Donderdag 29 december 2011
Incognito – Marrakech

In Bohling’s is het rustig aan het einde van de morgen. Charlie zit aan de bar van haar restaurant en geniet van een kopje espresso, terwijl ze met Lucas en Niklas de menu’s van volgende week doorneemt. Haar kelners heeft ze geleerd subtiel de menukeuze van de gasten te beïnvloeden, wat de kelners extra fooi en haar extra omzet oplevert. Hun gesprek wordt onderbroken, wanneer Sascha en Astrid samen met Alexander en Robin binnenkomen. Charlie reageert wat ongerust.

„Ik zou toch naar jullie toekomen over een uur? Wat doen jullie hier?“
„Robin uitlaten en fotografen ontwijken.“

Charlie moet lachen om Sascha’s droge antwoord. Astrid vertelt Charlie meer.

„We zijn vanaf SansFrontière komen wandelen. Het is de eerste keer, dat Robin weer zo’n afstand loopt. Hij loopt sneller, dan we dachten.“
„Dat is geweldig, kom verder en ga ergens zitten, alsjeblieft. Mag ik eerst mijn gesprek met Lukas en Niklas afmaken?“

Ze gaan aan een van de tafels in de lounge bij de bar zitten. Niklas en Luca brengen koffie, water en sap. Wanneer Charlie klaar is met de menubespreking en bij hen aanschuift, begint Sascha.

„Charlie, je krijgt de groeten van Lars.“
„Heb je hem gesproken?“
„Ja, gisteravond. Ik heb hem de bekentenis van onze vader gestuurd. Hij denkt, dat het wel lukt om Robin’s strafblad op te heffen. Robin, Lars zal nog contact met je opnemen hierover.“

Robin kijkt verbaasd naar zijn broer. Charlie reageert.

„Robin, Alexander heeft me twee weken geleden verteld over de bekentenis van wijlen je vader. Ik heb met kerstmis Lars gevraagd of het mogelijk is om je van je strafblad af te helpen. Hij heeft me beloofd het uit te zoeken.“
„Dat is echt goed van je, Charlie.“

Alexander begrijpt welke consequenties dit heeft, Robin kan weer alles doen, wat hij wil als … Robin is zelf te verbaasd en te geëmotioneerd om iets te zeggen. Astrid vertelt verder.

„Het is een hele goede actie van je, Charlie en ik wil je daarvoor echt bedanken. Robin krijgt nu een schoon verleden. Sascha was vergeten, dat de bekentenis van jullie vader bij ons lag. We hebben gisteravond er uren naar gezocht. We hebben ook een aantal andere belangrijke papieren teruggevonden.“

Ze pakt een map uit haar tas, maakt hem open en houdt twee vellen papier omhoog.

„De originele geboorteaktes van Sascha en Robin.“
„Mag ik ze zien?“

Charlie leest ze even en glimlacht naar Sascha. Sascha glimlacht terug.

„Wat is ermee?“
„Hoe heet onze moeder volgens de aktes?“

Robin bedelt zijn geboorteakte uit Charlie’s handen. Hij leest hem en kijkt perplex rond. Charlie kijkt nog een keer op Sascha’s akte.

„Astrid Ewers.“
„Hoe heet Wolfgang?“
„Wolfgang Ewers.“

Robin lacht, de rest volgt. Charlie kan als eerste weer spreken.

„Ik denk, dat alle raadsels rond Wolfgang nu wel zijn opgelost. Wat wil je ermee doen?“
„Astrid wil het Henriette vertellen en haar vragen om het verder uit te zoeken. Wat denk jij?“
„Ik denk, dat het een goed idee is, Sascha. Ik denk, dat Henriette binnen de kortste keren allerlei archieven op de kop gaat zetten.“
„Of aankomt met een volgende halfbroer of halfzus.“

Alexander’s opmerking brengt iedereen weer aan het lachen. Astrid knipoogt naar Sascha.

„Zullen we het andere nieuws vertellen?“
„Straks. Ik wil nog even genieten van de verrassing.“

Sascha’s antwoord brengt Robin in verwarring.

„Ik ben in orde nu. Of is het iets, waar ik overstuur van raak?“
„Nee, het is een leuke verrassing.“

Astrid reageert sneller dan Sascha en ze praat gelijk door.

