“Toe nou maar,” dringt hij aan als ik niks zeg. “Kom, op je buik.”
“Manuel”, piep ik bloednerveus. “Ik… Ik weet niet zeker of ik dit wel wil.”
“Maak je niet druk”, stelt hij me gerust. “Ik doe niks wat jij niet wil.”
Van pure spanning schiet ik in de lach.
“Heb je iets van bodylotion?”, gaat hij onverstoorbaar verder.
“Olie, op het nachtkastje.” Rusteloos ga ik liggen.

“Oh, man”, zucht ik als hij zijn warme handen even later op mijn schouders legt en met zijn duimen mijn nekwervels masseert.
Manuel lacht zachtjes. “Lekker?”
Ik kreun bevestigend.
Vakkundig begint hij de gespannen spieren van mijn nek los te maken. De steeds terugkerende bewegingen van zijn vingers op mijn blote huid brengen me tot rust. Langzaam zakken mijn ogen dicht en geef ik me over.

“Victor?”, wordt er zachtjes aan me geschud.
“Huh? Wat?” Verbaasd kijk ik in Manuel’s donkerbruine ogen.
“Je bent in slaap gevallen toen ik je masseerde”, glimlacht hij. “Hoe voel je je nu? Beter?”
“Stukken!”, stel ik verwonderd vast terwijl ik overeind kom en langs mijn nek wrijf. “Dat doe jij goed zeg! Je mag mij vaker masseren”, lach ik. “M’n hoofdpijn is helemaal weg en m’n nek voelt een stuk beter.”
“Mooi”, lacht hij. “Maar nu moeten we opschieten.”
“Shit, hoe laat is het?” Verschrikt kijk ik op m’n horloge. “Half elf? We hebben nog niet eens ontbeten? Zometeen is die fotograaf er al en ik moet me nog omkleden!”
“Hé! Doe eens kalm. Zo meteen knalt je hoofd weer uit elkaar. Denk je nou echt dat ik je heb laten slapen zonder de rest geregeld te hebben?”, wijst hij naar de koffie en broodjes die klaar staan op het tafeltje. “Smijt jij wat water in je gezicht, smeer ik ondertussen een broodje voor je.”

***

“Herman Lagerwerf”, schudt de gezette, wat oudere man, die zojuist de trap naar de orgelgalerij heeft beklommen, mijn uitgestoken hand.
“Victor Bos, aangenaam. En dit is mijn registrant, Manuel Mulder.”
“Zullen we meteen maar beginnen?”, hijgt hij na. “Als u nu op de orgelbank gaat zitten met uw rug naar de speeltafel. Een beetje schuin op de hoek zodat het orgel zelf ook goed in beeld komt.”
Hij duwt en trekt wat aan me om me in de positie te krijgen die hij wil. “En dan gaat u,” hij wijst naar Manuel, “achter hem staan.”

“Ik hoop maar dat mijn wallen niet te erg opvallen”, fluister ik tegen Manuel.
Hij legt een hand op mijn schouder en knijpt er bemoedigend in. Zijn warme adem strijkt langs mijn gezicht als hij voorover buigt. “Maak je niet druk”, stelt hij me gerust. “Je ziet er geweldig uit!”
Mijn hartslag vliegt omhoog. Ik grijns, haal diep adem en geniet in stilte van het moment.
Tevreden kijkt Herman op de display van zijn camera en drukt een aantal keren achter elkaar af.

Zodra Herman weg is, beginnen we aan de Fantasie nr. 1 in Es-DUR van Camille Saint Saëns. Ondanks dat ik dit stuk heel goed beheers, kost het me moeite mijn hoofd erbij te houden. Voortdurend verplaatst mijn aandacht zich naar de bewegingen in mijn rechterooghoek waar Manuel, wachtend op mijn teken, zijn handen op de registers die zo uitgetrokken moeten worden, legt.

