Zondag 25 december 2011
Nathalie Cardone – Mon Ange

Sascha leunt achterover in zijn stoel en bekijkt wat er om hem gebeurt aan de eettafel. Deze familie is een openbaring voor hem. De familie Kaiser-Bohling leek op het het eerste gezicht voorbestemd tot eeuwigdurende onenigheid. Tot enkele maanden geleden heeft hij meegemaakt, hoe groot de frictie tussen minstens de helft van de genodigden was. Ze hebben de afgelopen maanden veel gewonnen en hij verbaast zich over het gemak, waarmee iedereen vandaag met elkaar omgaat.

Het is gemoedelijk en hij weet, dat hij dit in de toekomst zal missen. Astrid lijkt goed in het gezelschap te passen en dat geeft hem een sterk en goed gevoel voor de toekomst. Ze is moe van de vele uren in de keuken met Henriette, waar een nieuwe wereld voor haar is opengegaan. Onder Henriette’s heerschappij in de keuken leert zijn vrouw meer over voedsel en daar kunnen ze alleen van profiteren. Astrid is ook enorm veranderd sinds de vorige winter, toen ze elkaar net leerden kennen en zij zich verbaasde over mensen, die bier direct uit de fles drinken. Met dat verhaal amuseert ze nu de mensen om zich heen.

„Ik ben zo vaak als het kon verdwenen van Ellerhorst om Sascha helpen met Appollonia.“
„Mijn sportwagen.“

Sascha wil elke verwarring voorkomen. Thomas Bohling wordt nieuwsgierig.

„Hoe komt het dat je er zoveel vanaf weet, Astrid?“
„Mijn vader was een liefhebber. Ik ben ermee opgegroeid en heb zelf ook races gereden.“
„In het begin wist ze niet veel van het onderhoud af, maar ze kende wel al het gereedschap bij naam. Dat was de eerste reden om haar te laten helpen. De andere reden was haar aangename gezelschap, mijn liefste is een unieke vrouw.“

Sascha lacht. Wolfgang durft nu ook te vragen, wat hij al maanden wil weten.

„Wanneer ontdekte je haar lange achternaam?“
„Na een paar maanden.“
„Hij was eerst boos, toen hij erachter kwam.“
„Waarom?“

Peter is Wolfgang net te snel af met zijn reactie.

„Ik heb eerst mijn andere naam gebruikt.“
„Maar je bent een gravin!“

Wolfgang begrijpt het niet goed. Rudolf kalmeert hem.

„Zelfs een gravin moet eerlijk zijn, mijn jongen. Vooral wanneer het om liefde gaat.“
„Ik ben niet verliefd op haar geworden, vanwege haar positie en wat er allemaal achteraan komt. Ik ben verliefd geworden, omdat niemand anders met zoveel gratie het gereedschap hanteert.“

Sascha is eerlijk. Bastian grinnikt zachtjes bij de onbedoelde toespeling.

„Ik vind het een heerlijk romantisch verhaal.“

Daniela zegt het hardop, voordat ze met Bastian een vernietigende blik het lachen laat vergaan. Christel valt haar bij.

„Zeker. Het lijkt me, dat jullie een heerlijke tijd hebben gehad.“

Een vrouwenstem zegt iets onverstaanbaars.

„We hebben je niet goed gehoord, mama.“

Peter kijkt naar zijn moeder, Marlene.

„Sorry, ik heb niet goed verstaan, waar je vandaan komt.“

Sascha kijkt Alexander direct even indringend aan, zodat die begrijpt, dat hij niets mag zeggen. Astrid geeft zelf antwoord.

„Uit Gondelsheim.“
„Waar is dat?“
„Tussen Karlsruhe en Heilbronn. Het is een heerlijke omgeving.“
„Woon je daar in een kasteel?“
„Peter, alsjeblieft.“

Karl probeert Peter nog af te remmen, maar dat mislukt.

„Ik heb nog nooit eerder een gravin ontmoet!“

Astrid kijkt een beetje weemoedig, terwijl ze glimlachend de vragen van de jongens beantwoordt. Sascha kijkt en luistert met plezier hoe ze niet veel prijsgeeft en toch iedereen tevreden stelt.

Het is een kwestie van tijd, voordat ze gaan verhuizen naar Gondelsheim. Ergens vindt hij het moeilijk om zich de enorme overgang in hun leven voor te stellen. Samen met Charlie hebben hij en Astrid de afgelopen weken hun verhuizing al gedeeltelijk voorbereid. Voorlopig is het nog niet zover. Astrid en hij willen nog een tijdje in Köln blijven voor Robin en Alexander. Dat is voorlopig het belangrijkste.

