Vrijdag 2 september 2011
David Bisbal – Cómo Olvidar

Alexander geniet deze morgen van de uren voor hen samen. De gezamenlijke tijd is een verademing na de chaotische dag van gisteren en een prettige afleiding van de serieuze problemen, die Robin onder zijn aandacht brengt. De problemen hebben het potentieel om hem en zijn schat recht tegenover elkaar te laten staan, maar het is Robin en hem gelukt om alles rustig te bespreken en daarmee hun relatie verder te versterken. Hij vertrouwt op hun samenwerking om met de huidige situatie om te kunnen blijven gaan.

Van binnen is hij tevreden, dat ze hun onderlinge verbondenheid nog steeds kunnen bevestigen met een tedere, innige vrijpartij, die ze onderbreken, wanneer ze hun slapende gast opgerold op de vloer in de hoek van hun kamer ontdekken. Ze maken Wolfgang rustig wakker om de jongen terug naar zijn kamer te brengen. Daarna kost het Robin moeite om verder te gaan, waar ze zijn opgehouden. Zijn schat durft alleen te fluisteren.

„Alexander, ik wil niet, dat hij ons hoort.“
„We begonnen al, voordat we hem in de gaten kregen. Anders was hij op zijn kamer geweest, Robin.“
„Op de een of andere manier is het raar.“
„Hij heeft ons al samen in bed gezien, waarom is het dan raar?“

Robin’s gezonde verstand krijgt weer de overhand. Veel meer overtuigingskracht is niet nodig om hem weer in de goede stemming te krijgen. Gisteravond hebben ze lang met elkaar gepraat, zodat de seks deze morgen hun onderlinge toewijding en liefde verstevigt en geen gesprek vervangt. Ze eindigen in bad, helemaal naar zijn zin. Hij blijft in bad liggen, terwijl Robin de badkamer gebruikt, waarvoor de meeste mensen hem gebruiken. Daarna kan hij zich douchen en scheren.

Staand voor de badkamerspiegel inspecteert hij het resultaat van zijn scheerbeurt. Geen pleisters nodig. Hij draalt in de badkamer. Zijn gedachten dwalen veel te vaak, veel te snel af naar zaken, waarvan hij wenst, dat hij zich er niet mee hoeft bezig te houden. In gedachten bereidt hij zich voor op de lunch later vandaag, waar iedereen bij zal zijn. Hij heeft gisteravond lang met Robin over alles gesproken, zodat ze alletwee goed voorbereid zijn, maar deze morgen kost het hem moeite zich niet te laten afleiden. Gisteren heeft hij in zijn bericht aan Robin het woord ‘crisis’ gebruikt.

„Dat was zwak uitgedrukt.“

Alexander zegt het tegen zijn spiegelbeeld en moet grijnzen bij de ironie van het woord ‘crisis’. Zijn neusharen is hij vergeten bij te knippen. De situatie, de crisis, de gebeurtenissen, waarin ze nu allemaal terecht zijn gekomen, verandert werkelijk het leven van iedereen. Elke betrokkene, Wolfgang als eerste, krijgt op verschillende manieren met de gevolgen te maken. Wolfgang krijgt een familie. Of twee. Robin en Sascha krijgen een broer. De actie uit naastenliefde van zijn ouders geeft hem een broer.

De gevolgen van deze ene actie golft door veel levens en relaties. Alexander heeft deze gevolgen niet allemaal kunnen overzien, toen hij nadacht over zijn telefoongesprek met Charlie en voordat hij de beslissing nam om met Sascha te praten over Wolfgang. Hij heeft vergeten met Sascha goed door te nemen, hoe ze Robin er buiten konden laten. Ze waren teveel bezig met alle mogelijke manieren om Robin te ontzien. Die tijd hadden ze moeten besteden aan de gevolgen voor Robin zelf.

Het plan is mislukt. Heel erg mislukt zelfs. Met een kleine schaar werkt Alexander zijn neusharen bij. Wie had de toevallige ontmoeting van Robin met Wolfgang bij Bohling’s kunnen voorspellen? Waarom hebben ze de jongen ’s avonds niets verteld? Waarom benadrukte Sascha het buitensluiten van Robin? De oudere broer heeft moeite om met de situatie om te gaan. Ze hadden het Robin moeten vertellen. Als Robin wel op de hoogte was geweest of aanwezig bij de ontmoeting in Bohling’s, zou Wolfgang zijn schat dan ook hebben gevonden? Vermoedelijk niet. Het was een speling van het lot. Robin maakt deel uit van de groep mensen, die over Wolfgang’s toekomst beslist. Zou Wolfgang nog steeds Robin vertrouwen, wanneer de jongen dat weet? Misschien pakt de geheimhouding en verwarring goed uit.

