Over de Grens 10
door Marko » donderdag 19 juni 2014 07:16
10 – Zaterdag 28 mei 2011
Op zaterdag kan Pjotr niet wachten om te gaan handballen. Hij heeft vandaag gewoon zin om te winnen. Na gisteren kan zijn dag niet meer stuk. Vandaag dwingt hij zichzelf het praatje van de trainer in de kleedkamer te volgen. Ergens zou hij graag ogen in zijn achterhoofd willen hebben, zodat hij Leon kan zien, die ergens achter hem zit.
De wedstrijd valt onder de streep tegen. Leon kijkt vaker naar hem dan naar de bal, zo vaak zelfs, dat het de trainer opvalt. Na een schreeuw van de man lukt het zijn vriend om meer aandacht voor het spel te hebben dan voor hem. Uiteindelijk winnen ze. Precies zoals Pjotr wil. Na afloop laat Pjotr het verhaal van de trainer langs zich heen waaien. De man klaagt erover, dat de helft van team als een stel oude wijven speelt en de andere helft verliefd is. Hoezo gefeliciteerd met de overwinning?
Na de wedstrijd kan Pjotr niet wachten, totdat Leon naar hem toekomt. Zijn vriend eet eerst thuis en komt daarna naar hem toe, zodat ze de hele middag voor zichzelf hebben. Eindelijk komt Leon eraan. De begroeting bij de keukendeur duurt lekker lang. Pjotr wil Leon vooral vasthouden, die onderbreekt hun zoen op een gegeven moment met een rood hoofd en fluistert in zijn oor.
„Je vader!”
Pjotr lacht.
„Nou en?”
Achter hem hoort hij zijn vader lachen. Dan beseft Pjotr opeens, dat Leon zijn vader nog niet kent en laat hij Leon los, om de twee aan elkaar voor te stellen. Voor Leon is zijn vader Kass. Voor zijn vader is Leon een leuke, spontane jongen. Pjotr wil naar de woonkamer, net zoals zijn zussen dat doen met hun vriend, en trekt Leon met zich mee, waar die netjes op de bank gaat zitten. Pjotr buigt zich voorover en maakt de schoenen van zijn vriend los. Leon grinnikt en bloost weer. Zijn moeder kijkt op van haar boek en glimlacht.
„Pjotr, in de keuken staat een fles sap en twee glazen klaar. Lieverd, nog iets ...”
„Wat, mama?”
„Boven zitten we niet in de weg.”
Zijn moeder zegt het met een vrolijk gezicht en opgewekte toon. Pjotr voelt zich een moment heel erg dom, hij heeft er niet eerder aan gedacht. Leon probeert zijn lach in te houden. In de keuken zwaait Pjotr even naar zijn vader in de tuin, voordat hij Leon mee naar boven neemt en daar de deur van zijn kamer open laat staan. Leon neemt nu het initiatief en duwt hem op zijn bed, om direct naast hem te komen liggen. Zijn nieuwe vriend wil vrijwel direct weer opstaan, Pjotr houdt hem vast. Leon protesteert.
„Mag die deur dicht?”
„Mijn ouders komen echt niet naar boven.”
„Meen je dat?”
Pjotr knikt.
„Hé, ze vinden het leuk, dat je hier bent. Ze zijn blij met jou. Hebben ze je gezegd, dat je een leuke jongen bent of niet?”
Pjotr ziet Leon slikken en gaat op hem liggen om zich daarna met Leon om te draaien en het dekbed over hen tweeën heen te slaan. Pjotr kijkt omhoog in het gezicht van Leon, die lacht. Hij lacht zo lief, dat zijn buik nog meer kriebelt dan gistermorgen. Zijn mondhoeken veroorzaken een mooie plooi in zijn gezicht, wanneer hij lacht. Ho, stop, Pjotr, je bent en blijft een jongen. Leon steunt op zijn ellebogen en kijkt hem half dromerig, half schuldig aan.
„Ik lig nooit met sokken aan in bed.”
„Oh ja.”
