Dinsdag 6 september 2011
Fourplay – My Love’s Leavin’

Charlie is opgelucht om meer dan één reden. De week van de onverwachte familiehereniging is bijna voorbij. De families ontbijten in haar restaurant en iedereen lijkt goed met elkaar overweg te kunnen.

Er zijn deze morgen weer verdrietige momenten en teleurstellingen, wanneer de gebeurtenissen van de afgelopen week worden doorgesproken. Wolfgang’s vaderschap is niet zo snel bevestigd als verwacht. De jongen heeft desondanks wel een familie gekregen. Ze verwacht, dat de jongen te zijner tijd naar Köln zal verhuizen en daarmee de voetstappen van haar broer Lars, nicht Silke en neef Alexander volgt. Charlie hoopt, dat de jongen meer op haar goedmoedige neef dan op haar manipulatieve nicht lijkt en neemt zich voor nauwkeurig te volgen, hoe hij zich ontwikkelt de komende tijd in de hoop, dat hij net zo weinig fouten maakt als haar neef in zijn eerste jaren in Köln.

Er zijn beslist fouten gemaakt in de aanpak van deze gebeurtenis. Het buitensluiten van Robin en Wolfgang heeft in eerste instantie voor extra problemen gezorgd, die deze morgen samen met andere moeilijkheden worden vergeten.

Max en Henriette praten in elk geval weer met Alexander. Charlie houdt het gevoel, dat vooral Henriette andere bedoelingen heeft. Zouden Henriette en Max bereid zijn om Alexander’s opleidingen alsnog te betalen? Zouden ze thuis nog spullen van Alexander hebben liggen?

Sascha en Astrid lijken Wolfgang’s gezelschap op prijs te stellen, hoewel Wolfgang een voorkeur voor Robin heeft ontwikkeld. Gelukkig heeft Robin dit snel herkend en een stap achteruit gedaan, zodat iedereen een kans met Wolfgang heeft gekregen.

De manier, waarop iedereen het nieuwe lid van de familie met open armen heeft ontvangen, vindt ze een bemoedigend signaal. Hij heeft geluk nodig en de aandacht van iedereen is op zijn geluk gericht. Hierdoor heeft Charlie een sterk en goed gevoel over de toekomst gekregen. Wanneer standvastige meningen en onwrikbare vooroordelen beginnen te bewegen, zoals deze week is gebeurd, dan ligt geluk binnen handbereik.

Het maakt bijna niet meer uit wie Wolfgang’s vader is. Hij heeft nu een familie, zoals hij nooit eerder heeft gehad, en is verzekerd van een blijvende band met iedereen, die zich aan het einde van de ochtend zich bij de uitgang van Bohling’s verzamelt om afscheid te nemen.

„Bedankt voor je gastvrijheid, Charlotte.“
„Het is goed dat je bent gekomen, dank je wel.“

Charlie merkt tevreden op, dat haar oudere zus glimlacht en instemmend knikt. Misschien weten ze een manier te vinden om open met elkaar om te gaan. Ze omarmt Max en geeft de pastoor een kus op zijn wang. Wolfgang, die haar bij zijn aankomst heeft genegeerd, heeft nu veel positieve woorden voor haar bij zijn vertrek. Ze mag hem graag en is gecharmeerd van zijn opbloeiende capaciteiten, die veel beloven voor de toekomst.

De anderen nemen op traditionele wijze afscheid van elkaar. Ze schudden elkaars handen, hier en daar wordt gezoend. De broers geven Wolfgang wat bemoedigende woorden mee en spreken de wens uit om contact te houden en elkaar regelmatig te bezoeken. Astrid lijkt verdrietig bij het vertrek van de Kaisers, nadat ze vaak heeft gezegd, hoe fijn ze het vindt ook lid van deze familie te zijn geworden.

Alexander kan zich niet helemaal ontspannen gedragen in aanwezigheid van Max en Henriette, maar hun warme afscheid laat Charlie glimlachen. De ijzige relatie tussen de familie in Lingen en de familie in Köln begint te ontdooien. Ze kijkt toe, terwijl de kleine familie zich onderling vriendelijk gedraagt. Wanneer Alexander morgen nog zo gespannen is, zal ze hem en Robin uitnodigen voor een gezellige middag of avond bij haar, zodat hij zijn hart kan luchten.

Charlie en pastoor Rudolf kijken elkaar tegelijk met een trotse glimlach aan. Het was zijn bedoeling om rust in deze familie te brengen en Wolfgang weer met vertrouwen naar de toekomst te laten kijken. Rudolf heeft goede redenen om trots te zijn. Het was moeilijk genoeg om de houdingen en standpunten in de familie in beweging te krijgen, maar zijn inspanningen lijken succesvol te zijn.

Ze mist Lars. Lars is al terug naar München en weer aan het werk. Zijn bezoek was de moeite waard, hij heeft voldoende tijd aan de vriendinnen Carmen en Freya en hun dochter Sophia kunnen besteden. Max zit inmiddels in de auto.

„Wolfgang, het is tijd om te gaan.“

Henriette en Rudolf stappen in, terwijl Wolfgang nog afscheid neemt, voordat hij instapt. Ze gaat bij de anderen staan en zwaait de auto na, waarna ze de drie mannen en Astrid uitnodigt om iets te drinken.

„Dit bezoek is goed afgelopen.“
„Je hebt gelijk, Charlie. Het was leuk om iedereen bij elkaar te zien. Hoeveel ik ook van mijn neven en nichten hou, de familie Von Andenberg is niet zo hartelijk als jullie allemaal zijn. Misschien heeft die warmte Alexander’s familie geholpen om over alle tegenstellingen heen te stappen en de echte problemen aan te pakken.“

Astrid is vandaag verrassend oprecht, denkt Charlie. Robin reageert trots met een kus voor Alexander.

„Die warmte is één van de redenen, waarom ik van hem hou.“
„Ik denk, dat je ook de familie Krone mag feliciteren voor alle inspanningen.“

Sascha wil Henriette niet alle eer laten toekomen. Hij heeft gelijk. Charlie heft haar glas om te proosten met de twee paren.

„Ik denk dat wij met ons vijven de kracht hebben gevonden om het goede te doen, om oude meningsverschillen te laten rusten, om over wantrouwen heen te stappen, eigenlijk om alles te doen om Wolfgang een betere toekomst te geven.“
„Op ons.“

Robin bevestigt haar standpunt terwijl de glazen elkaar raken. Alexander proost zwijgend mee.