„We kunnen het beter direct vertellen. Sascha is de eigenaar van het gebouw waar SansFrontière in zit. Sascha wil alles hier loslaten en daarom ook het gebouw verkopen. Ik denk, dat Charlie vanaf hier het beter verder kan vertellen.“
„O … daar had ik niet op gerekend. Goed, ik wil het gebouw kopen, maar alleen als we alle etages gaan gebruiken. Astrid en ik hebben al een beetje erover nagedacht, maar we willen met jullie verder overleggen. Jullie wonen nu allevier bovenin en de tussenetages met de oude pensionkamers worden niet meer gebruikt.“
„Dat kan ook niet, het is allemaal verouderd en afgekeurd.“

Alexander reageert nuchter.

„Dat bedoel ik, schatje. Daarom wil ik er woonetages van maken. Wat denken jullie ervan?“

Alexander is nu meer attent.

„Dat is een glaasje champagne waard, Charlie.“

Alexander’s mobiel vraagt aandacht. Charlie bestelt de champagne met een handgebaar naar Niklas.

„Dag Henriette … Nee, we zijn je niet vergeten … Ja … Stuur je foto’s, zodat ik een voorbeeld heb? … Het is een verrassing? Goed, ik zal Wolfgang niets vertellen. Nee … Dat weet ik niet … Mag ik er later op terugkomen? … Vanmiddag … Tot later.“

Alexander schakelt zijn mobiel uit en staart nog verbaasd naar het apparaat.

„Henriette wil graag, dat ik een tekening van Peter voor Wolfgang maak. Verder wil ze weten of Wolfgang misschien ook een zwak hart heeft.“

Robin reageert alert.

„Misschien wel … Wolfgang lijkt teveel op mij, ik denk dat ze zich terecht zorgen maakt. Kun je een bericht sturen? Wolfgang moet naar een specialist, stoppen met alcohol en roken … en gaan zwemmen. Kun je erbij zetten dat we op Nieuwjaarsdag bellen? Zullen we Wolfgang en Peter uitnodigen voor half januari?“
„Zwemmen?“

Astrid kijkt hem vragend aan. Niklas brengt een fles huismerkchampagne, een fles appelsap en bijpassende glazen. Hij opent de champagne met een goed geoefende hand. Robin voelt, dat hij meer moet vertellen.

„Vanmorgen hadden we fysiotherapie in het zwembad. Ze raden ons aan te blijven zwemmen. Peter zit bij een zwemteam, misschien kan hij Wolfgang aan het zwemmen krijgen. Dan wordt zijn hart vanzelf sterker … Het is mij vanaf de eerste ontmoeting met Wolfgang opgevallen, dat hij naar zijn borstkas grijpt, als hij geëmotioneerd is of ergens van schrikt … misschien heeft hij ook een zwak hart.“
„Ik weet, dat jullie je verloving nog even stil willen houden, maar waarom wil je dat Alexander Henriette nu niet terugbelt?“

Charlie is scherp vandaag. Alexander en Robin willen reageren, maar Astrid’s felle blik laat hen zwijgen.

„Charlie, heb je haar ooit de naam Robin horen gebruiken? Toen we in Lingen bij Henriette en Max aankwamen, kregen Alexander en Robin buiten in de kou eerst een hele preek. Sascha en ik hebben dat opgelost. Later in de keuken probeerde ze regelrecht tussen Robin en Alexander in te komen … Henriette en Max hebben zich nu van verschillende kanten laten zien, waardoor we niet meer zeker weten of we ze kunnen vertrouwen. Ik denk ,dat we allevier Henriette en Max op een veilige afstand willen houden, voordat ze ons leven gaan beheersen. Ondanks haar minpunten hebben we wel een paar mooie dagen meegemaakt bij Max en Henriette. Ze heeft me heel enthousiast kookles gegeven. Ze zijn heel goed voor Wolfgang. Dat wil ik ook zeggen.“

Charlie knikt begrijpend, terwijl Robin begint te grijnzen.

„Jullie weten, dat Henriette mij ‘het Speeltuig van Alexander’ noemt?“
„Dan laten we haar in een speelkamer logeren, als ze weer hier komt.“

Sascha’s reactie laat iedereen lachen. Charlie en Astrid geven hem al lachend een vriendelijke tik op zijn handen, terwijl Robin zijn schoonzus aankijkt.