Wat moet ik toch met hem? Hij is niet alleen waanzinnig sexy, hij is ook zo vreselijk lief! Me masseren omdat ik hoofdpijn had, voor het ontbijt zorgen toen ik in slaap viel, me een compliment geven bij de fotoshoot, dat doet hij toch niet zomaar?
Dromerig staar ik naar de bladmuziek op de lessenaar. Prompt sla ik er faliekant naast. “Sorry”, mompel ik snel. Met een rood hoofd begin ik opnieuw.

Zou hij zich net zo voelen als ik? Onzeker? Niet goed kunnen inschatten wat de ander wil? Of beeld ik het me allemaal in?
Dat hij me liet slapen, kan ook gewoon zijn omdat hij totaal geen interesse in me heeft en dat ontbijt was natuurlijk best praktisch zo.
Stiekem gluur ik opzij. Maar gisteravond dan? Hij kreeg toch echt wel een stijve toen hij tegen me aanliep!
Opnieuw sla ik er naast. Zuchtend speel ik de passage voor de derde keer.

Ineens krijg ik een por tegen mijn schouder. “Hé! Hou je hoofd er eens bij, man. Dit lijkt nergens op!”
Abrupt stop ik met spelen en draai me naar hem toe. Veel te lang staar ik hem aan.
‘Kom op, Vic!’, moedigt het stemmetje in mijn hoofd me aan. ‘Nu of nooit!’

Bloednerveus klem ik mijn bezwete handen om de rand van de orgelbank en haal diep adem. “Manuel, ik…”, begin ik gespannen. Mijn hart gaat te keer als een gek. “Dat geflirt van jou”, ga ik dapper verder. “Ik…”
“Oh, sorry! Sorry”, valt hij me verontschuldigend in de rede. “Het was niet mijn bedoeling dat je je ongemakkelijk ging voelen. Sorry, Vic. Echt”, kijkt hij schuldbewust. “Ik dacht dat je het niet erg vond dat ik een beetje met je dolde.”
“Is dat het? Een beetje dollen?” Met moeite onderdruk ik het gevoel van teleurstelling.
Langzaam kleurt hij rood. “Misschien”, fluistert hij hees. “Ligt eraan… Ik weet niet…” Hij kijkt me indringend aan. “Ben jij homo?”
“Dat weet jij toch allang?”, lach ik nerveus terwijl ik opsta en naar hem toeloop.
Hij knikt. “Maar Ciska dan?”, aarzelt hij.
“Ciska weet het”, zeg ik snel. “Ze wist het al voor ons trouwen.”
“Serieus?”, fluistert hij.
“Ze wil er alleen niks van weten.” Met bonkend hart leg ik mijn handen op zijn heupen. “Dus als we zorgen dat ze er niks van merkt…”
Hij slikt. Langzaam komt zijn gezicht dichterbij. Als een magneet word ik naar hem toegetrokken en voor ik het in de gaten heb, zuigen onze lippen zich op elkaar. Een explosie van geluk barst los als zijn tong, voorzichtig tastend, mijn mond binnen glijdt. Zonder nadenken geef ik me over aan wat ik al zolang wil.
Mijn handen woelen door zijn blonde krullen, ik streel zijn nek en trek hem zo dicht mogelijk tegen me aan. Beide kreunen we zacht. Hij kust mijn hals, zijn lippen strelen langs mijn huid. Trillend van genot onderga ik zijn liefkozingen.

Plotseling gebonk op de trap haalt ons in één klap terug naar de realiteit. Hijgend laten we elkaar los. Razendsnel fatsoeneren we onze kleren. Net op tijd zitten we, alsof er niks gebeurd is, aandachtig de bladmuziek te bestuderen.
“Alles in orde?”, vraagt de koster als hij zijn hoofd om de deur steekt.
“Zeker, zeker.” Alsof er niks aan de hand is, wijs ik Manuel een passage en stel hem een registratie voor. “Zullen we het zo eens proberen?”, negeer ik de koster, die ons, met zijn armen over elkaar geslagen, vanuit de deuropening gade slaat.
Met een brede grijns op mijn gezicht kijk ik toe hoe Manuel de bladmuziek klaarzet. Heel even legt hij zijn hand op mijn schouder. Glimlachend zet ik in.