Tot nu toe heeft het de relatie tussen hem en zijn schat geen schade gebracht, integendeel, het doet hen goed. Ze hebben gisteravond één van de meest serieuze gesprekken in lange tijd gevoerd. Zijn wenkbrauwen lijken wel borstels, wanneer heeft hij ze voor het laatst bijgewerkt? Alexander en Robin hebben de avond grotendeels samen op de bank gezeten of gelegen, pratend, terwijl ze elkaar vasthielden of de spanningen van de ander wegmasseerden. Gisteravond hebben ze gebeurtenissen uit hun verleden verteld, die ze nog niet van elkaar kenden. Belangrijke dingen, die ze eerder hebben meegemaakt en oude gevoelens, waardoor hij nu hoopt, dat ze elkaar beter begrijpen.

Hij is vooral verheugd een kant van Robin te zien, die hij al langere tijd niet meer heeft gezien. Een van de beste eigenschappen van zijn schat is zijn overbescherming. Alexander heeft hier voor het laatst van geprofiteerd, nadat hij was aangevallen en tijdens zijn latere ziekenhuisopname vorig jaar. Deze warme, grote deken van zijn vriend, die voor hem strijdt en hem verdedigt, heeft hij een tijdlang gemist. Hij vindt deze woeste karaktertrek ongelooflijk aantrekkelijk, zolang het niet is gebaseerd op jaloezie. Dit voorjaar heeft hij Robin’s jaloezie meegemaakt en dat was het tegendeel van aantrekkelijk. Hij heeft liever Robin’s goedbedoelde, mannelijke bravoure en hoopt, dat hij het meer te zien krijgt. Hij glimlacht nu zijn wenkbrauwen er weer fatsoenlijk uitzien. Na Robin’s plotselinge hartproblemen heeft hij geprobeerd Robin een vergelijkbare warme, beschermende deken te geven, maar afgaand op Robin’s beschrijving zijn zijn eigen vaardigheden op dit gebied niet zo goed ontwikkeld. Hij smoort, waar Robin beschermt op de momenten, dat ze eigenlijk hetzelfde willen doen voor elkaar.

Hij zucht tegen zijn spiegelbeeld, teleurgesteld door de beschrijving van zijn schat. Misschien is het waar, maar het is gebaseerd op zijn onvoorwaardelijke liefde voor Robin en op zijn angst hem te verliezen. Hij wenst, dat Robin blijft leven en wil zijn leven met Robin delen. Het liefste door elkaar te beschermen in plaats van te smoren. De deodorant is bijna op, in gedachten zet hij het op de boodschappenlijst. Van binnen merkt hij zijn eigen, lichte teleurstelling op over Wolfgang, die nu geniet van de overbeschermende natuur van Robin. Het is een goede houding, zolang onduidelijk is of Alexander’s ouders hun acties oprecht menen, dat ze werkelijk alleen de mogelijke broers met elkaar willen verenigen in plaats van Wolfgang ergens anders onder te brengen. Het is een goede rol voor Robin. Het geeft hem een gevoel van betrokkenheid bij de situatie en Alexander kan hem hier gemakkelijk bij steunen. Het is iets, wat ze samen kunnen doen. Tegelijk kan hij er op letten, dat zijn schat niet te veel hoop koestert, die misschien in rook opgaat. Hoe kan hij de vriend van Robin zijn en tegelijk op die evenwichtsbalk lopen? Moet hij opletten, dat hij niet teveel over Robin vadert?

Maar Robin gedraagt zich niet echt als zijn vriend, wanneer zijn schat zonder hem de arts bezoekt. Robin verraste hem gisteravond met zijn nieuwe dieet en de toegestane lichaamsbeweging. Hij vindt dit stuk niet erg en is nieuwsgierig welke andere boodschappen nu in de koelkast terecht komen. Het geluid van de tandenborstel bezorgt hem altijd kippenvel. Alexander vindt het wel erg, dat Robin nu vastbesloten is om weer te gaan sporten, zodra de arts Robin’s gezondheid weer goed genoeg vindt. Maar eigenlijk mag hij niet klagen. Hij heeft zelf Robin buiten de ontwikkelingen rond Wolfgang gehouden, alles bewust geheim gehouden, ook al was het eigenlijk uit bezorgdheid om hem. Dezelfde zorgen komen weer naar voren, wanneer hij nadenkt over het opnieuw beginnen met sporten door Robin.