„Heb ik je wel bedankt voor je tussenkomst bij Henriette, Astrid?“
„Dat is niet nodig. Als jij weer helemaal de oude bent, dan kun je haar prima aan. Zolang je niet boos wordt op haar, zal ze uit je hand eten.“
„Toch was het fijn, dat je er tussenkwam. Henriette heeft niets meer gevraagd over mijn gezondheid.“

Charlie ziet de verwarde blik in de ogen van de andere twee en kijkt Robin met dwingende ogen aan.

„Toen we aankwamen, heb ik in de keuken geholpen. Henriette heeft geprobeerd mij uit te horen, ik denk op dezelfde manier, zoals ze bij Wolfgang doet. Het was geen gewone belangstelling van haar … ze probeerde echt controle te krijgen.“
„Het spijt mij om het toe te geven, maar zo is mijn zus. Ik ken haar niet anders.“

Charlie glimlacht met een verontschuldigende blik in haar ogen. De anderen reageren met begrip en babbelen verder over het fameuze echtpaar en de dagen in Lingen. Charlie kan weer aanhaken bij het gesprek.

„Maar Henriette verandert wel, Alexander. Had jij ooit gedacht, dat ze jou zou vragen om een tekening te maken van Wolfgang’s vriend?“
„Nee. Misschien heb je gelijk, Charlie, maar nu eerst de berichten klaarmaken en versturen.“

Ze nemen nog slok champagne of appelsap, terwijl Alexander twee berichten naar Henriette, Max, Wolfgang en Peter stuurt. Daarna komt Robin terug op de bouwplannen van Charlie.

„Wie wil je als huurders, Charlie?“

Robin denkt al verder. Charlie vindt het een goed teken.

„Jij en Alexander en wie jullie verder goedkeuren als buren.“
„Dagmar. Ze wil over een half jaar terugkomen uit London.“

Robin aarzelt geen moment bij zijn directe reactie. Alexander glimlacht.

„Laura en Roland zijn op zoek naar een plek, waar ze kunnen samenwonen.“
„Goed, Dagmar en Laura. Ik weet nog niet zeker, of ik zelf wil verhuizen. Kunnen jullie mij als buurvrouw voorstellen?“
„Charlie, dat hoef je niet te vragen, dat weet je toch. Natuurlijk.“
„Dank je wel, schatje. Verwachten jullie, dat Wolfgang en Peter naar Köln komen?“
„Ja. Peter is een slimme jongen, die gaat nog studeren. Henriette en Max zitten er bij Wolfgang bovenop, dat hij zijn achterstanden inloopt. Als hij een beetje zijn best doet, dan kan hij ook verder studeren. Totdat ze hier naar toe verhuizen, kun je het aan iemand anders verhuren.“

Sascha praat snel zonder erover na te denken. De anderen zijn het met hem eens. Charlie heeft haar eigen idee en wil Sascha’s mening peilen.

„Of zullen we dat appartement de eerste tijd voor jou en Astrid vrijhouden? Dan kunnen jullie net zo vaak langskomen als jullie willen, wanneer jullie zijn verhuisd naar Gondelsheim.“
„Als we het financieel eens worden, graag.“
„Of zullen we een speelkamer op het dak bouwen voor je?“

Charlie plaagt hem nu, Sascha zwijgt met een spottende blik in zijn ogen. Astrid haalt uit de map de kopieën van de bouwtekeningen tevoorschijn. Terwijl de anderen praten, schrijft en tekent ze de nieuwe indeling op de kopieën. Als ze geen nieuwe ideeën meer hebben, bergt ze alles op.

„Charlie, ik zal dit verder uitwerken en dan krijg je zo snel mogelijk alle ideeën op papier van mij.“
„Mooi. Drie verdiepingen, vijf appartementen, ruime kamers en nog een lift ook.“

Robin vat het kernachtig samen. Sascha kijkt hem onderzoekend aan.

„Je waakhond is stil gebleven. Je bent echt in orde vandaag!“

Charlie glimlacht. Ze is erg gesteld geraakt op Astrid en Sascha en weet, dat ze het echtpaar gaat missen, wanneer ze vertrekken uit Köln.