Wolfgang is een andere prioriteit van het echtpaar. Tijdens het laatste bezoek van Wolfgang hebben Astrid en hij kans gezien de jongen werkelijk aan het praten te krijgen. Voor zijn gevoel heeft hij nu pas Wolfgang een klein beetje leren kennen. Astrid is heel enthousiast geworden over zijn waarschijnlijke broer. Samen willen ze een eigen relatie met Wolfgang opbouwen, omdat ze in de toekomst veel verder weg wonen en Wolfgang echt apart op reis moet om hen te zien.

De omgang met Robin begint makkelijker te worden. Toen zijn broer net bij hem kwam wonen, was hij extreem gesloten. De eerste vriendinnen hebben hem wel geholpen zich minder afzijdig te houden, maar pas sinds zijn broer met Alexander omgaat, is hij opgebloeid. Momenteel lijkt hij lijkt vastbesloten te luisteren naar de artsen en zich te houden aan hun voorschriften.

Sascha is elke dag opnieuw verbaasd, wanneer zijn broer en Alexander hem opzoeken in SansFrontière en vragen of Astrid erbij wil komen om daarna ze alletwee gedetailleerd verslag te doen van de ziekenhuisbezoeken. Het is geen gemakkelijke tijd voor Robin, maar hij doet moeite om vooruit te komen. Oprechte moeite, die hij en Astrid zo goed mogelijk willen ondersteunen.

In eerste instantie was hij teleurgesteld in Alexander. Vroeger had zijn zakenpartner de gewoonte om alle frustraties binnen te houden, totdat hij overliep. Alexander leek meer zichzelf te worden, toen Robin uit het ziekenhuis kwam. Tijdens Wolfgang’s laatste bezoek is er iets veranderd in de relatie van zijn broer. Het lijkt erop dat Alexander eindelijk begint te ontspannen, zich sneller uitspreekt en niets meer opkropt. Sascha vindt dit een verandering in de goede richting.

Astrid heeft opgemerkt, dat Alexander weer oprecht en vaker glimlacht. De vriend van zijn broer neemt ook vaker suggesties van Astrid aan. De tijd, die ze gisteren aan de wieg voor de baby hebben besteed, heeft hem duidelijk gemaakt, dat Alexander weer makkelijker samenwerkt met anderen. Sascha begint overtuigd te raken dat Alexander zelf weer zover is hersteld, dat hij Robin’s herstel goed aankan.

Tussen hen vieren gaat alles makkelijker. De beide paren zien elkaar weliswaar vaak genoeg, maar ze doen ook steeds meer samen. Deze week hebben ze een plezierige avond gehad, terwijl ze bezig waren met de kerstcadeaus. Een avond, waarbij Alexander’s obsessie met zijn vrouw volledig leek te zijn verdwenen. Tussendoor hebben ze verschillende verhalen over de decembermaand in hun families verteld, die de andere drie meestal nog niet kenden.

„Ik wil je wat vragen. Hoe vind je het om in de minderheid te zijn?“

Bastian fluistert tegen Sascha, terwijl Astrid de rest van de tafel nu bezighoudt met de wijnetiquette.

„Ik begrijp je niet.“
„Van de vijf broers hier is de meerderheid homo.“
„Bastian!“

Daniela sist terwijl ze ademhaalt. Sascha begint te lachen.

„Robin had er in het begin meer moeite mee dan ik. Ik heb het nooit belangrijk gevonden. Wolfgang is er in elk geval wat eerder mee dan Robin.“
„Ik denk dat Alexander ook wel wist, wat hij wilde op die leeftijd.“
„Ik kijk er op een andere manier naar. Als je ergens hulp bij nodig hebt en je wilt een antwoord, dat je vrouw graag hoort, dan moet je Alexander bellen. Als je een antwoord wilt, dat je vrouw boos maakt, dan moet je mij bellen.“

Sascha vertelt het met een gemene glimlach op zijn gezicht. Daniela reageert assertief.

„Heel erg bedankt voor de tip!“

Bastian kijkt serieus, alsof hij ergens mee zit.