In zijn hart weet Alexander, dat basketballen Robin’s droom is en hoe moeilijk hij het vond om ermee te stoppen deze zomer. Robin is al het grootste deel van het jaar teneergeslagen, omdat hij niet altijd meer wordt opgesteld voor competitiewedstrijden. Daarna is Robin ziek geworden en moest zijn droom loslaten, misschien wel voorgoed. Hij moet op de hoogte blijven om zijn minnaar te kunnen steunen. Gelukkig heeft Robin concessies gedaan op dit punt en hem alle instructies van de arts verteld en het logboek laten zien. Er steken wat haartjes uit zijn linkeroor, valt hem nu op. Alexander mag altijd in het logboek kijken en dat is voor Robin een grote concessie. Hij begrijpt Robin’s waarschuwing. Zijn schat tolereert geen overbodige verstikkende zorgzaamheid van hem. De teleurstelling komt weer terug, wanneer Robin zijn motief om weer te gaan sporten vertelt. Alexander probeert het gesprek van gisteravond te doorgronden.

„Je hebt alleen gewacht, tot ik werd afgeleid door iets anders, zodat je weer kan beginnen met trainen.“
„Die gedachte had ik graag een paar maanden geleden willen hebben, toen ik moest stoppen.“
„Alsjeblieft, wees voorzichtig en hou je aan de aanwijzingen van je arts. Overdrijf het niet opnieuw. Weet je zeker dat je hart het aankan?“
„Dat wil ik ook doen. Als de jongen mijn broer is, zou het niet netjes zou zijn om weer volop te sporten en al dood neer te vallen, voordat hij mij heeft leren kennen.“

Robin’s ogen tijdens deze cynische opmerking hebben hem laten schrikken. Desondanks schuift hij zijn angst, die deze verklaring bij hem oproept, opzij. Hij voelt zich een beetje boos, dat Robin de gevoelens van deze nieuwe jongen in hun leven boven zijn emoties lijkt te stellen. Alexander heeft geen problemen met de jongen. Maar hij is ongerust over het opvlammen van Robin’s hoop om zijn vaders droom te vervullen na de toevallige ontmoeting met een vreemdeling in Bohling’s.

Waarom moest het een vreemdeling zijn? Waarom wil zijn schat het doen een voor vreemde jongen doen … waarom voor Wolfgang? Waarom niet voor hem of voor zichzelf? Robin gooit zijn leven om naar aanleiding van een idee … de gedachte, dat Wolfgang zijn jongere broer is. Nu nog de haren in zijn rechteroor. Er is een reële kans, dat Wolfgang niet zijn broer is, ondanks dat alles in de andere richting wijst. Hoe reageert Robin als Wolfgang geen familie blijkt te zijn? Verwoest het zijn schat, zoals Sascha voorspelt? Wordt Robin meer dan verdrietig bij een nieuw verlies?

Er is teveel onzekerheid, zoals alles zich voorlopig ontwikkelt. Hij wil zeker weten, dat Robin niet te veel verwacht. Robin maakte hem gisteravond duidelijk, dat Wolfgang nu in elk geval zijn broer is. Maar het verloop van het gesprek wijst erop, dat Robin meer wil. Ondanks al zijn vermoedens en twijfels over Henriette, denkt Robin al verder. Hij wil Wolfgang’s broer zijn. Hoe kan hij deze droom afzwakken en Robin beschermen tegen zijn eigen verwachtingen en emoties?

„Sascha heeft gelijk.“

Alexander fluistert tegen zijn eigen verwarde gezicht in de spiegel en schudt de gedachten aan gisteren van zich af. Het is een nieuwe dag en hij wil vooruit kijken. De lunch van vandaag is goed voor iedereen. Hij wil de lunch gebruiken om Robin te overtuigen van de rol en verantwoordelijkheid van elke betrokkene, vooral die van Robin zelf. Waar is de nagelvijl gebleven? Alexander wil zijn schat eraan herinneren, dat het momenteel eerst en vooral om Wolfgang gaat, niet per sé om Robin of Sascha of Astrid of hemzelf. Het gaat erom de waarheid te achterhalen en daarna met de resterende vragen goed om te gaan. Hij wil ervoor zorgen, dat iedereen dit vandaag begrijpt.