In Bohling’s is het rustig aan het einde van de morgen. Charlie zit aan de bar van haar restaurant en geniet van een kopje espresso, terwijl ze met Lucas en Niklas de menu’s van volgende week doorneemt. Haar kelners heeft ze geleerd subtiel de menukeuze van de gasten te beïnvloeden, wat de kelners extra fooi en haar extra omzet oplevert. Hun gesprek wordt onderbroken, wanneer Sascha en Astrid samen met Alexander en Robin binnenkomen. Charlie reageert wat ongerust.

„Ik zou toch naar jullie toekomen over een uur? Wat doen jullie hier?“
„Robin uitlaten en fotografen ontwijken.“

Charlie moet lachen om Sascha’s droge antwoord. Astrid vertelt Charlie meer.

„We zijn vanaf SansFrontière komen wandelen. Het is de eerste keer, dat Robin weer zo’n afstand loopt. Hij loopt sneller, dan we dachten.“
„Dat is geweldig, kom verder en ga ergens zitten, alsjeblieft. Mag ik eerst mijn gesprek met Lukas en Niklas afmaken?“

Ze gaan aan een van de tafels in de lounge bij de bar zitten. Niklas en Luca brengen koffie, water en sap. Wanneer Charlie klaar is met de menubespreking en bij hen aanschuift, begint Sascha.

„Charlie, je krijgt de groeten van Lars.“
„Heb je hem gesproken?“
„Ja, gisteravond. Ik heb hem de bekentenis van onze vader gestuurd. Hij denkt, dat het wel lukt om Robin’s strafblad op te heffen. Robin, Lars zal nog contact met je opnemen hierover.“

Robin kijkt verbaasd naar zijn broer. Charlie reageert.

„Robin, Alexander heeft me twee weken geleden verteld over de bekentenis van wijlen je vader. Ik heb met kerstmis Lars gevraagd of het mogelijk is om je van je strafblad af te helpen. Hij heeft me beloofd het uit te zoeken.“
„Dat is echt goed van je, Charlie.“

Alexander begrijpt welke consequenties dit heeft, Robin kan weer alles doen, wat hij wil als … Robin is zelf te verbaasd en te geëmotioneerd om iets te zeggen. Astrid vertelt verder.

„Het is een hele goede actie van je, Charlie en ik wil je daarvoor echt bedanken. Robin krijgt nu een schoon verleden. Sascha was vergeten, dat de bekentenis van jullie vader bij ons lag. We hebben gisteravond er uren naar gezocht. We hebben ook een aantal andere belangrijke papieren teruggevonden.“

Ze pakt een map uit haar tas, maakt hem open en houdt twee vellen papier omhoog.

„De originele geboorteaktes van Sascha en Robin.“
„Mag ik ze zien?“

Charlie leest ze even en glimlacht naar Sascha. Sascha glimlacht terug.

„Wat is ermee?“
„Hoe heet onze moeder volgens de aktes?“

Robin bedelt zijn geboorteakte uit Charlie’s handen. Hij leest hem en kijkt perplex rond. Charlie kijkt nog een keer op Sascha’s akte.

„Astrid Ewers.“
„Hoe heet Wolfgang?“
„Wolfgang Ewers.“

Robin lacht, de rest volgt. Charlie kan als eerste weer spreken.

„Ik denk, dat alle raadsels rond Wolfgang nu wel zijn opgelost. Wat wil je ermee doen?“
„Astrid wil het Henriette vertellen en haar vragen om het verder uit te zoeken. Wat denk jij?“
„Ik denk, dat het een goed idee is, Sascha. Ik denk, dat Henriette binnen de kortste keren allerlei archieven op de kop gaat zetten.“
„Of aankomt met een volgende halfbroer of halfzus.“

Alexander’s opmerking brengt iedereen weer aan het lachen. Astrid knipoogt naar Sascha.

„Zullen we het andere nieuws vertellen?“
„Straks. Ik wil nog even genieten van de verrassing.“

Sascha’s antwoord brengt Robin in verwarring.

„Ik ben in orde nu. Of is het iets, waar ik overstuur van raak?“
„Nee, het is een leuke verrassing.“

Astrid reageert sneller dan Sascha en ze praat gelijk door.

