ik dat met een vrouw nooit zou kunnen. Een tijdje terug begon ik me af te vragen of God het nou werkelijk zo erg zou vinden als ik mijn leven met een man wilde delen. Dus zocht ik informatie op internet op en ontdekte dat lang niet alle Kerken zo dachten als die van ons.”
“Och jongen… Was maar naar ons toegekomen. Wij hadden je geholpen, hoor,” reageerde mijn moeder emotioneel. “Papa en ik dachten dat je nog steeds verdriet had om Annemarie. En omdat je je vrienden steeds minder zag… En dan je studie en Thomas er nog bij. Jongen toch…” Ze schudde haar hoofd.

“Anyway,” negeerde ik haar onderbreking. “Ik kwam tot de conclusie dat niet God problemen had met homoseksualiteit, maar de mensen in mijn omgeving. Vanaf dat moment heb ik Hem gevraagd om een levenspartner in plaats van me te helpen een leven alleen vol te houden. En toen kwam Nicolas…” Verliefd keek ik hem aan. “Ik wist het meteen. Hij was het, hij was de man die God voor mij bedoeld had. En dus weet ik dat het allemaal wel goed komt. Als ik maar op Hem blijf vertrouwen. En geen stomme dingen meer doe natuurlijk,” besloot ik glimlachend.
Nicolas pakte mijn hand en kneep er zachtjes in.

“Mooi dat je daar zo over denkt, zoon. Ik ben trots op je,” reageerde mijn vader onder de indruk. “Maar je moet niet denken dat alles nu vanzelf gaat. Jullie zullen nog meer dan genoeg hindernissen op jullie pad krijgen. Wat bijvoorbeeld als Thomas terug wil naar Nederland? Zie jij dat zitten?” wendde mijn vader zich tot Nicolas. “Je familie en vrienden achter laten, opnieuw beginnen in een vreemd land waarvan je de taal niet spreekt? Je bedrijf opgeven? Dat is nogal wat.”
“Hè pap, hou eens op,” reageerde ik een beetje geïrriteerd. Waarom deed hij nou zo moeilijk? Het leek wel een kruisverhoor, alsof hij Nicolas niet vertrouwde.
“Laat maar schat, ’t is al goed,” suste Nicolas. “Ik snap het wel. Jouw vader is alleen maar bezorgd. Er is de afgelopen jaren nogal wat gebeurd in jouw leven. Ik kan me wel voorstellen dat hij wat huiverig is. Hij wil je gewoon beschermen, jongen, voorkomen dat je opnieuw gekwetst wordt.” Nicolas legde zijn hand op mijn arm en keek me liefdevol aan. “Wees blij dat je zulke lieve ouders hebt. Ik zou er heel wat voor over hebben als mijn ouders er nog zouden zijn. Die waren waarschijnlijk net zo bezorgd geweest.”
“Leeft jouw moeder dan ook niet meer?” vroeg mijn moeder geschrokken.
“Mijn moeder is overleden toen ik zes was. Ik heb haar nauwelijks gekend. Mijn oudere zus is meer moeder voor me geweest dan mijn eigen moeder,” legde hij uit.
“Dat had je mij ook nog niet verteld, schat,” reageerde ik. “Je heb wel eens laten vallen dat je vader alleen voor jullie zorgde maar niet waarom.”
“Ach, dat is ook allemaal al zolang geleden,” zei Nicolas. “Het doet er niet echt meer toe.”
Hij zei het nogal luchtig maar ik vroeg me af of dat ook werkelijk was hoe hij er over dacht. Ik kende hem inmiddels een beetje, grote mond, gulle lach maar een heel klein hartje… Meteen nam ik me voor hem er later nog eens naar te vragen.
“Maar om uw vraag te beantwoorden,” hij keek mijn vader weer aan, “ik zou zonder twijfel alles opgeven voor Michael. En voor Thomas. Alles beter dan zonder hen.” Hij lachte. “Ik vind mijn draai wel weer. Zolang we maar samen zijn, met z’n drieën,” voegde hij er nadrukkelijk aan toe.
Zijn duim streelde mijn arm. Ik kreeg er een brok van in mijn keel.
Mijn vader knikte. Gerustgesteld door zijn woorden hield hij er verder gelukkig over op.

“Maar jullie komen toch nog wel terug, hè?” herhaalde mijn moeder haar eerdere vraag.
“Natuurlijk mam!” stelde ik haar gerust. “Zelfs als we besluiten in Bretagne te blijven, komen we terug. Ik zal hier toch een aantal zaken moeten regelen. Thomas afmelden op school bijvoorbeeld, onze spullen verhuizen, uitschrijven bij de gemeente, Annemarie’s ouders inlichten…”
Mijn moeder knikte.

“En als we verhuizen, komen we vaak bij jullie op bezoek hoor,” ging ik vrolijk verder. “Of jullie bij ons… Hebben jullie nog meer familie in Frankrijk om op te zoeken.”
“Je klinkt alsof je eigenlijk al besloten hebt, jongen,” reageerde mijn moeder peinzend.
“Het zal van Thomas afhangen, mam. Ik weet wel wat ik wil,” glimlachte ik terwijl ik Nicolas aankeek.