Pjotr gooit het dekbed van zich af en begint zich uit te kleden tot op zijn ondergoed. Leon volgt zijn voorbeeld. Pjotr hangt het shirt van Leon nog netjes op zijn stoel.
„Straks zal ik mijn moeder vragen om je shirt te strijken. Anders gaan ze bij jou thuis nog wat denken.”
Leon zet grote ogen op. Ze kruipen weer terug in bed en onder het dekbed. Na een volgende lange zoen gaat Leon naast hem liggen en fluistert.
„Ik ben, geloof ik, echt verliefd op jou.”
Pjotr grinnikt en kietelt Leon even, die lacht en hem terug kietelt. Hij wil nu genieten, niets zeggen en gewoon lekker met Leon in bed blijven liggen. Dat lukt een tijdje, eigenlijk een behoorlijk lange tijd. Uiteindelijk draait Leon zich op zijn zij en streelt hem over zijn buik. Met zijn andere hand onder zijn hoofd kijkt zijn nieuwe vriend hem onderzoekend aan.
„Wat is er?”
Leon geeft hem eerst een zoen op zijn wang en fluistert verder.
„Ik vind het lekker zo ... Ken jij veel andere homo’s, ik bedoel in het echt?”
„Twee. Igor en Willem, ze wonen hier verderop. Ze zijn mijn reserve ouders ... Ze zijn dit weekend weg, anders had ik je naar ze meegenomen. Ze hebben een heel groot huis, ik kom er graag.”
Leon dwaalt met zijn hand over Pjotrs borstkas. Pjotr weet zijn arm onder Leons arm door te steken en kan hem nu over zijn rug strelen.
„Reserve ouders?”
„Ja. Ik weet niet hoe ik je dat kan vertellen, ze zijn een soort van papa’s voor mij.”
Leon lacht. Pjotr pakt de hand van Leon, die weer wat zegt.
„Het klinkt zo leuk.”
„Ze zijn ook leuk. Nou ja, meestal dan. Hoeveel andere homo’s ken jij?”
„Mijn neef en jij. Er zijn nog een paar andere jongens, bijvoorbeeld een jongen uit mijn klas. Alleen weet ik niet zeker of ze homo zijn.”
„Nee, dat vind ik ook jammer, dat je het niet kan zien. Hoe oud is je neef?”
„Bijna een jaar ouder dan ik.”
„Dan is hij ook ouder dan ik, jij en ik schelen een half jaar.”
Leon vertelt meer over zijn neef, Pjotr vertelt meer over Igor en Willem, terwijl ze dicht bij elkaar liggen en hun handen ronddwalen. Pjotr weet niet, hoe lang ze boven zijn, wanneer het geluid van een bel klinkt. Leon schrikt op. Pjotr fluistert.
„Dat is de bel die bij de trap hangt. Mijn vader komt naar boven.”
Leon wil het dekbed openslaan, Pjotr houdt hem tegen.
„Blijven liggen.”
De stem van zijn vader klinkt vanaf bovenaan de trap.
„Leon, je telefoon ging. We hebben niet opgenomen, op het scherm stond Roman.”
„Dat is mijn broer, ik bel hem zo terug.”
„Goed. Kom je beneden of zal ik je telefoon hier laten liggen?”
Pjotr geeft antwoord voor Leon.
„We komen zo naar beneden.”
Zijn vader loopt de trap weer af. Pjotr draait zich naar Leon en fluistert.
„Zie je nou, dat mijn ouders echt niet storen!”
Leon kijkt hem aan met een gelukkig gezicht en geeft hem een zoen. Pjotr streelt over zijn rug.
„Ze kunnen soms vreselijk zeuren, vandaag doen ze net zo als toen de vriend van mijn jongste zus hier de eerste keer bleef logeren.”
Leon kijkt hem met open mond aan.
„Ik wil hier ook logeren, Pjotr.”