“Subliem!”, fluistert hij in mijn oor als hij, na het wegsterven van de laatste klanken, een arm om me heen slaat. Een golf van geluk stroomt door me heen. Genietend leun ik met mijn hoofd tegen zijn borst.
Zacht applaus haalt me in één klap terug naar de werkelijkheid. Verschrikt draai ik me om naar de koster die me bewonderend toeknikt terwijl hij in zijn handen klapt. Prompt verschiet ik van kleur. “Kom, lunchen”, stel ik Manuel voor terwijl ik mijn benen over de orgelbank zwaai en opsta. “Wegwezen hier!”

***

Opgewonden loop ik achter hem aan zijn kamer in. Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. Ik wil hem voelen, zijn naakte huid tegen mijn naakte huid. Ik wil hem zien, weten of hij in het echt net zo mooi is als in mijn fantasie.
Lachend draait hij zich om terwijl ik deur ongeduldig achter me dichtduw. De ondeugende twinkeling in zijn ogen verraadt wat hij wil.
Ademloos kijk ik toe hoe hij zijn overhemd losknoopt en langzaam zijn gladde borst ontbloot. Ik slik als zijn vingers het laatste knoopje losmaken en zijn overhemd helemaal los langs zijn lichaam hangt.
Vanaf de rand van zijn spijkerboek loopt een dun streepje donkerblond haar naar zijn navel. Ik kreun. Fuck, wat sexy! Intense opwinding neemt bezit van me. Als in trance strek ik mijn arm uit en leg mijn hand op zijn heup.
“Manuel… Ik…”, stamel ik hijgend.
Hij geeft me geen kans mijn zin af te maken, buigt naar voren en drukt zijn lippen op mijn mond. Ik trek hem tegen me aan, schuif mijn handen over zijn billen en beantwoord zijn kus vol vuur.

“Wat heb ik hier vaak over gefantaseerd”, zucht hij als we elkaar eindelijk loslaten. Zijn voorhoofd rust tegen het mijne, zijn prachtige, donkere ogen kijken me, op nog geen tien centimeter afstand, liefdevol aan.
“Meen je dat?”, fluister ik verbaasd.
Hij knikt. “Vanaf het allereerste moment”, glimlacht hij. “Alleen dacht ik dat je hetero was. Omdat je getrouwd bent”, verduidelijkt hij. “Maar toen Ruben zei dat hij dacht dat ik jouw vriend was en dat er zat homo’s zijn die trouwen, zeker binnen jouw kerk,” grinnikt hij zachtjes, “en dat die vaak, naast hun huwelijk, homoseksuele contacten hebben… Nou, toen dacht ik, ik kan het altijd proberen.”
“Smeerlap”, fluister ik grijnzend. “Je hebt me gewoon uit de tent gelokt.”
“Uit kast”, grinnikt hij terwijl hij zijn armen om me heen slaat en me opnieuw, heel teder, kust.
Verlangend open ik mijn lippen en laat hem toe, zuig hem naar binnen. Alles tintelt, mijn knieën knikken, mijn hoofd voelt licht. Ik duw mijn onderlichaam stevig tegen hem aan, voel opnieuw zijn opwinding en wordt overvallen door een golf van begeerte.