Wolfgang heeft nu familie, Max en Henriette in Lingen. Zoveel zekerheid heeft de jongen, ongeacht de uitkomsten van de onderzoeken. Dat is op dit moment genoeg voor de jongen. De anderen mogen hopen, maar dit punt niet vergeten. De familie in Köln is via hem verbonden met Wolfgang en daar is niets verkeerds aan. Hun levens zijn al met elkaar verbonden, ongeacht de uitkomsten van de onderzoeken. Maar het gaat er vooral om één stap tegelijk te nemen.

Wanneer de laatste condens van de grote spiegel in de badkamer is verdwenen, realiseert hij zich, dat hij veel te lang in de badkamer is gebleven. Robin gaat zich zorgen maken, wanneer hij te lang wegblijft. Zijn schat heeft hem twintig minuten geleden achtergelaten in de badkamer, zodat hij fris aan hun drukke dag kan beginnen. Ergens is hij verbaasd, dat Robin nog niet naar hem is komen kijken. Zodra hij uit de badkamer komt, begrijpt hij waarom. Robin kijkt verlegen en gooit speels een handdoek naar Wolfgang.

„Jongens! Gedraag je!“

Zijn stem heeft een bestraffende toon zonder het te menen. Hij moet vooral glimlachen om zijn schat en hun gast, beide in een boxershort en mouwloos shirt gekleed. Tevreden merkt hij op, dat Wolfgang glimlacht.

„Goed, dat je eindelijk wakker bent.“
„Ik stoorde jullie vanmorgen, daarom wilde ik jullie zo veel tijd geven, als jullie nodig hadden.“

Wanneer de eigenlijke betekenis van Wolfgang’s woorden tot Robin doordringt, reageert die verlegen. Het brengt hem op het vermoeden, dat hij een gesprek onderbreekt over hun gezamenlijke ochtend. Robin spreekt alleen met hem over deze dingen en verder met niemand anders, zelfs niet met Dagmar. Hij wil zijn schat wat meer ontspannen zien en neemt het gesprek over.

„We hadden niet verwacht, dat je in onze kamer sliep. Erg vinden we het niet.“
„Ik heb moeite om wakker te worden op vreemde plaatsen.“
„Ik kan dat begrijpen.“

Robin’s serieuze reactie brengt even het gesprek van gisteravond terug. Hij wil het nu negeren en zijn aandacht bij het lopende ochtendgesprek houden.

„Als de deur gesloten is, klop dan even aan.“
„Alexander!“
„Jullie sliepen en ik wilde jullie niet wakker maken …“

Wolfgang blijft even stil. Hij ziet, dat de jongen meer wil zeggen.

„… Ik heb nog nooit twee jongens zo zien slapen. Het was lief om jullie te zien. Ik zie vaak bij andere gezinnen heel wat anders, meestal rotzooi … Na alles wat er gisteren is gebeurd … Ik vind het knap, dat jullie zo met elkaar omgaan. Jullie houden echt van elkaar.“
„We hadden een mooi, lang gesprek gisteravond.“

Alexander wil het het gesprek van richting veranderen. Robin gaat direct mee.

„Klopt.“
„Bovendien … Het is onmogelijk om lang boos op mij te blijven.“

Met een grijns op zijn gezicht gaat hij achter Robin staan en slaat zijn armen om hem heen. Wolfgang glimlacht naar het paar. Alexander vermoedt, dat de jongen niet schrikt van wat hij ziet. Als er een klein ding is, dat de jongen van hen kan leren, dan is het wel hoe je je relatie goed houdt, ondanks alle problemen, die voorbijkomen. Wolfgang kijkt schuchter in zijn koffiebeker.

„Ik wil jullie echt bedanken.“
„Waarvoor?“
„Dat je me hier hebt laten slapen, Robin, in plaats van mij naar het hotel terug te sturen.“
„Je had je slaap nodig.“
„Henriette zou je uitgebreid de les lezen, als je direct met haar was meegegaan. Ze weet, dat je hier veilig bent en met een beetje geluk heeft ze genoeg tijd gehad om te kalmeren.“

Alexander wil de jongen voorbereiden op wat er aankomt later vandaag. Robin pakt de hint op.