Het verhaal is als boek verkrijgbaar: Eboek en Pocket
Op zaterdag kan Pjotr niet wachten om te gaan handballen. Hij heeft vandaag gewoon zin om te winnen. Na gisteren kan zijn dag niet meer stuk. Vandaag dwingt hij zichzelf het praatje van de trainer in de kleedkamer te volgen. Ergens zou hij graag ogen in zijn achterhoofd willen hebben, zodat hij Leon kan zien, die ergens achter hem zit.
De wedstrijd valt onder de streep tegen. Leon kijkt vaker naar hem dan naar de bal, zo vaak zelfs, dat het de trainer opvalt. Na een schreeuw van de man lukt het zijn vriend om meer aandacht voor het spel te hebben dan voor hem. Uiteindelijk winnen ze. Precies zoals Pjotr wil. Na afloop laat Pjotr het verhaal van de trainer langs zich heen waaien. De man klaagt erover, dat de helft van team als een stel oude wijven speelt en de andere helft verliefd is. Hoezo gefeliciteerd met de overwinning?
Na de wedstrijd kan Pjotr niet wachten, totdat Leon naar hem toekomt. Zijn vriend eet eerst thuis en komt daarna naar hem toe, zodat ze de hele middag voor zichzelf hebben. Eindelijk komt Leon eraan. De begroeting bij de keukendeur duurt lekker lang. Pjotr wil Leon vooral vasthouden, die onderbreekt hun zoen op een gegeven moment met een rood hoofd en fluistert in zijn oor.
„Je vader!”
Pjotr lacht.
„Nou en?”
Achter hem hoort hij zijn vader lachen. Dan beseft Pjotr opeens, dat Leon zijn vader nog niet kent en laat hij Leon los, om de twee aan elkaar voor te stellen. Voor Leon is zijn vader Kass. Voor zijn vader is Leon een leuke, spontane jongen. Pjotr wil naar de woonkamer, net zoals zijn zussen dat doen met hun vriend, en trekt Leon met zich mee, waar die netjes op de bank gaat zitten. Pjotr buigt zich voorover en maakt de schoenen van zijn vriend los. Leon grinnikt en bloost weer. Zijn moeder kijkt op van haar boek en glimlacht.
„Pjotr, in de keuken staat een fles sap en twee glazen klaar. Lieverd, nog iets ...”
„Wat, mama?”
„Boven zitten we niet in de weg.”
Zijn moeder zegt het met een vrolijk gezicht en opgewekte toon. Pjotr voelt zich een moment heel erg dom, hij heeft er niet eerder aan gedacht. Leon probeert zijn lach in te houden. In de keuken zwaait Pjotr even naar zijn vader in de tuin, voordat hij Leon mee naar boven neemt en daar de deur van zijn kamer open laat staan. Leon neemt nu het initiatief en duwt hem op zijn bed, om direct naast hem te komen liggen. Zijn nieuwe vriend wil vrijwel direct weer opstaan, Pjotr houdt hem vast. Leon protesteert.
„Mag die deur dicht?”
„Mijn ouders komen echt niet naar boven.”
„Meen je dat?”
Pjotr knikt.
„Hé, ze vinden het leuk, dat je hier bent. Ze zijn blij met jou. Hebben ze je gezegd, dat je een leuke jongen bent of niet?”
Pjotr ziet Leon slikken en gaat op hem liggen om zich daarna met Leon om te draaien en het dekbed over hen tweeën heen te slaan. Pjotr kijkt omhoog in het gezicht van Leon, die lacht. Hij lacht zo lief, dat zijn buik nog meer kriebelt dan gistermorgen. Zijn mondhoeken veroorzaken een mooie plooi in zijn gezicht, wanneer hij lacht. Ho, stop, Pjotr, je bent en blijft een jongen. Leon steunt op zijn ellebogen en kijkt hem half dromerig, half schuldig aan.
„Ik lig nooit met sokken aan in bed.”
„Oh ja.”
Pjotr gooit het dekbed van zich af en begint zich uit te kleden tot op zijn ondergoed. Leon volgt zijn voorbeeld. Pjotr hangt het shirt van Leon nog netjes op zijn stoel.