Zonder elkaar los te laten, schuifelen we naar het bed en laten ons vallen. Ongeduldig trek ik zijn riem los en schuif zijn spijkerbroek over zijn heupen, mijn ogen gefixeerd op de flinke bobbel in zijn spierwitte boxershort die langzaam zichtbaar wordt. Grommend van geilheid buig ik me voorover. Centimeter voor centimeter komt die heerlijke, dikke bult, waar ik al zo lang van droom, dichterbij. Ik grijp zijn heupen vast, druk mijn gezicht in zijn kruis en snuif diep.
Hij grijpt mijn haren vast en hijgt zwaar. “Rustig, Vic. Ik heb… nog nooit…”
Verschrikt laat ik hem los. ‘Shit, hij is pas negentien!’, flitst het door mijn hoofd. ‘Geduld, jongen, zorg dat hij het fijn vindt. Niet zoals jouw eerste keer.’

Schuldbewust kijk ik hem aan. “Sorry”, fluister ik hees. “Ik ga te snel.”
“Dat… is het
niet”, hijgt hij zacht. “Ik… Ik wil jou… ook… voelen…” Ongeduldig trekt hij aan mijn riem.
Ik lach en kom overeind. Met trillende vingers maak ik mijn overhemd los terwijl hij hetzelfde doet met mijn broek. De spanning is van zijn gezicht af te lezen. Langzaam buig ik voorover, sluit mijn ogen en kus hem opnieuw.
Zijn ene hand streelt mijn rug, zijn andere hand wurmt zich tussen onze kronkelende lichamen. Mijn adem stokt in mijn keel als zijn vingers mijn overgevoelige eikel beroeren. Kreunend geef ik hem ruimte.

***

Naakt ligt hij in mijn armen, zijn hoofd tegen mijn borst, zijn hand nog steeds om mijn, nu half slappe, piemel. Zachtjes wrijft zijn duim een druppel sperma over mijn eikel uit. Intens gelukkig snuif ik de geur van zijn haar op en streel zijn arm.
“Kon het maar altijd zo zijn”, zucht ik.
“Maar dat kan toch?”, lacht hij zachtjes. “Ik hou mijn mond wel, hoor.”
“Nee, jongen.” Vastberaden schud ik mijn hoofd. “Dat is veel te riskant. Tijdens de tournee, oké. Als we maar voorzichtig zijn. Niet dat Ciska op een dag in de bladen leest dat de koster ons betrapt heeft achter het orgel”, grinnik ik.
“Heb jij nou niet het gevoel dat je Ciska bedriegt?”, vraagt hij ineens.
“Nee, waarom? Dit heeft toch niks met haar te maken?”, druk ik een kus op zijn hoofd. “Ze weet dat ik homo ben, dat is genoeg. Wat wij doen, gaat haar niet aan.”
“Dus zolang niemand het weet, vind jij het oké?”

Op mijn hoede duw ik hem van me af, hijs mezelf overeind en kijk hem indringend aan. “Als je daar een probleem mee hebt, moet je het zeggen. Dan stopt het hier. Het kan echt niet meer worden, Manuel. Wat ik ook voor je voel, Ciska is mijn vrouw, de moeder van mijn kinderen. Ik kan haar niet in de steek laten, dat moet je heel goed begrijpen.”
“Hé, don’t worry”, lacht hij geruststellend. “Ik snap het wel, geen risico’s.”
“Precies”, grijns ik, opgelucht dat hij het begrijpt.

“Ik meen het, Vic”, zegt hij als ik weer tegen hem aan wil kruipen. “Niet dat ik je niet vertrouw, maar voor we verder gaan dan aftrekken, jij doet het toch wel altijd safe, hè?”
“Wat? Oh, nee… Nee”, stamel ik ontstelt als tot me doordringt wat hij denkt. “De laatste keer dat ik wat met een man heb gehad is acht jaar geleden.”
“Echt?”, Stomverbaasd kijkt hij me aan. “Ik dacht, door wat Ruben zei…”

Ineens fronst hij zijn wenkbrauwen. “Maar waarom dan nu ineens wel?”
“Omdat ik niet eerder iemand tegen ben gekomen die ik niet uit mijn hoofd krijg, natuurlijk”, zucht ik. “Of denk jij dat ik met iedereen het bed in duik?”