„Je bent wel weggelopen, waarschijnlijk wil jij Henriette je excuses aanbieden.“
„Als eerste!“
„Ik weet het.“

De jongen heeft een verdrietige toon, terwijl hij de koffiebeker ronddraait in zijn handen. Alexander voelt iets aan in de stemming van de jongen. Begint de werkelijkheid terug te komen? De jongen lijkt te genieten van deze ochtend met zijn drieën. Is Wolfgang treurig bij het vooruitzicht terug naar het hotel te moeten gaan, weg uit deze oase? Hij wil de moed erin houden.

„Vandaag wordt het een mooie dag, Wolfgang. Iedereen komt en we gaan alles uitpraten. Jij gaat meepraten. Tijdens het gesprek kijken we allemaal, hoe we verder gaan. Je hebt veel om naar uit te kijken vandaag.“
„Zoals een lunch!“

Robin’s aanvulling brengt hem aan het lachen. De jongen reageert niet op Alexander’s bemoedigende opmerkingen of Robin’s grap. Hij gaat naast Robin staan, zodat ze alledrie elkaar kunnen aankijken. Robin ziet iets op het gezicht van de jongen.

„Wat is er mis?“
„Ik vraag me af, hoe dit allemaal uitpakt. Er is wel een groot gesprek vandaag, maar wat als de onderzoeken iets anders …?“
„Wat er ook gebeurt, Wolfgang, je krijgt een grote familie. Robin en ik kunnen je dat beloven.“

Hij probeert de jongen te troosten en Robin knikt bemoedigend. Wolfgang is niet overtuigd.

„Bedankt.“
„Is er iets anders aan de hand?“
„Iedereen is zo aardig voor me, vooral jullie twee. Meneer en mevrouw Kaiser zijn ook wel goed voor mij, behalve toen ze me met Peter vonden, maar met alles wat ik al heb meegemaakt in mijn leven … ik kan niet … Elke keer als ik hoop op iets goeds, dan gebeurt er juist iets vervelends.“

Alexander loopt naar de jongen toe en legt zijn handen op Wolfgang’s schouders.

„Ik meen het. Wat er ook uit de onderzoeken komt, je hebt nu mensen om je heen, die bij je blijven. Henriette heeft ons beloofd, dat ze je niet wil wegsturen. Het is bijna een religieuze opdracht voor haar. Ik ben daar heel erg zeker van, ondanks dat we al jaren geen contact meer met elkaar hebben. Ze heeft zelfs haar pastoor meegesleept, dat moet wel iets betekenen. Ik weet, dat jij en Robin goed overweg kunnen en dat zal niet veranderen als de onderzoeksresultaten anders zijn, dan we allemaal graag willen. Je hebt dan nog steeds vrienden. Als je het belangrijk vindt, dan kun je me nog steeds als broer zien. Dat zijn we in de praktijk nu al.“
„Wij hebben nog meer met elkaar gemeen. Wij vinden jongens leuk.“

Robin plaagt, blijkbaar om de stemming optimistisch te houden. Wolfgang glimlacht nerveus. Alexander denkt, dat hij een jongen ziet, die niet wil huilen maar genieten van Robin’s grap. Uiteindelijk vindt Wolfgang weer zijn stem terug.

„Bedankt, kan ik nu douchen?“
„De badkamer is voor jou!“

Wolfgang loopt naar de badkamer, maar stopt bij de deur en probeert zijn betraande ogen te verbergen.

„Ik durf het bijna niet te vragen, maar hebben jullie iets voor mij om aan te trekken? Al mijn kleren liggen in het hotel.“
„We vinden wel iets voor je.“

Robin geeft een kalmerend antwoord en Alexander moet erom glimlachen. Ze volgen hem met hun ogen, totdat de badkamerdeur dicht is en op slot wordt gedraaid. Alexander fluistert.

„Ik hoop, dat ik alleen goede dingen heb gezegd.“
„Ja. Het is, zoals hij zei, het is moeilijk om te hopen na zoveel teleurstellingen en zoals je zelf zei, zelfs als hij niet de zoon van mijn vader is, dan heeft hij nog steeds familie.“
„Dan ben je nog steeds zijn familie.“

Hij omarmt Robin, kijkt aandachtig in zijn ogen en probeert te ontdekken, wat achter de verbazingwekkende geweldige houding van zijn schat schuilgaat.