„Straks zal ik mijn moeder vragen om je shirt te strijken. Anders gaan ze bij jou thuis nog wat denken.”
Leon zet grote ogen op. Ze kruipen weer terug in bed en onder het dekbed. Na een volgende lange zoen gaat Leon naast hem liggen en fluistert.
„Ik ben, geloof ik, echt verliefd op jou.”
Pjotr grinnikt en kietelt Leon even, die lacht en hem terug kietelt. Hij wil nu genieten, niets zeggen en gewoon lekker met Leon in bed blijven liggen. Dat lukt een tijdje, eigenlijk een behoorlijk lange tijd. Uiteindelijk draait Leon zich op zijn zij en streelt hem over zijn buik. Met zijn andere hand onder zijn hoofd kijkt zijn nieuwe vriend hem onderzoekend aan.
„Wat is er?”
Leon geeft hem eerst een zoen op zijn wang en fluistert verder.
„Ik vind het lekker zo ... Ken jij veel andere homo’s, ik bedoel in het echt?”
„Twee. Igor en Willem, ze wonen hier verderop. Ze zijn mijn reserve ouders ... Ze zijn dit weekend weg, anders had ik je naar ze meegenomen. Ze hebben een heel groot huis, ik kom er graag.”
Leon dwaalt met zijn hand over Pjotrs borstkas. Pjotr weet zijn arm onder Leons arm door te steken en kan hem nu over zijn rug strelen.
„Reserve ouders?”
„Ja. Ik weet niet hoe ik je dat kan vertellen, ze zijn een soort van papa’s voor mij.”
Leon lacht. Pjotr pakt de hand van Leon, die weer wat zegt.
„Het klinkt zo leuk.”
„Ze zijn ook leuk. Nou ja, meestal dan. Hoeveel andere homo’s ken jij?”
„Mijn neef en jij. Er zijn nog een paar andere jongens, bijvoorbeeld een jongen uit mijn klas. Alleen weet ik niet zeker of ze homo zijn.”
„Nee, dat vind ik ook jammer, dat je het niet kan zien. Hoe oud is je neef?”
„Bijna een jaar ouder dan ik.”
„Dan is hij ook ouder dan ik, jij en ik schelen een half jaar.”
Leon vertelt meer over zijn neef, Pjotr vertelt meer over Igor en Willem, terwijl ze dicht bij elkaar liggen en hun handen ronddwalen. Pjotr weet niet, hoe lang ze boven zijn, wanneer het geluid van een bel klinkt. Leon schrikt op. Pjotr fluistert.
„Dat is de bel die bij de trap hangt. Mijn vader komt naar boven.”
Leon wil het dekbed openslaan, Pjotr houdt hem tegen.
„Blijven liggen.”
De stem van zijn vader klinkt vanaf bovenaan de trap.
„Leon, je telefoon ging. We hebben niet opgenomen, op het scherm stond Roman.”
„Dat is mijn broer, ik bel hem zo terug.”
„Goed. Kom je beneden of zal ik je telefoon hier laten liggen?”
Pjotr geeft antwoord voor Leon.
„We komen zo naar beneden.”
Zijn vader loopt de trap weer af. Pjotr draait zich naar Leon en fluistert.
„Zie je nou, dat mijn ouders echt niet storen!”
Leon kijkt hem aan met een gelukkig gezicht en geeft hem een zoen. Pjotr streelt over zijn rug.
„Ze kunnen soms vreselijk zeuren, vandaag doen ze net zo als toen de vriend van mijn jongste zus hier de eerste keer bleef logeren.”
Leon kijkt hem met open mond aan.
„Ik wil hier ook logeren, Pjotr.”
Het verhaal is als boek verkrijgbaar: Eboek en Pocket
Marko- Berichten: 240
- Geregistreerd: vrijdag 14 september 2012 07:50
- Woonplaats: Mrkopalj
- Heeft Bedankt: 148 keer
- Ontvangen Bedankjes: 49 keer