„Ik vraag me nog iets anders af. Ik weet niet, waar ik je mag plaatsen. Je bent Wolfgang’s broer en hij is eigenlijk ook mijn broer, omdat mijn ouders hem hebben opgevangen. Maar jij bent ook Robin’s broer en hij is praktisch mijn zwager. Hoe zijn we dan verwant?“
„Dat is een goede vraag“

Sascha staat versteld van de vraag. Elkaar broer noemen lijkt hem de makkelijkste manier. Bastian redt Astrid ondertussen van het vragenvuur van de jongens over de wijnetiquette door zijn eigen vraag net iets te luid te herhalen, zodat iedereen aan tafel het hoort. Max en Henriette kijken net zo verbaasd als Sascha. De anderen aan tafel schieten in de lach. De vijf broers beginnen rond te kijken op zoek naar elkaar. Christel giechelt.

„Misschien kunnen we straks een stamboom tekenen.“
„Rudolf, zou je ons kunnen helpen?“

Charlie vraagt Rudolf, maar die wimpelt af.

„Ik denk, dat we dit beter aan Lars kunnen vragen.“
„Juridisch is het niet zo moeilijk, maar in de praktijk wel. Misschien heeft Henriette een idee?“

Lars schuift de vraag door, maar Robin waarschuwt.

„Wees voorzichtig met je antwoord. Je kan zomaar mijn relatie met Alexander veranderen in een verboden liefde.“

Iedereen begint weer te lachen. Max kan als eerste weer spreken.

„Eens kijken. Wanneer Sascha bij de familie hoort, dan Robin ook. Omdat Robin en Alexander bij elkaar zijn, kunnen we Sascha en Astrid niet buiten de familie houden.“
„We willen Wolfgang niet het idee geven, dat hij tussen twee families hangt.“

Henriette vult Max aan, die met een compromis komt.

„Ik stel voor dat je elkaar noemt zoals je wilt. Zolang het vriendelijk is.“
„Op de een of andere manier zijn we hier allemaal familie van elkaar.“

Charlie ziet in Henriette’s conclusie aanleiding te proosten, gevolgd door de anderen. Hun lawaai maakt de kleine Silke wakker en ze meldt zich luidkeels bij haar ouders. Bastian kirt als een jonge vader, terwijl hij haar oppakt.

„Rustig maar … we zijn je niet vergeten.“

Bastian legt haar tegen zijn borst en knuffelt haar. Silke begint slaperig te lachen en een beetje te bewegen. Daarna kijkt ze naar Sascha en hij glimlacht. Astrid pakt zijn hand en streelt zijn vingers. Hij vraagt zich af of zij net zo snel een kind wil als hij en neemt zich voor daar later vanavond op hun kamer met Astrid over te praten.

Het grote gezelschap blijft nog lang aan tafel zitten en verder praten. Wanneer iedereen weer honger lijkt te krijgen, komen er verse broodjes en een dessert op tafel. Terwijl hij wat van de gebakken appels in bladerdeeg proeft, kijkt Astrid hem vol verwachting aan. Hij vraagt, of ze hiermee heeft geholpen. Ze kijkt hem stralend aan.

„Ik heb het bijna helemaal alleen gemaakt.“

Het dessert is heerlijk en niet alleen omdat zijn vrouw het heeft gemaakt. Henriette’s kooklessen hebben een geweldige invloed op haar. Hij wordt vrolijker bij de gedachte, dat hij niet meer elke dag hoeft te koken.

Henriette is een ander persoon dan de vrouw, die hij een bijna vier maanden geleden in Charlie’s restaurant heeft ontmoet. Af en toe komt de heks uit de verhalen van Alexander nog wel tevoorschijn, zoals bij hun aankomst gisteren. Meestal is ze een zorgzame vrouw van middelbare leeftijd, die pal staat voor alle dingen, die zij belangrijk vindt. Ze heeft haar fouten, maar ze is in staat om zichzelf te veranderen. Diep van binnen ontdekt hij zijn symphatie voor haar.

Door alle gesprekken met Robin over hun verleden tijdens de afgelopen weken, is hij minder hard over zijn eigen vader gaan oordelen. Inmiddels begrijpt hij beter, waarom zijn broer het al die jaren heeft volgehouden om voor zijn vader te zorgen. In stilte zou hij graag willen, dat de oude Wolfgang iets meer op Max zou hebben geleken. De man heeft alle goede eigenschappen, die je van een vader mag verwachten. Misschien lukt het hem een vader zoals Max te zijn, wanneer hij en Astrid ooit ouders worden. Hun kinderen zullen dan makkelijker en vrolijker opgroeien.

„Dit is een heerlijke dag.“

Astrid fluistert in zijn oor, wat hij voelt.