„We kunnen het beter direct vertellen. Sascha is de eigenaar van het gebouw waar SansFrontière in zit. Sascha wil alles hier loslaten en daarom ook het gebouw verkopen. Ik denk, dat Charlie vanaf hier het beter verder kan vertellen.“
„O … daar had ik niet op gerekend. Goed, ik wil het gebouw kopen, maar alleen als we alle etages gaan gebruiken. Astrid en ik hebben al een beetje erover nagedacht, maar we willen met jullie verder overleggen. Jullie wonen nu allevier bovenin en de tussenetages met de oude pensionkamers worden niet meer gebruikt.“
„Dat kan ook niet, het is allemaal verouderd en afgekeurd.“

Alexander reageert nuchter.

„Dat bedoel ik, schatje. Daarom wil ik er woonetages van maken. Wat denken jullie ervan?“

Alexander is nu meer attent.

„Dat is een glaasje champagne waard, Charlie.“

Alexander’s mobiel vraagt aandacht. Charlie bestelt de champagne met een handgebaar naar Niklas.

„Dag Henriette … Nee, we zijn je niet vergeten … Ja … Stuur je foto’s, zodat ik een voorbeeld heb? … Het is een verrassing? Goed, ik zal Wolfgang niets vertellen. Nee … Dat weet ik niet … Mag ik er later op terugkomen? … Vanmiddag … Tot later.“

Alexander schakelt zijn mobiel uit en staart nog verbaasd naar het apparaat.

„Henriette wil graag, dat ik een tekening van Peter voor Wolfgang maak. Verder wil ze weten of Wolfgang misschien ook een zwak hart heeft.“

Robin reageert alert.

„Misschien wel … Wolfgang lijkt teveel op mij, ik denk dat ze zich terecht zorgen maakt. Kun je een bericht sturen? Wolfgang moet naar een specialist, stoppen met alcohol en roken … en gaan zwemmen. Kun je erbij zetten dat we op Nieuwjaarsdag bellen? Zullen we Wolfgang en Peter uitnodigen voor half januari?“
„Zwemmen?“

Astrid kijkt hem vragend aan. Niklas brengt een fles huismerkchampagne, een fles appelsap en bijpassende glazen. Hij opent de champagne met een goed geoefende hand. Robin voelt, dat hij meer moet vertellen.

„Vanmorgen hadden we fysiotherapie in het zwembad. Ze raden ons aan te blijven zwemmen. Peter zit bij een zwemteam, misschien kan hij Wolfgang aan het zwemmen krijgen. Dan wordt zijn hart vanzelf sterker … Het is mij vanaf de eerste ontmoeting met Wolfgang opgevallen, dat hij naar zijn borstkas grijpt, als hij geëmotioneerd is of ergens van schrikt … misschien heeft hij ook een zwak hart.“
„Ik weet, dat jullie je verloving nog even stil willen houden, maar waarom wil je dat Alexander Henriette nu niet terugbelt?“

Charlie is scherp vandaag. Alexander en Robin willen reageren, maar Astrid’s felle blik laat hen zwijgen.

„Charlie, heb je haar ooit de naam Robin horen gebruiken? Toen we in Lingen bij Henriette en Max aankwamen, kregen Alexander en Robin buiten in de kou eerst een hele preek. Sascha en ik hebben dat opgelost. Later in de keuken probeerde ze regelrecht tussen Robin en Alexander in te komen … Henriette en Max hebben zich nu van verschillende kanten laten zien, waardoor we niet meer zeker weten of we ze kunnen vertrouwen. Ik denk ,dat we allevier Henriette en Max op een veilige afstand willen houden, voordat ze ons leven gaan beheersen. Ondanks haar minpunten hebben we wel een paar mooie dagen meegemaakt bij Max en Henriette. Ze heeft me heel enthousiast kookles gegeven. Ze zijn heel goed voor Wolfgang. Dat wil ik ook zeggen.“

Charlie knikt begrijpend, terwijl Robin begint te grijnzen.

„Jullie weten, dat Henriette mij ‘het Speeltuig van Alexander’ noemt?“
„Dan laten we haar in een speelkamer logeren, als ze weer hier komt.“

Sascha’s reactie laat iedereen lachen. Charlie en Astrid geven hem al lachend een vriendelijke tik op zijn handen, terwijl Robin zijn schoonzus aankijkt.