„Via mij ben je familie.“
„Toch is het beter om drie broers te hebben.“
„Vier. We vergeten Bastian.“
„Zie je. Allemaal mannen.“
„Drie van de vijf zijn tegenwoordig homo.“
„Twee van de vijf slapen samen.“

De grap is zichtbaar op Robin’s gezicht en Alexander lacht.

„Het is een wonder, dat Henriette nog geen hartaanval heeft gehad bij die gedachte.“

De jongens drinken hun koffie op en gaan naar hun kamer om zich om te kleden en om wat kleren voor Wolfgang uit te zoeken. De slungelige jongen is niet veel kleiner dan Robin en daarom legt Robin een broek van zichzelf opzij om daarna gedachtenloos een oud shirt voor Wolfgang te pakken. Alexander maakt bezwaar.

„Ik vind dat shirt niets. Dat is niets voor hem.“
„Waarom niet?“
„Mag ik even tussen mijn kleren kijken of er een mooier shirt tussen zit voor hem?“
„Oke.“

Robin’s vragende maar uitgeruste toon klinkt als muziek in zijn oren. Het betekent, dat Robin er geen discussie over begint. Alexander wil dat de jongen wat kleding van hen allebei draagt. Niet alleen van Robin, met wie de jongen al een band heeft, maar van hen samen.

Hij wil dat Wolfgang hen als gelijkwaardige partners ziet. Als twee mensen, die hem helpen of met hem vrienden willen zijn of familie voor hem zijn. Alexander weet, dat hij ergens van binnen jaloers op Robin en Wolfgang is en vindt het beter, wanneer de jongen niet alleen Robin vertrouwt. Verschillende banden zijn cruciaal, voor het geval Robin en Wolfgang geen familie blijken te zijn. Robin en hij moeten ook Sascha en Wolfgang toestaan een relatie op te bouwen.

Het idee, dat hij een jongere broer heeft, met wie hij sommige dingen deelt, maakt hem een beetje nerveus. Het is de reden, waarom iets simpels als een shirt uitkiezen plotseling zo belangrijk is. Het is een mogelijkheid om te testen of hij ook een relatie met Wolfgang opbouwen kan, zonder dat Robin er tussenkomt en alleen met Wolfgang om wil gaan. Zolang hij een shirt aan Wolfgang kan lenen zonder discussie met Robin, loopt alles volgens plan. Hij gooit wat uitgaansshirts op het bed en Robin waarschuwt hem.

„Geen flitsende shirts om Henriette te ergeren.“
„Ik weet het. Ik zoek het shirt wat eronder ligt. Kijk, deze!“

Glimlachend houdt hij er een omhoog en Robin stemt in met een knipoog.

„Zo leuk als het zou zijn om Henriette te plagen, we bewaren dat wel voor later, als we hem mee uit nemen, ergens waar hij zijn ogen kan uitkijken naar sexy jongens zonder shirt en onder het zweet.“
„Eh … Wat zei je gisteravond? Je wilt Wolfgang niet als pion laten gebruiken in de spelletjes van Henriette?“

Robin is verrassend scherp vanmorgen en kijkt hem vragend aan. Alexander zucht.

„Goed.“

Een tijdje later komt Wolfgang uit de badkamer tevoorschijn, waarop Robin een schrikreactie probeert te verbergen achter een glimlach. Desondanks merkt Alexander het, terwijl Wolfgang de geleende kleren aantrekt.

Hij wil Robin bijna vragen wat er aan de hand is, wanneer Sascha en Astrid het appartement binnenkomen. Sascha reageert op dezelfde manier bij de aanblik van Wolfgang en nu begrijpt hij het. Sascha had in Bohling’s al een schrikreactie. Robin moet, net als Sascha, een gelijkenis met zichzelf hebben gezien. Met de reacties van beide broers kan Alexander alleen hopen, dat de onderzoeken bevestigen, wat hun hart en ziel al vertellen.

Astrid’s heeft ook Sascha’s reactie gezien en zij begroet hem nerveus. Hij en Astrid weten, dat ze vandaag boven alles de gebroeders Krone moeten steunen, ongeacht het aantal broers.