Graag gedaan.
Ja, lang en gelukkig leven ...
Het is goed om hier een streep te trekken.
En een vervolg? Ik geef je een voorbeeld van een losse zin, die ergens in het verhaal zit. Of er toch weer uit gevallen is.
Oerversie:
Florian is weer onder de indruk van Manuel in jockstraps.
Dit is een simpele, droge, zin – alleen informatief. Florian leeft hier nog niet, daarvoor moet er dialoog bij en de eerste opzet wordt alweer anders.
„Wow, stoor ik?“, is Florian opnieuw onder de indruk van Manuel in jockstraps.
Maar dan past het nog niet, want Manuel zou zich nooit laten zien in zo’n ding, dat is net te privé. Daarom worden het boxershorts, maar blijft de zin teveel een kale mededeling.
„Wow, stoor ik?“, is Florian opnieuw onder de indruk van Manuel in een strakke, witte boxershort.
Dit roept wel een beeld op, maar nog niet het goede. Marc strijkt alles en een strakke, witte boxershorts roept teveel associaties op met de bakken van Zeeman-Wibra-Hema, met niet-strijkbare spullen. Manuel draagt zonder twijfel een betere kwaliteit.
„Wow, stoor ik?“, is Florian opnieuw onder de indruk van Manuel in een strakke, witte boxershort van bamboe.
Ook deze zin is nog niet goed genoeg, want Marc ontbreekt nog. Versie tien wordt dit:
„Weet je het zeker?“, wijst Florian van boven naar beneden naar Manuel, die niet meer dan een strakke, dunne, bijna doorschijnende, witte onderbroek van bamboe en met korte pijpen aan heeft, „Niet dat ik straks dingen zie, die ik van Marc nog helemaal niet mag zien?“
Zo is het beter. Marc erin, bij Manuel wordt het goede beeld opgeroepen en Florian leeft iets meer. Al is dit nog niet de definitieve versie.
Een vervolg vraagt om dezelfde aanpak en daarvoor ontbreekt het mij aan geduld – te druk, te veel andere dingen, die ook gedaan willen worden. En wat valt er nog te vertellen? De lijntjes zijn uitgezet en over een ‘lang en gelukkig’ leven valt weinig interessants te schrijven. Juist de kantelpunten in een leven vormen de basis onder de betere verhalen. Ook daarom hier een streep eronder und weiter.