„Heb ik je wel bedankt voor je tussenkomst bij Henriette, Astrid?“
„Dat is niet nodig. Als jij weer helemaal de oude bent, dan kun je haar prima aan. Zolang je niet boos wordt op haar, zal ze uit je hand eten.“
„Toch was het fijn, dat je er tussenkwam. Henriette heeft niets meer gevraagd over mijn gezondheid.“

Charlie ziet de verwarde blik in de ogen van de andere twee en kijkt Robin met dwingende ogen aan.

„Toen we aankwamen, heb ik in de keuken geholpen. Henriette heeft geprobeerd mij uit te horen, ik denk op dezelfde manier, zoals ze bij Wolfgang doet. Het was geen gewone belangstelling van haar … ze probeerde echt controle te krijgen.“
„Het spijt mij om het toe te geven, maar zo is mijn zus. Ik ken haar niet anders.“

Charlie glimlacht met een verontschuldigende blik in haar ogen. De anderen reageren met begrip en babbelen verder over het fameuze echtpaar en de dagen in Lingen. Charlie kan weer aanhaken bij het gesprek.

„Maar Henriette verandert wel, Alexander. Had jij ooit gedacht, dat ze jou zou vragen om een tekening te maken van Wolfgang’s vriend?“
„Nee. Misschien heb je gelijk, Charlie, maar nu eerst de berichten klaarmaken en versturen.“

Ze nemen nog slok champagne of appelsap, terwijl Alexander twee berichten naar Henriette, Max, Wolfgang en Peter stuurt. Daarna komt Robin terug op de bouwplannen van Charlie.

„Wie wil je als huurders, Charlie?“

Robin denkt al verder. Charlie vindt het een goed teken.

„Jij en Alexander en wie jullie verder goedkeuren als buren.“
„Dagmar. Ze wil over een half jaar terugkomen uit London.“

Robin aarzelt geen moment bij zijn directe reactie. Alexander glimlacht.

„Laura en Roland zijn op zoek naar een plek, waar ze kunnen samenwonen.“
„Goed, Dagmar en Laura. Ik weet nog niet zeker, of ik zelf wil verhuizen. Kunnen jullie mij als buurvrouw voorstellen?“
„Charlie, dat hoef je niet te vragen, dat weet je toch. Natuurlijk.“
„Dank je wel, schatje. Verwachten jullie, dat Wolfgang en Peter naar Köln komen?“
„Ja. Peter is een slimme jongen, die gaat nog studeren. Henriette en Max zitten er bij Wolfgang bovenop, dat hij zijn achterstanden inloopt. Als hij een beetje zijn best doet, dan kan hij ook verder studeren. Totdat ze hier naar toe verhuizen, kun je het aan iemand anders verhuren.“

Sascha praat snel zonder erover na te denken. De anderen zijn het met hem eens. Charlie heeft haar eigen idee en wil Sascha’s mening peilen.

„Of zullen we dat appartement de eerste tijd voor jou en Astrid vrijhouden? Dan kunnen jullie net zo vaak langskomen als jullie willen, wanneer jullie zijn verhuisd naar Gondelsheim.“
„Als we het financieel eens worden, graag.“
„Of zullen we een speelkamer op het dak bouwen voor je?“

Charlie plaagt hem nu, Sascha zwijgt met een spottende blik in zijn ogen. Astrid haalt uit de map de kopieën van de bouwtekeningen tevoorschijn. Terwijl de anderen praten, schrijft en tekent ze de nieuwe indeling op de kopieën. Als ze geen nieuwe ideeën meer hebben, bergt ze alles op.

„Charlie, ik zal dit verder uitwerken en dan krijg je zo snel mogelijk alle ideeën op papier van mij.“
„Mooi. Drie verdiepingen, vijf appartementen, ruime kamers en nog een lift ook.“

Robin vat het kernachtig samen. Sascha kijkt hem onderzoekend aan.

„Je waakhond is stil gebleven. Je bent echt in orde vandaag!“

Charlie glimlacht. Ze is erg gesteld geraakt op Astrid en Sascha en weet, dat ze het echtpaar gaat missen, wanneer ze vertrekken uit Köln.